Bilinmezliğin ortasında yolunu kaybetmiş bir varlık, küçücük bedende yavaş yavaş erirken bir diğer varlık ona dayanak olmuştu. Kör talihini onun ki ile birleştirip yaşadıkları tonlarca yıkıma ve acıya rağmen ikisi de parlamaya ant içtiler. Ta ki bir...
Şarkılar; Ruelle - Up İn Flames, Rihanna - Diamonds
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yaşamak zorunda bırakıldığım hayatta tarif edilemez acı ve işkenceler tattım. Bazıları fiziksel olsada çoğu ruhsaldı. Vücuduma aldığım ağır darbelerin izi belki bir gün geçerdi fakat ruhun ızdırabı peşini asla bırakmazdı. Zor kabullensemde bununla yaşamayı öğrendim çünkü başka çarem yoktu. Ya kendimi bu ızdıraba kurban edecek yada karşısında dimdik duracaktım.
İnsan birden fazla kurban edilir mi?
Bunun cevabını pek kestiremiyorum ama ben zaten doğduğumda kurban edildim bunun tekrarlanmasına pek ihtimal vermiyorum. O sırada bizi o yetimhaneden alan adamın sözleri kulaklarımda çınladı.
"Bırak Leyal! O da öğrensin acıyı, öğrensinki gardını kursun kendini korusun. Eğer sen her seferinde onun önüne geçersen, onun yerine işkenceleri çekersen nasıl öğrenecek."
Yedi yaşındaki çocuk korkudan titresede o gün yine meydan okumuştu. "Ben öğretirim ona nasıl korunması gerektiğini, ben gösteririm. Bunun için birçok yara almasına gerek yok!" Gözümden akan bir damla yaş sessiz çığlıklarım arasında kendini yanağıma bıraktığında; Kumsal görmeden hemen onu yok ettim.
Bencillikti belki bu yaptığım ama onu korumak istemiştim, ablası gibi görmüştüm kendimi belki de ama o gün onu içimde masumiyetin her parçasını taşıyan yanım yapmıştı. Hala benim içimdeydi bunu hissediyorum.
Fakat bazen, yaşadığım şeyleri acımasızca bana anlatan o ihtiyar yanım her zaman bir adım öndeydi. Barın o gece canımı yakacağını söylemişti. Gülerek başımı kafayı yemiş gibi iki yana salladım. Eğer bir can bulursa buyursun yaksın ama eğer değer verdiğimden beni vurursa işte o zaman bürüneceğim canavar beni bile korkutuyordu.
Onun sözlerinden sonra kapıyı suratına çarpıp hızlı adımlarla eve girmiştim. Kumsal afallamış bir yüzle beni inceleyip neler olduğunu sorgulasada pek üstelememişti. Sinirliyken yalnız kalmam gerektiğini o da zamanla anlamıştı yoksa istemeden onu kırıp sonra tonla vicdan azabı çekiyor ikimiz de üzülüyorduk. Zaten sakinleşince her şeyi ona anlatıyordum.
