CRY AGAIN (BXB 2020)

CRY AGAIN: FINALE

Hi! Thank you at nandito ka na. Muli tayong magpapaalam sa ating mga bida ngunit hindi nagtatatapos dito ang lahat. Salamat sa mga patuloy na nagbababasa ng mga gawa ko. Mahal na mahal ko kayong lahat.

CRY AGAIN SEASON 2: FINALE
SPG///

ALEX

"Dude, gago ka!" Oliver cursed at my face randomly.

"Oo na. I am gago na. Happy?" I said sarcastically.

"Plano mo kay Keilo?" And there he got me.

"How is that question related to you? Hindi ba kayo na ni Keilo? Are you trying to humiliate me? If yes, you've won!" I answered.

"Makinig ka nga muna, Alex," there I pause.

"Mahal ka pa rin ni Keilo. Nagtapat na ako kanina at wala, pre, ikaw pa rin. Ang pogi mo!" Sarcastic ang pagkakasabi niya pero I felt the pain in his words pero parang vitamins sa akin ang sinabi niyang mahal pa rin ako ni Keilo kahit na gago ako.

"Wala ka bang sasabihin?" Nagtanong siyang muli.

"I don't know," I honestly said. Pwede naman 'yon, 'di ba? You can still love someone from afar kasi alam ko namang wala ng akong babalikan. Hindi lahat ng mahal ka ay babalik sa'yo.

"Tanga ka ba, Alex? Ayusin niyo na ni Keilo 'yang natitirang pagmamahal niyo sa isa't-isa. At please, huwag mo ng saktan uli si Keilo kasi ako mismo ang babasag sa muka mo!" Go signal niya which somehow enlightened my head that maybe it's not yet the end for me and for Keilo. Maybe we can still fix everything.

"I won't promise anything, Oliver. Keilo's my everything kaya kapag sinaktan ko siya, parang sinaktan ko na rin ang sarili ko. 'Yon lang ang alam ko," sagot ko and he tapped my shoulder bago siya umalis sa harapan ko.

When you cry, pain kicks different, but when you smile just to hide that you are in pain, it's like a torture.

"Aldrin, thank you!" Sabi ko kay Aldrin na nag-text sa akin na naghihintay daw si Keilo sa parking lot ng campus kaya nagmadali akong pumasok. I actually planned to dropout na at magpahinga for a year para makalimot kapag hindi kami naging okay ni Keilo and to my surprise, he was there. I tried to ignore him pero I can't. I really cant.

Upon seeing his face, nakalimutan ko ng gago ako. Nakalimutan ko ng nasaktan ko siya.

We kissed and all these pain I have inside me left in an instance. Para akong bumalik sa dating ako  dahil kay Keilo.

"Totoo ba 'to?" Tanong ko kay Keilo nang makapasok kami sa loob ng kwarto niya kung saan nandoon ang kuya niya. He smiled at me at ginawa ko rin iyon, genuinely.

"Kuya, okay na kami ni Alex. Kami na," masayang-masayang sabi ni Keilo sa kuya niya na lumapit sa akin at bumulong.

"Good job! Labas ka muna, usap tayo," at iyon ang ginawa ko. I followed him outside and he started laughing and it made me confused for a second.

"Why are laughing?" He asked after his moment of laughter which I really don't know the reason behind.

"I am sorry, sir," I sounded like a student.

"Stop the formalities and I hate being called by 'sir'. This time, call me your kuya Keo since okay na kayo ni Keilo," aniya na ikinasaya ko.

"Yes, kuya," sagot ko.

"Much better. Nga pala, ayokong lolokohin mo uli ang kapatid ko, ha? Basag 'yan muka mo sa'kin tsaka 'yong kotse mo sa baba kapag ginawa mo iyon. Please, huwag na huwag mong sasaktan ang kapatid ko, ha? Ipangako mo sa'kin, lalaki sa lalaking usapan," aniya pa.

"Oo naman, kuya. Hindi ko na ulit sasaktan si Keilo," sagot ko.

"Okay lang mag-away minsan basta ayusin niyo agad. Walang perfect na relationship. Marami pang challenges na darating at maraming manghuhusga sa inyo. Basta gawin niyo lang sandalan ang isa't-isa, gagaan ang lahat," aniya pa bago siya nagpaalam na may susunduin siya.

"Anong sabi ni kuya?" Tanong ni Keilo nang makapasok ako sa loob ng kwarto niya.

"Basta," sagot ko at ngumiti na lamang siya.

"Pwede ba kitang halikan?" Tanong ko.

"Oo naman!" Aniya at dinambahan niya ako at buhat buhat ko siya ngayon kaya naman magkatapat ang aming mga mukha at sinunggaban ko agad siya ng halik.

Makailang minuto ay ibinaba ko siya sa sofa at mula sa aking bulsa ay kinuha ko ang dalawang singsing na gustong-gusto kong ibigay sa kanya.

"Keilo," I am on my knees.

"Alex," tawag niya pabalik.

"Ang korni nito pero please, let's promise to not let our emotions carry us away from each other. Gawin natin 'yong best natin para hindi na tayo magwakas uli na parang hindi magkakilala. I will accept all the judgments from othe people and I will refrain myself from talking sa mga taong makakasakit sa'yo. Mahal na mahal kita, Keilo," umiiyak na ako.

"Please, marry me," sabi ko inilahad ko ang singsing na kanina ko pa dalang umaga.

KEILO

"Alex, hindi mo naman kailangang gawin ito. Kahit walang singsing, o kung ano pa basta nandiyan ka, okay na ako roon. Nasabi ko na lahat ng gusto kong sabihin pero hindi ko magsasawang sabihin na mahal na mahal kita, Alex and yes, I will wholeheartedly marry you!" Sabi ko kaya naman pagsuot pagsuot niya ng singsing sa akin ay binuhat niya ako at ipinatong sa kama at sinimulan niyang hubarin ang damit niya at ganoon din ang ginawa ko.

Hinalikan niya ako sa labi at isinunod niya ang leeg ko na nagpatindi ng sensasyong nadarama ko.

"Alex.." ungol ko nang susuhin niya ng sal-itan ang aking dalawang utong.

"Ahhh, Alex," sabi ko nang bigla niyang salsalin ang kahabaan ko.

Ganoon na rin ang ginawa ko, lumuhod ako sa harapan niya at kitang-kita ko ang kahabaan niyang nakatutok sa muka ko. Sinimulan ko iyong hawakan at dinilaan ko iyon agad sa ulo at sinipsip ko ang precum na nandoon at dinilaan ko rin ang katawan ng ari niya pababa sa kaniyang bayag.

"Ahhhh," ungol niya na mas lumakas noong isubo ko ang higit anim na pulgada niyang ari. Sagad kung sagad na ikinabaliw niya at ilang ulos ang ginawa niya bago niya ako patayuin at naglagay ako maraming lotion sa ari niya at sa butas ko at itinaas niya ang dalawa kong paa sa balikat niya at doon siya nagsimulang umulos sa mabagal na papabilis na ritmo.

Halos mabaliw ako sa hapdi at sarap pero hinayaan ko lang na mabaliw ako hanggang sa puro sarap na lang ang nararamdaman ko lalo na noong hinuhugot baon niya.

Miss na miss namin ang isa't-isa at nakailang posisyon kami at nakadalawang rounds na kami bago namin tinigilan ang isa't-isa. Sabay na rin kami sanang liligo kaso paglabas namin sa kwarto ay nasa salas na pala si mama at kuya at nandoon din si Aldrin.

"Anak, baka mabuntis ka agad ang lakas pa ng ungol niyo," pang-asar ni mama at kitang-kita ko ang muka ni Alex na namumula at alam kong ganoon din ako kaya sabay kaming napapasok sa banyo.

"Keilo!" Sigaw ni kuya habang rinig ko ang tawa ni Aldrin at Mama.

"Round two ata," sagot ni Aldrin na rinig ko kaya naman hinalikan ko na lang si Alex at kinuskos namin ang katawan ng isa't-isa at natawa na lang kaming dalawa.

Kinompronta kami ni mama at marami silang pinag-usapan at ewan ko ba kung anong mayroon basta natagpuan ko na lamang ang sarili kong umiiyak habang nakayakap kay Alex nang maggabi. Nasa kwarto niya kami at nakausap ko na rin si Nico at pinatawad ko na siya. Masaya siyang nagkabalikan na kami ni Alex at ganoon din ang mga magulang nila.

"You cried again," aniya.

"Masaya lang ako," sabi ko.

"Masaya rin ako, mahal ko. I won't make you CRY AGAIN," aniya at doon nagsimulang muli ang lahat.

WAKAS