BAŞ BELASI

18.Bölüm

Selaaamm sonraki bölüm için

10 yorum 10 vote yeterli..

Satır arasķ yorumlarınıza bayılıyorum 😄

Vee nisanurbgn1 sana ithafen 🎈🖤

Mert:

Çok yanlış davransamda uyarmam için bi gerekliydi haddini bilip bana itaat edicek.
Kameralardan kontrol etmek için küçük odaya girdim. Odası karanlıktı ışığı yaktım uyuya kalmış, üstü açıktı örtmeye gitmek için yerimden kalktım. Yan taraftakı odasına girip ayak uuçlarından yorganını almak icin eğildim.

"HASİKTİR!"

+Alo Cihan arabayı hazırlayın.

-tamam abi hemen.

Bu kız bunu ne ara yaptı ama ben bunun cezasını vermez miyim. Kucağıma alıp arabaya indirdim yatağının içi kan dolu ve hâlâ kanamaya devam eden bilekleri.. arabaya yerleştirdikten sonra direksiyonun başına geçtim.
Son süratle en yakın hastaneye vardık. Kucağıma alıp acilden giriş yaptm. Sedyeye yatırdım doktorlar müdahale ederken polis karışmaması için gerekli konuşma yapmam lazımdı.

Hemşire yanıma yaklaşıp " Hastanın yakını siz misiniz?" Diye sordu başımla onaylarak "Evet." Dedim.

"Çok kan kaybetmiş 0 rh pozitif kana ihtiyacımız var. "

"Ben veririm. "

"Tamam sizi şöyle alalım."

Odaya gidip kan verdmiştim. Aptal kız yüzünden bir sürü zahmete girdim. 20 dakika sonra odaya alınmıştı, durumuna bakmak için odaya girdim solmuş teniyle öylece yatıyordu. Bu bedeli ödemesi yazık oldu ama yapıcak bir şey yok.

Damla:

Gözlerini açtığımda beyaz tavalna karşılaştım, kolumda serim yan tarafta Mert. Bi dakika ne? Hâlâ ölmemiş olamam, belkide ahirette uyuya kaldım rüya içinde rüya görüyorum. Ama Mert'in gözlerini dikip bakmsı çok gerçekçi.

"Neden deli gibi davranıyosun?"

Deli mi, ben mi ? HAH!

"Deli olan sensin ben değil."

"Evet bileklerini kesmenden anlıyoruz bunu. "

Yine hatırlattı bak şimdi.. bileklerime bakıp öylece izledim. Sargıdaydı kolumdaki serumu çekip çıkartarak bağırarak ağlamaya başladım .

"Nedeeen,nedeeen?"

Mert beni sakinleştirmeye çalıştıkça daha cok delirip tepiniyordum.

"Doktor!"

İçeri hızla giren hemşire ve doktor yanıma yaklaşmaya başladı tekmelerimin birtanesi hemşirenin ciciklerine gelmişti. İnleyerek geriye savrulmuştu. Tekrar tekme atıcaktm ki Mert üstüme çıktı. Kolumu tutup açti ve iğnenin derime girdiğini hissettim sonrasında her şey kararmaya başladı..

3 saat sonra

Uyandığımda etraf karanlıktı küçük bir kriz geçirmiştim herhalde.. yavaşça yerimden kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kimse yoktu Mert'de dahil, biraz daha yürüyüp asansörlerin yakınına gelmiştim. Mert telefonda konuşuyordu içimden bir ses dinlememi söyledi bende içimdeki sesi dinlemeye karar verdim.

Kolonun arkasına sinip dinledim.

"Benim sorunum değil Koray,

+evet aratıyorum hâlâ ama biraz daha hızlı olmam lazım.
+Yok ölmedi bi sorunu yok.
+Şimdi ölmesinin sırası değil daha çok işimiz var.
+Tamam kapat uyanır birazdan.

Hızlıca odaya doğru koştum 2 dakika sonra da Mert girdi içeri. Oh yakalanmadım şükür