The Billionaire's Children

Kabanata 20

The plane landed safely na ipinagpasalamat ko naman sa Diyos.

Pero hanggang ngayon, masama pa rin ang loob ko sa mga ibintang nya sa akin kanina. Ang sakit kasi eh. I cried for I don't know how long kung hindi ko lang siguro narinig ang pagkatok sa pinto ng banyong kinalalagyan ko earlier.

"Mommy, are you okay?" Leigh asked me. Muntik na kasi akong makabangga ng tao kung hindi lang ako nahila ni Gray. Pasimple kong winaksi ang pagkakahawak nya sa akin sabay nagpatuloy sa paglalakad.

"Yes, mommy's fine. May iniisip lang." I smiled to ease her worry.

"Focus po sa nilalakaran, mom. Baka mapaano ka po." Van said habang nakakapit sa kamay ng ama nya.

"Opo, sorry." I replied to him. Minsan talaga, hindi ko na alam kung sino ang magulang at anak sa amin eh.

Nang makalabas kami sa airport, may sasakyang naghihintay sa amin. Nakita ko ang pagkamangha sa mga mata ng anak ko habang nililibot nila ang kanilang paningin sa nakapaligid sa kanila. Well, it's their first time here kaya hindi ko sila masisisi. Naalala ko noong una kong pagpunta rito, manghang mangha rin ako sa mga nakikita ko.

Hindi ko na napilit sumama si mama papunta dito sa Manila kaya kami lang kasama si grandma ang lumuwas. She said that she'll stay there at baka raw umuwi ang kapatid ko. Naisip ko, kung gusto naman nyang magparamdam, magagawa nya yon sa advance ng teknolohiyang meron tayo ngayon. Well, she's her favorite daughter after all kaya araw araw syang umaasang babalik pa ang anak nya. And she's still a mother and now, I understand where she's coming from.

"Saan na po tayo pupunta, daddy?" I heard Van talking to his father na nasa likod naming mag-ina.

"We're heading to your lolo and lola's house." I heard him reply. We're not yet talking the moment I went outside the comfort room. I'm glad that he knows and feels na ayoko pa siyang kausapin after what happened. And another good thing is that, hindi napapansin ng mga anak namin ang pagiiwasan namin kaya hindi sila nagtatanong.

"Oh! So we can also see our Tita Grace and Tito Anton together with lolo and lola, right?" Leigh stopped walking just to excitedly say that to her dad.

"Yeah, you will." I can hear the happiness in Gray's voice.

Sumakay na kami ng sasakyan at dumiretso sa bahay nila. Inaamin ko, kinakabahan ako ngayon papunta ulit kami sa bahay nila. Noong huli kong punta, ang init init ng pagtanggap nila sa akin. Ano kaya ngayong mukhang alam na nila na tinaguan ko sila ng kapamilya? I'm scared of what will be the outcome.

-

After some traffic, which is hindi na maiiwasan sa Metro Manila, nakarating na kami sa bahay ng mga Pandejas.

Ang tahimik. Aren't they all home? Mula sa labas ng bahay, ang huni lang ng mga ibon ang maririnig mo at ang lagaslas ng tubig sa fountain.

"Are they all out?" I whispered habang binubuksan ni Gray ang pinto ng kanilang mansyon.

"SURPRISE!"

"WELCOME HOME!"

"WELCOME BACK!"

Samu't saring mga pagbati ang narinig ko na wala na akong nasundan kahit isa. They are all here.

"Ugh! I told you, guys. 'Welcome home' ang sasabihin." kamot ulong pagsaway ni Grace sa pamilya nya na nakatanggap lang ng tawa.

"Are you all tired from your trip? Let's eat first." Tita Anette said habang lumalapit sa kambal. She kneeled in front of them and said, "Our little princess and prince are so beautiful and handsome, manang mana kay lola." and began to cry.