LOST IN YOUR SIMPLICITY (HIGHSCHOOL SERIES #3) |COMPLETED|

Kabanata 23

KABANATA 23

BLIXIENE CAWIE

"I'm sorry for that petty prank, just wanna see your confused expression," malakas na talagang natatawa si Stewart sa gilid ko. Ang mga mata ng mga taong naroon ay mas lalong nagtataka. Buti sila nagtataka, ako nawe-weirdohan na sa taong ito, nam-prank lang siya para makita ang naguguluhan kong ekspresyon? Ang lakas ng tama.

Napailing iling nalang ako. "Hindi tayo close, pero ang weird mo talaga," matapang kong sabi. Natigil naman siya sa pagtawa, kapagkuwan kinagat ang pangibabang labi para mapigilan iyon.

"I'm weird since birth, i'm sorry, my lady." Bahagya pa siyang tumungo sa harap ko na para akong isang prinsesa.

I sighed and shook my head. "Ihatid mo na ako roon, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko't mahawa sa kabaliwan mo."

Tumawa na naman siya, bago nagpaunang maglakad patungo kay Dexter. He's busy arranging the pastries on the table. Kulang nalang ang red sheet sa table na iyon.

"Hey, bro!"

Nag-angat ng tingin sa amin si Dexter nang makalapit. I smiled at him, he smile back.

"You're here, let's eat." Aniya, binabalewala si Stewart sa gilid ko. Lumapit siya sa akin at inalalayang maupo sa tapat niya.

"Thank you," sambit ko.

"How about me? Hindi mo ba ako papakainin? Ang dami niyan oh, hindi niyo iyan mauubos na dalawa!"

Mahina akong natawa. Para siyang batang nagmamaktol habang nakatayo roon. Masamang tingin naman ang ipinukol ni Dexter sa kanya. I heard some laughs.

"Ang dami dami mong pera, tapos hindi mo kayang bumili ng pagkain? Pagdating sa sarili mo, kuripot ka pa rin?"

Stewart pouted his lips and glance at me.

"Don't you know i'm the one who fetch her and brought her here? Kung hindi ko ginawa iyon baka hindi mo nagawa 'yan!" Nagawa pa niyang ituro ang mga pagkain sa tapat ko.

Nagtalo pa silang dalawa bago kami kumain. Wala nang nagawa si Stewart nang hawakan siya ng mga kaibigan sa magkabilang braso para ilayo sa amin. Masama tuloy ang tingin niyang iginawad sa 'ming dalawa. Natatawa akong napapailing, kapagkuwan ay humarap kay Dexter nang marinig ko siyang tumikhim.

"What happend to your cheeks?" Tiim bagang niyang tanong, madilim ang tingin sa magkabilang pisngi ko.

Hindi ako agad nakasagot. I can lie. Pero, may pruweba. I sighed. Tsaka, alam rin naman niya kung anong nangyari kahapon nang dahil kay Kristine.

"Kristine slap me, together with her friends." Deretso kong sagot.

Habang nakatitig sa kanya'y kitang kita ko kung paano nagngingitngit ang ngipin niya sa galit, dahilan nang bahagyang paggalawa ng panga niya.

"Don't mind the-"

"We should mind them, Blix." Mariin niyang sabi. Nasa mata ko na ang paningin ngayon.

"So, what now? We'll gonna argue in front of these?" Hindi ko mapigilang itaas ang isang kilay sa kanya. Itinuro ko ang mga pagkaing nasa harap. "We should relax and enjoy the food, Dex. Gutom na ako," sabay irap sa kanya.