"Sanki tüm hayatım boyunca yanlış melodiyle dans etmiş gibiyim."
Serçe ruhuna sahip bir insan...
O, aydınlık ile karanlığın bir biri üzerinden süzülerek yok olmasını sağlayan lânetli...
O, ızdırap dolu bir geçmişin, geleceğe taşıdığı izleri söküp...
Merhabalar! Sizleri sevdiğimi söylemiş miydim? Ahh! tabii ki söyledim. Ama neden birkez daha söylemeyeyim ki...
Vote ve yorumu unutmuyoruz... (Unutmadık değil mi?)
Bölüm şarkısı: melek mosso- Yalan (Ben bu kadına fena hâlde düşüyorum♡)
Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Melek kanatlarını serçe kanatları olarak düşünelim ^^)
15.Bölüm: Sarmaşık (part 2)
Bir felâketi öpmüş, bağrıma basmış gibiydim. Felâketimin sebebi bendim ve ben de yeni felâketlerdoğurmuştum. Hak etmem gereken hayat bu muydu? Yoksa ben hak etmediğim hayatı yaşamış mıydım bunca yıl? Bilmiyordum.
Gözlerimin önünde duran kutunun derisi irisleriminkısılmasına neden oluyordu. O benimdi; ama ben onun benim olduğuna emin değildim.
"Ben ne diyeceğimi bilmiyorum." Dedim dürüstçe. Parmaklarımı saklama telaşına düşerek avucuma topladım. Parmaklarım çaresizliğin kaldığı noktada beyazlaşıyordu. Bakışlarımı kısarak yaşlı kadının yüzümde dolaşan kırmızı harelerine çevirdim. Dudakları yaşlılıktan dolayı büzülmüş, rengini kaybetmişti. "Diyecek çok şey var da, dile gelip akmıyor gorrión." Öyleydi, diyeceklerim çoktu.
"Kelimelerim tükenmiş gibi hissediyorum." Gözlerimi gözlerinden kopararak kutuya diktim. Çene kemiğimin sızısı, dişlerimi birbirine bastırmamdan kaynaklanıyordu. Yaşlı kadın, aksak adımlarla kutunun yanında bulunan koltuğa giderken sırtında duran kamburun doğuştan mı yoksa yaşadıklarının eseri olduğunu düşündüm. Koltuğun her iki yanından destek alarak kambur bedenini yumuşak olduğu belli olan koltuğa bıraktı. Yorulmuştu, bunu nefes alış verişinden anlıyordum.
Kırışıklıkların doluşmuş olduğu elini yanında ki koltuğa bir kez vurdu, yanına gitmem için. "Kelimeleri tükenmeyecek bir kişi var, o da sensin gorrión. Yüzünün güzelliği kalbinin güzelliği ile birleşmiş, zihnine akan yolun önüne barikatlar kurmuş. Sen sadece neler yapabileceğini bilmeyen bir çömezsin." Dedi yumuşak bir sesle. "Bende seni eğitecek olanım. Benim geçmişim, senin geleceğini güzelleştirecek kadar dolu."
Ne demek istediğini anlamıyordum. Onun geçmişi benim geleceğimi nasıl güzelleştirebilirdiki. Çömez olduğumu biliyordum. Yaşlı kadının yüzünü pençeleyen hüzünle bacaklarımı birbirine sürttüm. Sanırım o, geçmişte yaptığı hataların benim yapmamamı istemiyordu. "Gel buraya gorrión, her şeyi bir bebek gibi sana gösteremem. Hareketlerimden anlaman gerekiyor." Dedi yaşlı kadın gözlerini kapatıp şakaklarını ovarak.
