BAŞ BELASI

9.Bölüm

Gözlerimi açtığımda  karanlık bir yerdeydim. Zaten karanlıktan korkuyorum. Bağırıp sesimi duyurmaya çalıştım. Ama kimse gelmiyor. Ellerimde ayaklarmda bağlı. Çıldırmama ramak kaldı. Kapının kilit sesink duymamla gözlerim fal taşı gibi açıldı.

"Yardım edin nolur."
Cevap vermden yanıma yaklaştı. Deli gibi korkuyorum.

"Naptım ben size? Neden burdayım?
Çıkartın beni burdan lütfen. Karanlık,
çok karanlık.."
  Dememle tokadı geçirmesi bir oldu. Canım çok yanıyor. Nöbete girmeme az kaldı. Biraz daha burda durursam kriz geçiricem. Kapının aralığındaki ışık bile yeterli değil. Tekrar şansımı  denemeye karar verdim.

"Bakın anlamıyosunuz ben kriz geçiririm burda. Çıkartın beni."

"Kapat çeneni kızım"

Of of. Ayak sesleriyle başımı kapıya cevirdim.  Mert mi? Ne? Ha? Ne işi var burda?

"Senin burda ne işin var?"

"Evimize hoş geldin sevgilim.!"

"Ne saçmalıyorsun ne sevgilisi deli misin nesin? Onu bunu anlamam çıkart beni burdan."

"Saçmalıyorum demek. Burda kal aklın başına gelsin. "

Başıyla adama işaret yaptı adam dışarı çıktı. Yanıma yaklaşıp beni kendine çekti. Başımı göğsüne yasladı.

" Evimiz bu kadar değil biliyosun dimi. Dışarda bir kaç sorun çıktı. Halledene kadar burdasın. "

Yaslandığım yeri ısırdım. Beni itiklemesiyle duvara çarptım. Kemiklerim kırıldı yavaş be. Of ben malım.

"BEN ISTEMEDEN BURDAN ÇIKAMAZSIN BUNU AKLINA SOK!"

"Nefret ediyorum senden Allah belanı versin. "

"Amin amin"

"Beni burda bırakma Mert. Duramam özür dilerim. "

Ayıya dayı diyelim sonrasına bakıcaz.

"Özür dilemen gözlerimi yaşarttı ama burda kalman lazım"

Anlımı öpüp cıktı kapıyı da kitledi.

Neyse ki sonunda ışık yandı. Onunyanında olmaktansa burda dururum.