Bilinmezliğin ortasında yolunu kaybetmiş bir varlık, küçücük bedende yavaş yavaş erirken bir diğer varlık ona dayanak olmuştu. Kör talihini onun ki ile birleştirip yaşadıkları tonlarca yıkıma ve acıya rağmen ikisi de parlamaya ant içtiler. Ta ki bir...
Bu zamana kadar tanık olduğum karmaşalar hayatın getirisi olsa da yaşamın içinde bir sıcaklık arar insan... Var olmamızı sağlayan hayat ağacımızın yarısı kesildiğinde yalpalanır ve dallarımızın çoğu kırılır. Bu kez geriye kalan gövdeye ise sıkı sıkıya tutunuruz ki kopup hiçliğe karışmayalım. Lakin eksik kalmış gövde kendi dallarını kırıp bir köşeye attığında nefessiz kalmış cılız dalların birbirinden başka kimsesi kalmaz. Tıpkı bizim de kalmadığı gibi. Babamın sözleri kulağımda uğultuyla yankılandı.
'Sen Ayaz'ın ikizi değil annenin ikizisin, bu yüzden seni görmeye tahammülüm dahi yok.'
Böylece gövde ışığını dallarından mahrum bıraktı. Dallar ise birbirine hayat verdiler. Unutma dal parçası, senin fırlatılan diğer dallardan başka tutunacağın bir parça yok! Yaşadığın süre boyunca ne olursa olsun o birbirine karışan sarmalı gevşetme!
- Asel Aksoy -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boğazımda ne zaman oluştuğunu unuttuğum kuruluk hissini geçirmek adına yutkunduğumda aynı hızla elimi Alkın'ın eliyle buluşturdum.
Bu olaydan sonra yaklaşık kırk dakika geçmesine rağmen hepimiz koltukları doldurmuş; sanki kovboy filmlerinden fırlamışçasına sessizce süregelen bakışma içindeydik. Her saniye üzerimde hissettiğim gerginliğin rüzgârı tekrar üzerime estiğinde bıkkınlığın getirisi olan nefesimi dışarı bırakıp geriye yaslandım.
Sanki çoğunluk tek bir nefesi beklermiş gibi bakışlarını bana çevirdi. Bir iki saniye sonra Hazan'ın kalın topuklu botlarının sesi kulağımı doldurduğunda gözlerimi hafifçe sağ çaprazıma çevirdiğim. Tekli koltukta oturan Alkın'ın yanına geldiğinde duraksayıp keskin bakışlarını bana çevirdi.
"Kızlar, bakıyorum da gruba girme işini halletmişsiniz peki sırada ne var? Hm aslında merak ettiğim..."
Her zamanki zırvaladığı sözleri yinelediği sırada Barın'ın diğer tekli koltuktan ani kalkışıyla Hazan'ın cümlesi de yarı da kesildi. Kısa bir süre ona bakıp devam edeceği sırada yine sözleri hızla ağzına geri tıkılmak zorunda kaldı.
Ne yazık...
"Hazan rica ediyorum yine saçmalamayı keser misin!"
Ayaz'ın yanımdaki varlığını konuştuğunda fark etmiştim. Hazan, gözlerini devirdiğinde bakışlarım Barın'a kaydı. Kollarını birbirine kenetlemiş camın kenarında hafifçe çiseleyen yağmuru izliyordu.
Tanrı aşkına ne yapıyorduk biz burada, nasıl bir sapağa adım atmıştık.
Yolun engebelerinde karşılaşacağım çukurları göremiyordum. Dönüş yaptığım yolun karanlığı ayı bile yutmuş geriye sadece yıldızları serpiştirmişti.
