The Billionaire's Children

Simula

"Mommy!" Salubong sa akin ng anak kong si Leigh at tahimik lang na nakasunod ang kakambal niya na si Van sa likuran nya.

"Oh, ayang mga anak mo kanina ka pa hinihintay." My mother said. I just smiled at her. It's been six years pero nahihiya pa rin ako sa kaniya kahit na alam ko namang pinatawad niya na ako.

"Mano po, ma." nang makapasok ako ng tuluyan sa bahay namin. Apat kaming nandito sa bahay. Ako, ang dalawa kong mga anak, at si mama. I have a younger sister who is Avionna but I don't know where in the world she is. Umalis kasi sya sa bahay matapos kong umalis noon. And my papa, oh my papa died when we were young because his car crashed. Hanggang ngayon kahit ilang taon na ang nakalipas, dala ko pa rin ang bigat ng pagkawala ni papa pero ganun talaga eh, hindi natin hawak ang lahat ng pangyayari.

"Kumain ka na ba?" Tanong niya nang mahinahon habang papasok kaming apat sa loob. I know that she already forgave me pero hindi ko na maramdaman yung warmth na naramdaman ko dati. Kasalanan ko naman kaya dapat lang siguro sa akin 'to. Pasalamat na nga lang din ako na hindi ako tuluyang itinakwil ng mama ko kasi hindi ko alam kung saan ako pupulutin kung nagkataon.

"Ah, opo. Nagpakain po kasi yung may-ari ng cafe bago kami pauwiin lahat dahil birthday nya." Sabi ko habang kinukuha ang mga homework notebooks ng kambal para tignan kung may mga assignments ba silang dapat tapusin.

"O'sya. Mag-ayos ka muna ng sarili mo bago mo tulungan ang mga anak mo." I nodded and went straight to our room. Magkakasama kaming tatlong mag-iina sa kwarto ko dahil tatlo lang naman ang kwarto namin dito, isa sa akin, isa kay Ionna, at isa kay mama. Walang nangangahas na gumamit ng kwarto ni Ionna o gumalaw man lang liban sa tuwing nililinisan ito ni mama dahil ramdam ko na umaasa rin si mama na babalik din siya sa bahay.

-

Habang nagpapatuyo ng buhok, nagawi ang mga mata ko sa sulok ng kwarto ko kung saan nakapaskil ang mga awards ko nung nag-aaral pa ako. I can't help but to smile bitterly. Siguro, kung hindi ako nag padalos dalos, malamang mayroon na akong sariling cafe at restaurant gaya ng pangarap ko. Pero I'm still thankful that there were two angels given to me kahit na ganito ang nangyari sa akin.

"Van! Leigh! Pumanhik na kayo rito at gagawa na tayo ng homeworks nyo." Tawag ko sa mga anak ko. Narinig ko na ang mga nagmamadaling yabag nila, "Mag-ingat kayo!" Sigaw ko pa.

"Ako ang nauna, kuya!" My daughter said to her brother. Ginulo ni Van ang buhok ni Leigh and smiled at her. She hates it whenever her kuya ruins her hair.

"Kuya naman! How can I be pretty kung ginugulo mo lagi ang hair ko?" She pouted. We laughed at her cuteness.

"Come here princess. I will fix your hair." She quickly went and sat on my tights.

"Ano sa mga homeworks nyo ang hindi pa kayo tapos?" I asked my son while combing my daughter's hair. They are twins pero Van came out first that's why he's the older one. At the age of five, Van is unbelievably matured. Well, he's still a kid and it can be noticed too pero may mga bagay siyang ginagawa at iniintindi at his age na dapat ay hindi niya muna iniisip.

"We have already finished all of our homeworks, mom. Don't worry po. Uhm... if you're not busy with work, can you go to our school on Friday? Family day po kasi namin and we want you to come since it should be our day, right?" His eyes are full of hope. Hindi ko maiwasang hindi masaktan. My Van always tries to understand the situation and that hurts my heart even more. He should be playing around just like the kids his age are doing pero heto siya at nagpapakakuya ng mabuti sa kapatid nya.

"Of course. Magpapaalam si mommy kay bossing para makasama sa inyo. Alam nyo namang mabait si bossing natin so he will surely say yes to us." I smiled.