Louis Partridge- Good Game

Bölüm 1

(selam yeni kitabı umarım seversiniz oy atmayı unutmayın ''oy atmayanı gece cinler siksin amin uehıuehdvıuev)

oy sınırı: 5

iyi okumalar 🕸🖤

Selam ben Mina. Biraz kendimden bahsedeyim size. Hayatımdan. Ne bok olduğundan. Ben ailemin 5 çocuğundan biriydim. Ta ki 3 kardeşim ölene kadar. Bir tek abim ve ben hayatta kalmışız. Söylediklerine göre hastalıktan ölmüşler. Abim ve ben hayatımızın sonuna kadar birlikte olacağımıza birbirimizin yanında duracağımıza söz verdik. Ne olursa olsun. Gelin şimdi bir de sizi ailemle tanıştırayım. Ailemin yüz karası. Hiç sevmezler beni. Özellikle annem. Hayatta en nefret ettiği kişi ben olabilirim. 

Her neyse. Sizi arkadaşlarımla tanıştırayım.

Arda, Ayla ve Mert. Arda onun da ailesi onu sevmez. En yakın yoldaşımdır. Ardından Ayla gelir. Mert biraz içine kapanık biridir. Çok konuşmaz. Ama sadece diğer kişilere. Bizim yanımızda gayet normal. 

(Ön bilgi fastını geçtiğimize göre hikayeye başlayak)

-MİNAAAA!

-Efendim anne?

-BEN SANA BU EVİ SİL SÜPÜR TEMİZLE DEMEDİM Mİ?

-Dedin. Yaptım da zaten?

-O zaman koltukların ayakları neden tozlu!?

-YAV! Tamam.(Derin bir nefes verirsin) Acaba koltuğun ayağına hangi gerizekalı bakacak? Gelen kişi ya da ne biliyim babam her kimse "Aaa dur ben gidip şu koltuğun ayağına bakayım. Pisse kalkalım" mı diyecek? 

-EVET!

-Sabır.

Abim bağırışları duyup aşağı kata indi.

-Noluyor anne neden yine bağırıyorsun?

-Bir şey yok oğluşum. Koltuğun ayağının tozunu almamış ona kızıyordum.

-Aaaa ama çok haklısın.

-Dimi? 

Abime şaşkın şaşkın bakıyordum. Sonra lafa girdi.

-E tabi gelecek olan hayali misafirler koltuğun ayağındaki tozu almazsan oturamazlar. Kıçı ayak kısmına gelecek ya!

-Eve- Bir dakika ne? Sen onun tarafında mısın yani oğluşum?

-Evet anne. Boş yere kızın üstüne gitmeyi bırak! Son söyleyişim. Yoksa oğlun olmam. Çıkar giderim evden. Gözünün yaşına bakmam. Kız kaç senedir neler çekiyor sizin yüzünüzden? Siz hala bunu görmüyorsunuz? Kardeşlerimizin ölmesi onun suçu değil. Onun sinirini ondan çıkarmayı kes.

Gözü doldu.

-Peki oğlum.

Abim kolunu omzuma attı. Odasına çıkardı. Bilgisayarlarını açtı. 

-Hadi gel.

Gülümsedim. Abimin yanındaki bilgisayarıma oturdum. Hemen birlikte oyuna girdik. Abimi cidden seviyordum. Beni her daim ne olursa olsun hep korur hep desteklerdi. Yayıncı olmak istediğimi de bildiği için bana bilgisayar almıştı. Annemlere de kendime aldım diye yalan söylemişti ben oynayabileyim diye. Hemen oyunu açıp oynamaya başladık.