Ağzından çıkan her söz kalbe düşen vesvese
İfrit zihni yıllanmış şarapla dolu terk edilmiş iki peymane
Tuttuğu her dilekle yere düşen zehir, bir insanın can acısı
Ve onun dudakları şeytan kırmızısı
hwang yeji x choi yeonjun ff
(Cinsel içerik bulund...
Oy vermeyi ve hikâye hakkında yorumlarınızı bırakmayı unutmayıın. Sevgilerimle ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kum saati yere düşmüş, yelkovan akrebi takip etmeyi bırakmış, zaman durmuştu. Ölüm haberi alındığı anda önce Choi Yeonjun, sonra Hwang Sunghoon okuldan çıkarak kız yurduna gitti. Sunghoon'un peşinden Yeji'nin koşmasıyla tüm okul yurdun önündeydi. Kimse hareket etmiyor, öylece yurda bakıyordu. Kuvvetli rüzgârın etrafa savuşturduğu yapraklar olmasaydı, görülen manzara donmuş bir film sahnesinden farksızdı.
Wangsil yurdunun kuralları uzun yıllar önce değişmişti. Öncesinde tek bir yurt varken, gerçek kraliçe arı Son Naeun'ın yeni bir yurt inşa ettirmesiyle sadece seçkin öğrencilerin kaldığı bir yurt oluşturulmuştu. Geniş oturma salonu, ortak kullanım alanları, büyük odaları ve diğer her şeyiyle bambaşka bir yaşam alanıydı burası.
Üç yıl önce mezun olan Son Naeun, burada geçirdiği her saniyede, bu okula adını kazımıştı. Herkes onu tanır ve onun kurallarına bağlı kalırdı. Mezun olacağı yıl, Yeji'nin ilk senesiydi. Vaktinin çoğunu Yeji'yle geçirir, partilerine ilk onu davet ederdi. Sıradaki başkanın Yeji olacağını tahmin edilirken ertesi sene için Son Naeun, Choi Yeonjun'un okula yeni gelmiş kardeşi Choi Wonyoung'u seçti. Yeji bu karar üzerine Son Naeun ile tüm bağlarını kesti. Son Naeun, başarılı kariyerinin merdivenlerini adım adım çıkarken arkasında bıraktığı kargaşa onu sadece keyiflendirmişti.
Naeun'ın yurdunda herkesin bir odası vardı, Choi Wonyoung'un odası ise Choi Lia'nın hemen yanındaydı. Şaşkınlık içerisinde yurda girip çıkan ekipleri izleyen Choi Lia'nın tüyleri ürperdi.
"Bütün gece..." diye mırıldandı Lia. "Bir cesetle uyuduk."
"Yan odandaydı." dedi Ryujin. "Keşke orada olabilseydim!"
Chaeryeong, yüzünü buruşturdu. Ölümlerden, mezarlıklardan ve hayaletlerden nefret ederdi. Korku filmi bile izlemezdi. "Seninle arkadaş olduğuma inanamıyorum. Keşke onu ilk sen bulsaydın!"
Ryujin heyecanla ellerini çırptı. "Harika olurdu! Böylece nasıl öldüğünü görebilir, olay yerinin fotoğrafını çekebilirdim."
Yuna gözlerini devirdi. "Choi Wonyoung'un hayaleti odalarda gezdiğinde de bu kadar mutlu olabilecek misin, göreceğim."
Lia'nın aklında dönen öyle bir konu vardı ki, konuştukları konu umurunda değildi. "Baksanıza," dedi. "Ya cinayetse? Dün oldukça mutlu görünüyordu. Neden kendini öldürsün ki?"
"İnsanlar her zaman yaşadıklarını dışarı yansıtmaz Lia." dedi Chaeryeong. "Mutlu bir kız olarak görünüyordu ama içinde ne yaşadığını bilemeyiz."
"Ya da sadece cinayettir ve birkaç güne biz de öldürülürüz." Ryujin kendini çimlerin üzerine bıraktı. "Mutlu son!"
"Kesin sesinizi!" Yeji'nin bağırışıyla dördü ona döndü.
