Vendetta | Taekook

• 3 •

Umarım beğenirsiniz , iyi okumalar 💜
.
.
.

Flashback - 2014 - Daegu

" Nasıl kaçmayı aklından geçirebilirsin? " dedi Bayan Kim . " Sana evden çıkamayacağını söylemiştim! "

Taehyung artık 17 yaşına basmış genç bir delikanlıydı . Babasının ölümünden sonra Bayan Kim oğlunu da alıp tüm insanlardan uzakta bir eve yerleşmişti . Takıntısı hala devam ediyordu . Taehyung hala onun en değerli parçasıydı.

Eşinin ölümünden sonra kısa bir zaman yas tutmuştu . Ancak küçük Taehyung kadının kendine gelmesini sağlamıştı . Bunun tek kötü yanı Bayan Kim'in daha da takıntılı olmasıydı . Zaman geçtikçe oğlunun üstüne daha çok titremiş , herkesden çok daha fazla saklamıştı onu . Öyle ki zavallı oğlan hayatında sadece birkaç kez dışarı çıktığını hatırlıyordu .

Annesi sadece bahçeye çıkmasına izin veriyor, kapıdan dışarıya bakmasına dahi müsaade etmiyordu. Kendini de kapatmıştı eve . Herşeyi telefon ile hallediyordu . Kendi anne babasını bile yıllardır görmemişti .

Bunların yanında oğlunu okula dahi göndermiyordu . Arkadaşları olmasından ölesiye korkuyordu kadın . Birine aşık olmasından , annesini terketmesinden . Ancak ne olursa olsun hiçbir çocuk bunları haketmezdi . Kim isterdi ki koca bir hayatı 4 duvar arasında yaşamak ?

Taehyung ' un küçükken tek arkadaşı oyuncaklardı . O zamanlar aklı ermediği için anlamıyordu yalnız olduğunu . Babasına dair en ufak bir anısı bile yoktu zaten . Hayatı annesi ile geçiyordu. Tek tanıdığı ve güvendiği insan oydu .

7 - 8 yaşlarına geldiğinde sorardı annesine 'neden diğer insanlar gibi okula gitmiyorum' diye . Bayan Kim, Taehyung'a her zaman dışarının çok tehlikeli olduğunu söylerdi . Eğer dışarıya çıkarsan etrafındaki tüm insanlar sana zarar verir , seni hiç sevmezler , seni tek seven ve tek güvenebileceğin kişi benim...

Bu şekilde yıllar geçmişti . Taehyung okula gideceğine evlerine her gün özel öğretmenler gelir , ona ders anlatırlardı . Uzun yılları ders çalışmakla geçti Taehyung'un . Yalnızlığını geçirmenin dersler sayesinde olacağını düşünüyordu . Bunun yanında kitapları da çok severdi o , her kendini yalnız hissettiğinde kitap okur , gelecek ile ilgili hayaller kurardı .

14 - 15 yaşlarındayken yalnızlığının daha da fazla hissetmeye başlamıştı . Ergenliğe de giriyordu . Tüm duygularını çok yoğun yaşıyordu . Artık annesinin yalanları pek etki etmiyordu ona . Biliyordu dışarıda tehlikeli insanlar vardı ancak bunun yanında dış dünya güzelliklerle doluydu . Dışarı çıkınca yapmak istediği çok şey vardı . Kocaman bir liste hazırlamıştı kendine . Dışarı çıkar çıkmaz hepsini gerçekleştirecekti .

Ancak tüm bu hayallerini annesinden gizli yapmak zorundaydı . Görünce nasıl tepki vereceğini bilemiyordu . Kendi çok yalnızdı evet , ama annesinin de tek varlığının kendi olduğunu biliyordu . Yine de kendini her gün aynı pencerenin önünde hayal kurarken buluyordu. Yine günlerden bir gün bu hayalleri kurarken dalıp gitmişti uzaklara.

O kadar dalmıştı ki annesinin yanına geldiğini hiç farketmedi . Kendi kendine şöyle mırıldandı . 'Keşke artık istediğim zaman dışarı çıkıp hayatımı yaşayabilsem' Bayan Kim bunu duyduğunda sinirlendi . Ve hızla Taehyung'u kollarından sarstı. ' Asla dışarı çıkmak yok anladın mı beni ! Bu evden sadece ölümü çıkartabilirsin ! '

Taehyung neye uğradığını şaşırmıştı . Annesinin bu kadar kızacağını asla tahmin edemezdi . Anın şokuyla konuşamıyordu bile . Annesi ise o sustukça daha da sinirleniyordu. ' Neler var senin aklında ha ? Bu evden gerçekten çıkabileceğini düşünüyor musun ? ' Taehyung verecek bir cevap bulamıyordu. Dili tutulmuştu sanki.