I Can Not Love But I Can This For You [Complete]

8 თავი

Ann's pov
-ლიზ თუგინდა არშემოხვიდე.
-არა არა შემოვალ.
-შემოდით - თქვა ელამ.
-პირდაპირ და მარჯვნივ -დაამატა მერე.
-კარგად ხარ.
-ელლ... ხო გთხოვე.
-ის შენი დაა.
-მარტო წარბზე მაქვს პატარა წერტილი და ამხელა ამბავი არუნდოდა.
-მშვიდად შენ.
-კარგიი ელ მადლობა... წავიყვანთ ამას ხო? - ვკითხე ლიზას.
-ხო ხო რათქმაუნდა.
-კარგად ხარ?
-კიკი წავედით?.
-კაი წავედით.
-შემოხვალ? - ვკითხე როცა სახლში მიგვიყვანა.
-არა პატარავ მერე იყოს.
-კარგი როგორც გინდა.
-პატარავ? ჰმმ... ეს ახალია რაღაცა - მითხრა ბრედმა როცა მანქანიდან ჩამოვედით
-შენ ავარიაში მოყევი მგონი.
-ჩუმად ვარ... მაგრამ მომწონს კარგი გოგოა.
-ჰო.
-მერე დეტალები მომიყევი.
-ჰაჰ დამიჯერე არდაგაინტერესებსს.
-ოო უკვეე.. საღო შენნ.
-ბრედ დედამ იცის ავარიაში რომოყევი ან მამამ?
-ჩუმად ვარ... ხმას არ ვიღებ.
-ეგრეც ვიფიქრე. - ჩავიცინე და ბილიკს გავუყევი.
-პატარავ - მესმის ლიზას ხმა ტელეფონში -რასშვები?
-სალათს ვაკეთებ შენ.
-არაფერს ისეთს... დღეს რო გამოგიარო ჩემთან წამოხვალ?
-დღეეს? ვერა ჩემს ძმას უნდა მივხედო.
-პატარა ნაკაწრი აქვს მის თავს მიხედავს.
-მთლიანად დალურჯებულია და ეს პატარა ნაკაწრი ათ ადგილას აქვს როგორც ჩანს.
-ოფფ... დილით?
-დღეს მოდი თუგინდა შენ.
-მშობლები?
-არარიან სახლში და კიდევ 2დღე არიქნებიან... რაღაც სამსახურზეარიან წასულები.
-ჰმმ... და ბრედი.
-თუმოსვლა არგინდა პირდაპირ თქვი -ჩავიცინე.
-რამე წამოვიღო?
-არაფერი.
-აბა ვინმოდის?
-ოჰჰ... ბრედ...
-დაა ვინმოდის? - გამიმეორა კითხვა.
-ლიზა.
-ოუ... საინტერესო ღამე მელის...
-მოკეტე - კარზე ზარის ხმა გაისმა.
-შენგააღე - თვალი ჩამიკრა და კიბეებს აუყვა.
-პატარაავ - გავაღე თუარა კარები ამოიღნავლა ლიზამ და ტუჩები მომაწება.
-ჰეი მშვიდად - ჩავიცინე - ჩემი ძმაა სახლში.
-ოუ... ჩუმად ვიქნებით, მაგრამ იქამ მშია.
-სალათას შეჭამ?
-კიტრი თუარააქვს კი.
-აიი ვიცოდიიი... კიტრი არგამიკეთებია დღეს სალათისთვის - ჩავიცინე.
-გემრიელი იყო - მითხრა ლიზამ როცა თეფში ნიჟარაში ჩადო.
-ეხლა კიი... საქმეს მივხედოთ ხო?
-{ჩახველება} სანამ რამეს დაიწყებდეთ... ანა ელამ მომაკითხა დღეს მასთან დავრჩები... გაერთეთ. - ჩაიცინა და კარებისკენ წავიდა.
-მჰმმ... სახლში მარტო - ამოიდუდუნა და ტუჩებზე მეცა.
-ეი მეტკინა - ვთქვი როცა ტუჩზე მიკბინა.
-პირი გაგეხსნა და არგიკბენდი. ეხლა კი საქმის გაკეთება მაცადე. - თქვა და ტახტზე გადამაწვინა.
-ოთახში... - მხოლოდ ეს ვთქვი. კოცნა კოცნით ჩემს ოთახთანაც მივედით.
როგორც კი შევაღე და ნაბიჯი უკან გადავდგი ლიზა მოიწია და საწოლზე დამაგდო თვითონ კი ზევიდან მომექცა. მაისური და ბრიუსჰალტერი გადამაძრო და მკერდს დახედა.
-მჰმმ - ამოვიკვნესე როცა კერტებზე ენა ვიგრძენი.
მალე შარვალი მოშორდა ჩემს სხეულს მას კი ტრუსიც მიყვა.
-პატარაავ - ამოიდუდუნა და ბარძაყზე მაკოცა მალევე კი ენით შემავსო.
-აჰმმ - ამოვიკვნესე როცა ენას თითებიც დაახმარა. როცა გავათავე საბანი გადამაფარა და გვერდით მომიწვა.
5დღის შემდეგ.
3დღეა ლიზასთან კონტაქტი არმქონია. როცა ვურეკავ მეუბნება რომ დაკავებულია ან რამე. უნივერსიტეტშიც როცა დამინახავს სხვა მიმართულებით მიდის. მაქსმა ცოტა ხანი აცადე და აგიხსნის ალბათო და ველოდები...
-მაქს... - ამოვიდუდუნე და რაღაც სასმელი გადავკარი.
-ანა გეყოს... ამდენს ნუ სვამ... უბრალოდ აცადე ცოტა ხანი.
-3დღე? კარგი რა შენც იცი რომ რთულია.
-ოჰ ანა... წავედით. - ძალით გამიყვანა სახლიდან და ჩემს სახლში წამიყვანა.
-ბრედ შენს დას მიხედე მე საქმე მაქვს.
-ოჰჰ... რატომ დაგყავს კლუბებში? - თვალები აატრიალა და სახლში შემიყვანა.
Max's pov
-ლიზა?
-მაქს?
-ამმ... როგორ ხარ?
-ნორმალურად შენ.
-მეც... ყველაფერი რიგზეა?
-შეგიძლია ბარში შემხვდე?
-ჰო 5წუთში მანდ ვარ.
-უნდა უთხრა - ვუთხარი როცა ლიზამ მიზეზი მომიყვა თუ რატომ არ ეკონტაქტებოდა მას.
-ამას არიმსახურებს... ჩემნაირ შეყვარებულს არიმსახურებს.
-დამშვიდდი და როცა გამოიძინებ და ალკოჰოლი შენი სხეულიდან გავა მაშინ უთხარი.
-რთულია... მე ის მართლა მომწონს. ღმერთო ის ხომ იდეალურია.
-მის მიმართ ისევ გაქვს გრძნობები?
-არა... ჯანდაბა არვიცი...
-შეეცადე შენ თვითონ დალაგდე და საღი გადაწყვეტილება მიიღო.
-მადლობა მაქს. - მომეხვია ლიზა.
ბარი როცა დავტოვე ბრედს დავურეკე.
-ბრედ... ანა სასმელს არ გააკარო... დაა შეეცადე გაართო.
-ძინავს. რამოხდა?
-პრობლემები შეყვარებულთან.
-მეტს მაინც ვერგავიგებ ხო?
-ელას ძმა სამუდამოდ ჩამოვიდა? თუ ისევ უკან დაბრუნდება?
-არვიცი ზუსტად... წასვლას აპირებდა მაგრამ ოდნავ შეყოვნდა... შეიძლება დარჩეს ზუსტად არვიცი.
-კაი.
Ann's pov
კიდევ 2 დღე გავიდა.
-ლიზა შეგიძლია დამელაპარაკო? - ვკითხე როცა კლასში ძალით შევიყვანე.
-რაზე?
-ჩვენზე... რამე მოხდა? რამე გავაკეთე არასწორად?
-არა შენ არაფერი... უბრალოდ ჩემზე უკეთესს იმსახურებ.
-მაგას ნუამბობ... ნუ დამშორდები...
-გიღალატე... - ეს სიტყვები იყო რომელმაც გამანადგურა.
-ორჯერ... სამჯერ...
-რაიყო სათვალავი აგერია?
-არმინდოდა... მართლა... ჩემზე უკეთესს იმსახურებ და ეს შენც იცი.
-აღარაფერი აღარ ვიცი - მხოლოდ ეს ვთქვი და აცრემლიანებულმა დავტოვე კლასი და ქიმიის კაბინეტში შევედი.
-ოჰ... ყველაფერი რიგზეა? - მკითხა ქიმიის მასწავლებელმა რომელიც ლიზას დეიდაა...
-კი.
-მას უყვარხარ... უბრალოდ თვითონაც ვერხვდება...
-მას სიყვარული არშეუძლია...
-ის შეიცვალა. კარგი გაგებით...
-მან გული მატკინა.
-ჩვენ ყველა ვტკენთ ერთმანეთს ხომ ასეა? უბრალოდ დრო მიეცი რომ საკუთარ თავთან დალაგდეს... - უბრალოდ ჩავუღიმე და წიგნს ჩავხედე.
-ანა... ყველაფერი რიგზეა? - მეკითხება დედაჩემი. - მართლა არმომწონხარ ეს დღეებია. ხოიცი შეგიძლია დამელაპარაკო.
-გული მატკინეს... ძალიან.
-ოჰჰ ჩემო პატარა გოგოვ.
-შენ იცი მე და მამაშენი რამდენჯერ დავშორებივართ ერთმანეთს? ოჰჰ ძლიან ბევრჯერ... როცა ურთიერთობა ახალი დაწყებული გვქონდა მიღალატა კიდეც... - მოგონებებზე ჩაეღიმა.
-როგორ აპატიე?
-უბრალოდ მის მდგომარეობაში შევედი... და იქ სადაც სიყვარულია უპატიებელი შეცდომა არ არსებობს.
-მიყვარხარ დედა - ვაკოცე და ოთახში ავედი.
დაახლოებით პირველი საათი იყო როცა ლიზასგან ზარი შემოვიდა
-ლიზა?
-ოჰჰ... არუნდა გეპასუხა...
-ნასვამი ხარ?.
-სასმელი ტკივილს ანელებს ხომ იცი.
-გინდა მოგაკითხო.
-ოო არა არა... უბრალოდ ახსნა მინდოდა რომ უფრო ნაკლებად გეზიზღებოდე.
- არ მეზიზღები ლიზა.
-ის ჩემი ყოფილი სიყვარული იყო... ელის ძმა... მიყვარდა, ოჰ ღმერთო როგორ მიყვარდა... მაგრამ აღმოჩნდა რომ მას არვუყვარდი ისევე როგორც მე მიყვარდა ის. მითხრა რომ სასწავლებლად სხვაგან გადადიოდა. როცა წავიდა დავიშალე ხომ გესმის... მაგის მერე დავიწყე ყველსთან დაწოლა რადგან მასზე ნაკლებად მეფიქრე დამევიწყებინა... იცი დავივიწყე კიდეც... მაგრამ როცა გამოჩნდა და ისეთი თვალებით შემომხედა როგორც ადრე მიყურებდა ყველა მომენტი გამახსენდა... ჯანდაბა რთულია... როცა ვნახე სექსი გვქონდა... ისევ და ისევ... მაგიტომაც ვერ გესაუბრებოდი ვერ გიყურებდი თვალებში... მაგრამ მივხვდი... რომ ის კიარა შენ მიყვარხარ... ნეტა იცოდე როგორ მიყვარხარ... მაშინაც კი მიყვარხარ როცა ძმის შეყვარებულს კოცნი რადგან მაეჭვიანო, მაშინაც კი მიყვარხარ როცა დააღლილი მოდიხარ ჩემთან და მეუბნები რომ მხოლოდ ძილი გინდა და იმსიდამიუხედავად თუ როგორ მენატრები ყოველთვის, როგორ მენატრება ის ხმა რომელსაც გამოსცემ როცა გეხები მე შენს გვერდით ვწვები და გიყურებ მძინარეს... ამაზე მეტი ხარ გესმის... ჩემზე მეტი გეკუთვნის... ჩემზე უკეთესი ხარ... იმისდამიუხედავად თუ როგორ მიყვარხარ მინდა რომ სხვა იპოვო ისეთი ვინც შეგიყვარებს ისე როგორც მე მიყვარხარ... ისეთი ვინც არასოდეს მოგექცევა ისე როგორც მე მოგექეცი... იმაზე რთულია ვიდრე მეგონა... მიყვარხარ ანა... საკუთარ თავზე მეტადაც კი... - მთელი ამდროსი მანძილზე ვქვითინებდი.
-მეც მიყვარხარ ლიზა... ძალიან მიყვარხარ... ყველაფერზე მეტად... და შენსგარდა არავინ არმინდა... იცი რართული იყო ეს 5 დღე შენს გარეშე...
იცი რართულია როცა ადამიანი რომელიც ძალიან გიყვარს გეუბნება რომ გიღალატა... ყოფილთან სამჯერ... რთულია მაგრამ ამისდამიუხედავად მიყვარხარ... ძალიან მიყვარხარ...
-ოჰჰ... მშვიდობით ანა... მიყვარხარ... - თქვა და გამითიშა.
-მაქსს... - ჩავყვირე ტელეფონში.
-ანა? რახდება?
-შეგიძლია გამირკვიო ლიზა სად არის?
-რახდება?
-უბრალოდ გამირკვიე.
-კარგი 5 წუთში დაგირეკავ.
მართლაც ხუთ წუთში დამირეკა.
-სახლშია... მაგრამ მიდის...
-კარგი მადლობა.
-მამაჩემის მანქანის გასაღები ავიღე და მაღალი სიჩქარით ლიზას სახლისკენ წავედი.
-შესახვევევიდან მანქანის შემოხვევა... სინათლე... და ხმაური... ბოლოს კი საკუთარი გულის ცემა... ესაა რაც მახსოვს...

Vote🥺♥️🐣