I Can Not Love But I Can This For You [Complete]

10 თავი

Ann's pov
-ანა - დაიძახა ლიზამ
-პატარავ იცი რადრო მომენატრა... აი ამ საწოლზე რომ გადაგაწვენდი და რომ გაკვნესებდი - მითხრა ლიზამ და საწოლზე მანიშნა.
-თუ რამე გინდა შეგიძლია ნიკსაც დაუძახო.
-მაგრამ მე შენ მინდიხარ.
-რათქმაუნდა მასთან უკვე იყავი... სამჯერ... მოგბეზრდა ალბათ...
-ანა.. ზედმეტია.. - უბრალოდ ოთახი დავტოვე და აბაზანაში შევედი.
-რთულია ხომ ასეა? - მკითხა დედამისმა.
-ძალიან - ვუთხარი და სახეზე წყალი შევისხი.
-მან ჯერ კიდევ არიცის რაარის ურთიერთობა... უყვარხარ... ძალიან... უბრალოდ მისთვისაც და შენთვისაც უკეთესი იქნება თუ იმ შეცდომას თუ აპატიებ... ის ნანობს... მას უყვარხარ... და ფიქრობს რომ შენთვის უკეთესი იქნება თუ შენსგან შორს იქნება.
-მაგრამ ასე არა არის...
-მაგრამ მას ასე გონია... უბრალოდ თუ არ აპატიებ შეეცადე ეს არგამოხატო... ხომ გესმის
-კი კი. მადლობა.
-მადლობა შენ. - მითხრა და სააბაზანო დატოვა.
როცა მისაღებში გავედი ნიკოლასი და ლიზა დავინახე. ლიზას წინ რაღაც საჭმელი ედო, ნიკოლასი კი უყურებდა და რაღაცას ეუბნებოდა მაგრმა ლიზა თავს უარის ნიშნად უქნევდა.
როცა მივუახლოვდი გავიგე რომ ნიკოლასი ლიზაზ ეუბნებოდა გაჭმევ თავს ნუიღლიო ლიზა კი უარს ეუბნებოდა.
-ნიკოლას შეგიძლია დაგვტოვო - ვუთხარი მას.
-კი ხო რათქმაუნდა.
-გინდა გაჭამო? - ვკითხე ლიზას და როცა თავი დამიქნია გვერდით მივუჯექი.
-წინანდელისთვის ბოდიში... უბრალოდ ნერვებს მიშლის ისფაქტი რომ ის შენთანაა.
-მესმის პატარავ არიდარდო. უბრალოდ მინდა იცოდე რომ მართლა ვწუხვარ.
-მე გაპატიე... - ვუთხარი და კოვზი მივუახლოვე.
-მიყვარხარ - მითხრა და გამიღიმა.
-მეც მიყვარხარ - მეც გავუღიმე.
-ანა შეიძლება ერთი წუთით? - მკითხა ნიკლაუსმა როცა ლიზას ვაჭამე და თეფშიანად სამზარეულოში გავედი.
-ჰო...
-გარეთ ვისაუბროთ.
-გისმენ ნიკოლას.
-ვიცი რო არმოგწონვარ... უბრალოდ მინდა გითხრა რომ მის მიმართ გრძნობები არ მაქვს, ისე ვუყურებ როგორც დას და მეგობარს... უბრალოდ მინდა გამოვისყიდო ის რომ დავტოვე... არასწორი საქციელი იყო და მინდა რომ მაპატიოს... რაც შეეხება ჩვენს შორის მომხდარს... არვიცოდი თუ ვინმე ჰყავდა... უბრალოდ ძველმა გრძნობებმა თავი იჩინეს ხომ ხვდები... არმინდა არც ჩვენს შორის და არც თქვენს შორის რაიმე უთანხმოების მიზეზი ვიყო... თუმეტყვი რომ მოვერიდო კონტაქტს ლიზასთან გაგიგებ და მოვერიდები, თუმცა მინდა იცოდე რომ ის ჩემი დაა ეხლა... და მას ძალიან უყვარხარ... იმაზე მეტად ვიდრე ნებისმიერი ჩვენგანი წარმოიდგენს. -გამიღიმა და სახლისკენ დაიწყო სვლა როცა დავუძახე.
-მადლობა... და გამიხარდება თუ მას გვერდში ისეთი მეგობარი ეყოლება როგორიც შენ ხარ - ოუ არა... მან მხოლოდ ჩაიცინა და სახლში შევიდა.
საღამოს ყველა დაიშალა, მაგრამ მე ლიზას თხოვნით მასთან დავრჩი. დედამისი ლიზას დეიდასთან წავიდა. ასერომ სახლში მარტო ვართ...
-იცი ძველ დროიდან რამენატრება?
-რა?
-შენი კვნესა...
-პატარავ დღეს დაიღალე შენც და მეც ამიტომ ხვალ კარგი? - ვუთხარი და მოვეხვიე.
-ჯანდაბას... იცოდე ვიმახსოვრებ.
მალევე დავწექით და ერთმანეთზე ჩახუტებულებს ჩაგვეძინა...

Vote🥺💘