Louis Partridge- Good Game

Bölüm 7

iyi okumalar aşklar🎈🎠

Sabah kalktım. Ayla daha uyanmamıştı. Hazırlanmaya başladım. Yarama kremimi sürdüm. Bugün maç saat 7-8 gibiydi. Saat şu an 7ydi. Yani 12 saatim var. O güzel kızıl saçlarımı geçmişimi hatırlattığı için siyaha boyayacaktım. Çok istemesemde yapacaktım. Ayla'ya bir not bıraktım. 

"Size bir sürprizim var.  Merak etmeyin. İyiyim."

Bunu giyip çıktım. Hemen kuafördeki randevuma gidiyordum. Geldiğimde sanırım kim olduğumu biliyorlardı sanırım. Fotoğraf istediler. Hemen çekildik. Çok mutlu olmuştum. Saçımı siyah yapmak istediğimi söyleyince 

-Emin misin? Saçlarına kıyacak mısın?

-Evet. 

-Peki. 

Böyle yaptırdım. Ama biraz daha siyah. Öğlene doğru otele geri döndüm. Bizimkilerin yanına gittim. 

-Selaaaammm.

-OHA!

-Kızım naptın!?

-Mina sen misin?

-Noldu yakışmamış mı?

-Hayır çok güzel olmuş.

-İyi bari. Hadi gelin.

-Nereye?

-Ev buldum. Ona bakmaya. 

-Ne ara? 

-Ohooo daha gelmeden.

-Hadi ne duruyoruz.

-Tamam. 

...

-Eee nasıl?

-OHA çok güzel.

-Burayı alalımmm.

-Bence de.

-Tamamdır o zaman iyi gününüz çünkü ben burayı zaten almıştım. 

-Bir tanesin Mina bir tane.

-Evet.

-O zaman bugün benim için turnuvayı kazanıyoruz. Sonra da buraya taşınmaya başlıyoruz. 

-Tamamdır.

-Kazanıyoruz.

-Evet.

-Hadi dönelim.

 -Tamam. 

Saat 6 olmuştu. Gidip hazırlanmaya başladık. 

Ayla bunu

Ben bunu giydim. (Üstümüzdeki ten rengi gibi değil siyah)

Yarım saat kaldı. Biz turnuvaya doğru gittik. Planlamamızı yaptık. Hep aynı taktikle oynuyorlardı İtalyanlar. Ona göre bir taktik yaptık. Saat 7 oldu. Herkes alkışlamaya başladı. Sanırım İtalyanlar çıkmıştı. Biz de yavaştan çıkmaya başladık. Alkışlar birden daha arttı bizi gördüklerinde. Yüzümüz güldü. Karşı takımda biri dikkatimi çekti. Beni bıçaklayan karşı takımın kaptanıydı. Bana bir bakış attı. 

"Gelmişsin" 

O sırada yanımıza bir hakem geldi.

-Evet arkadaşlar bir sessizlik alabilir miyiz?

Tüm seyirciler sustu. 

-Bugünkü turnuvaya biraz eğlence katıp challenge ekleyelim. 

Adam arkadaşlarına işaret etti. Arkadaşları ellerinde baya fazla bira ile geldi. Herkese 3 tane düşüyordu. 

-Bakalım kafanız iyiyken ne kadar iyi oynayabiliyorsunuz?

Karşı takım birbirine bakıyordu. Sanırım daha önce içmemişler. Daha 17 yaşındaydık. Olabilirdi tabi ki. Ama bilmedikleri bir şey vardı. Artık bira bize koymuyordu. Alışmıştık. Eskiden her gün 1 bira götürürdük.

-Eeee hadi başlayın 

dedi hakem.

-Arda kap gel.

-Mert gel yardıma. 

Hepsi biraları alıp geldi.

-Buyur bakalım açın.

Ayla ve ben ikimizde dişimizle açabiliyorduk. Hepsini açtık herkes bize bakıyordu. 

İlkini hep birlikte kafaya diktik. Biz ikinciye geçerken karşı takım birinciyi bitirememişti. Onlar da ikinciye geçti. Bize bakıp duruyorlardı çünkü biz artık masaların üstüne bağdaş kurup oturmuş kendi aramızda şarkı söyleyip rahat rahat içiyorduk sonuncusunu. Üçüncüsünü de bitirdik. Hakemlerden biri yanımıza geldi.

-Eee nasılsınız. Oynayabilecek misiniz?

-Bence bu soruyu karşıdakilere sorun. Daha çok ihtiyaçları var sorulmaya.

Sırıttılar bizimkiler.

-Peki bakalım. 

Karşı takıma sordu. Bize bakıp sinir oldular. Kabul ettiler. Ama kafayı bulmuşlar belliydi. Hemen maça geçtik. Başladık. 5-0 yeniliyorlardı. Ben hep inadına beni bıçaklayanı alıyordum. Sinir ediyordum. Louislerde izliyordu. Fark etti onu. Sırıtıyordu. Hep onu öldürdüğümü fark etti. Biraz da endişeliydi bana bir şey olacağına korkuyordu sanırım. En sonunda takım kaptanı sinirlendi ayağa kalktı. Bana tip tip baktı. Bende ona baktım. Elimle boğazımı kesme hareketini yaptım ona. Daha da sinirlenip yerine oturdu. Normalde yaklaşık 1 saat süren oyunu yarım saatte 13-0a yendik.