A Mafia Boss Is My Husband

CHAPTER 22

Chapter 22

"ARELLE? Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko nasa veranda siya. Malalim ang iniisip parang wala sasarili..

"Arelle? Baby?"Hindi niya ako pinansin. Gusto ko siyang yakapin..
Nabigla ako ng pag iyak ni arelle tumingin sya sakin lumapit ako ng konti.

"PAGOD NA AKO!PATAWARIN NIYO AKO..." ramdam ko ang sakit nanararamdaman niya.

Mas lumapit ako sa kanya..
Hinaplos ko Ang buhok niya. Nang yakapin ko siya tumagos ang katawan niya.

Naguluhan ako..kaluluwa na ba siya? Hindi! No! Buhay pa siya! Bat diko siya mahawakan!

"Arelle? Nandito ako..baby I missed you..."sambit ko habang umiiyak.

Tumalikod siya sakin na mas lalong nagpaiyak sakin..
"Arelle Don't do this...Mahal na Mahal kita.." sabi ko.

"PAGOD NA AKO!" patuloy ang daloy ng luha niya.
Masakit diko kaya..

"ARELLE...ARELLE...NO! WAG KANG TATALON DYAN! WAG PLEASE!" sigaw ko ngunit tila Wala siyang marinig. Kahit anong gawin ko diko sya magawang hawakan.. umiyak ako ng umiyak. Tatalon sya sa Veranda...no! Arelle Don't do that....Hindi...

"ARELLLLLLEEEEE! NOOOOOO! WAG ARELLE!BUMABA KA DYAN ARELLE...WAG PLEASE.." pagmamakaawa ko.
Hindi ko mapigilang umiyak.
Until.....
I saw her....on the floor...pano ng dugo ang buong katawan niya...

"NOOOOOOO!" sigaw ko.

"ARELLE? ARELLE? PLEASE DON'T LEAVE ME..." paulit ulit ko yon sinasabi.

"ZYMON! ZYMON! GISING!" Nagising ako sa boses ni Zyrine. Niyakap ko siya kaagad.

"Ate Zy Arelle's not dead right?" Umiiyak ko na sabi.

"Shhhh...panaginip lang iyon Zymon..." Walang tigil ang Luha saking mata.

"Si Arelle asan? Umuwi naba siya? Sabihin mo umuwi na siya..diba?" sabi ko. Umiling si Ate Zyrine. Saming dalawa mas nauna siyang isilang ni mommy kaya She's my Ate.
Tumayo ako sa Sofa pala ako nakatulog. Pinaupo muli
Ako muli..

"Dapat umuwi na siya...tell me nasan siya? I need to see her..."Tiningnan niya ako.
Pinahid niya ang luha na pumatak sa pisngi.

"Zymon... Don't Cry okay? Alam mong ayaw ko na umiiyak ka.." mahinahon na sabi ni Zyrine.

"I missed you twins...Hindi ka iyakin diba? Pinag tatanggol moko lagi sa mga umaaway sakin..ang tapang mo kaya tsaka na miss ko Yong Zymon na masayahin..yong Zymon na kasabay ko lumaki , kasabay lahat ng kalukuhan ko.." niyakap ako ni Ate Zyrine.. humiwalay sya sakin.

"Nag aalala lang ako kay Arelle..." Sambit ko. Gumuhit ang ngiti sa labi ng kambal ko.

"Mahal na Mahal mo siya no?" Tumango ako.

"Baka iwan ako..natatakot akong mawala siya.." I said.

"Now you feel about mom and dad years ago...wag kang mag alala nandito kami para sayo Zymon..lalo na si Zyrine na kambal mo" Zyrine said.

"Payakap nga.." niyakap ko ang kambal ko.

"Magluluto muna ako ng pagkain ah? Dika kumain simula kanina.." I nodded. Wala akong gana kumain lalo Nat wala si Arelle dito sa bahay..mahalaga ba ang pinuntahan niya? Ganon ba yon kahalaga na kahit Gabi na Hindi pa siya umuwi..nag aalala na ako..

Hindi ko macontact sila Clarie at Myra. Damn! Kapag may masamang nangyare Kay arelle lagot sila sakin.

Nabig ako ng mag ring ang phone ko..akala ko si Arelle..Hindi pala...bigo ako pero sinagot ang tawag.