I Can Not Love But I Can This For You [Complete]

13 თავი

Ann's pov
-ყველაფერს გეფიცები თუ რამეს დაუშავებ თავს მოვიკლავ, და იცი რომ არგამიჭირდება. - თითქმის დავუყვრიე.
-ვერიზამ.
-დარწმუნებული ხარ? გსურს წარსული გავიხსენოთ? - ვუთხარი და სწერვულად ავხედე.
-ამის დედაც - დაიძახა და გავიდა.
-რას ნიშნავდა ეს? - მკითხა მისი გასვლისთანავე ლიზამ.
-რა?
-თავის მოკვლა გიცდია?
-კი - ჩავიჩურჩულე და დამნაშავე ბავშვივით თავი ჩავხარე.
-როდის?
-როცა ლუი წავიდა...
-და
-რა და?
-მეორეჯერ როდის.
-როცა კომაში იყავი. - რაღაც ჩაიჩურჩულა მაგრამ ბოლომდე ვერგავიგე.
-ჩემზე ბრაზობ? - ვკითხე რამოდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ.
-რათქმაუნდა კი. შენ თავის მოკვლა სცადე... ჯანდაბა რომ გამოგსვლოდა? ხვდები მაინც მე რამდგომარეობაში ჩავვარდებოდი თუ გავიღვიძებდი.
-მაპატიე უბრალოდ ვერვუძლებდი იმ ფაქტს რომ შესაძლოა არ გაგეღვიძა...
-ეს მეორეჯერ აღარ გააკეთო გესმიის.
-ჰო - ჩავიჩურჩულე. -პიტერი ვინ არის?
-მამაჩემი... მამაჩვენი.
-ცოცხალია?
-კი უბრალოდ ურთიერთობა არგვაქვს... მაგრამ სულ მამომწმებს... იმედია როცა ვერმიპოვის ტრაკს გაანძრევს და ამ ლუის დედას უტირებს.
-რომ ვერგვიპოვოს?
-პატარავ მაგაზე არიფიქრო გვიპოვის... ან შესაძლოა მაქსმა ან ბრედმა გვიპოვოს...
-და რომ ვერგვიპოვოს...
-შენ ის ვერმოგკლავს... მას უყვარხარ...
-მაგრამ შენ... შენგავნებს...
-ამაზე არიდარდო... შესაძლოა მავნოს მაგრამ ვერმომკლავს... მას პიტერის ეშინია... პიტერის ერთი ხელის განძრევა და ან ციხეშია ან დიდ ლაფში.
-მიყვარხარ... ყველაზე და ყველაფერზე მეტად... საკუთარ თავზე მეტად... შენს გარეშე ცხოვრება არწარმომიდგენია და არცმინდა... და იცოდე თუ რამე დაგემართება მეც შენთან ერთად ვიქნები.
-არა! თუ რამე დამემართება შენ არაფერს იზამ... გააგრძელებ ცხოვრებას რაცარუნდა რთული იყოს... და იპოვი იმას ვისაც ისევე მაგრად ეყვარები როგორც მე მიყვარხარ...
-გვრიტებო ბოდიში საუბარში რომ გეჭრებით მაგრამ უნდა წავიდეს.
-რაიყო დიდო ბიჭო გიპოვა მამიკომ? - კითხა ცინიკურადლიზამ.
-მადლობა თქვი რომ ჯერკიდევ ცოცხალი ხარ.
-ყველამ კარგად ვიცით რომ ვერმომკლავ.
-მაგრამ შემიძლია ვაყურებინო ანას თუ როგორ გტკენ.
-შენი დედაც ლუის ტომლინსონ.
საბოლოოდ თვალზე აფარებულებმა მანქანაში ჩაგვსვეს და სადღაც წაგვიყვანეს. შემდეგ კი რაღაც შენობაში შეგვიყვანეს.
-თავი ისე იგრძენით როგორც საკუთარ სახლში - თქვა ლუიმ მხიარულად.
-შეგიძლია ორი წამი ხელები გამიხსნა.
-არა რათქმაუნდა.
-ვერგავიქცევი. და ვერც ვერაფერს ვიზამ. - ვუთხარი თვალების ტრიალით.
-ოჰ ჯანდაბას - წამოდგა და ჩემთან მოვიდა. თუმცა ამას იმაზე მეტად წელავდა ვიდრე შესაძლებელია. ცდილობდა ლიზა წყობილებიდან გამოეყვანა, ტუჩებს თითქმისბტუჩებზე მადებდა... კისერში მკოცნიდა. ჩემს სხეულზე ხელებს დაასრიალებდა. ლიზა კი შორიდან უბღვერდა.
-გამიხსნი თუ არა ამ დედამოტყნულს. - დავიყვირე. და როცა ძლივს ხელები და ფეხები  გამიხსნა წამოვხტი.
-რაჯანდაბას აკეთებ შენი აზრით? - დაიყვირა ლუიმ როცა ნაბიჯი გადავდგი.
-ნუგეშინია არ გავიქცევი - თვალები ავატრიალე და ლიზასთან მივედი.
-დარწმუნებული ვარ არგაინტერესებს როგორ მკოცნის ანა იმ ტუჩებით რომლის დაგემოვნებაც ასე გინდა - ბოლოს ღრენით თქვა.
-შენი დედაც ლიზა - ამოიჩურჩულა და ოთახში მარტო დაგვტოვა. მეკი როგორც კი კარები დახურა ლიზას ტუჩებს ვეცი.
-მომენატრე - ამოიჩურჩულა და შუბლი მომადო.
-მეცმომენატრე - ვუთხარი და მისი თოკების შეხსნა დავიწყე მაგრამ გამაჩერა.
-ჰო კაი. უბრალოდ მოვუშვებ - ვუთხარი და თოკები ოდნავ მოვუშვი. მერე კი თავი მის კალთაში ჩავდევი.
-რამოხდება როცა აქედან გავალთ?
-იქამ ფიქრობდი რომ ვერგავიდოდით.
-ადგილს არშეიცვლიდა საფრთხე რომარ ყოფილიყო... ანუ ვიღაც ჩვენ პოვნას ცდილობს და საკმაოდ კარგად. ლიზამ საათს დახედა და ამოიჩურჩულა.
-20წუთი.თუმცა უკვე 12. ეხლა კი... რას გავაკეთებთ როცა აქედან გავალთ? პირველ რიგში წესიერად შევჭამთ... მერე კიი... სახლში წავალთ და ისე მაგრა...
-შეგიძლია სულ მაგაზე არიფიქრო - ვკითხე და ცოტა ავწითლდი.
-პატარავ ჯერკიდევ წითლდები როცა გეუბნები რომ უნდა გაგჟიმო... - ჩაიცინა.
-ნუდამცინი.
-არდაგცინი. თუმცა საყვარელი ხარ.
-რას ნიშანავს 12 წუთი? ან 20.
-უბრალოდ დაელოდე.
-ოჰ - ამოვიოხრე და თავი მის კალთაში უფრო კომფორტულად ჩავდევი.
რამოდენიმე წუთის მერე მითხრა.
-პატარავ შეგიძლია თოკები მომიჭირო?
-რაა? არა... რატო?
-უბრალოდ გააკეთე ეს ჩემს გამო - მითხრა და გამიღიმა.
-არა!
-ანა უბრალოდ გააკეთე. - მეც თოკები ოდნავ მოვუჭირე.
-გტკივა?
-დამშვიდდი და მაკოცე - მითხრა თუარა ნაზად ვაკოცე.
-ლიზა - გაისმა უცნობი ხმა. მალევე კი ვიღაც კაცმა რომელიც ლიზას ოდნავ გავდა კარები შემოაღო.
-ოჰ პიტერ... ძლივს.
-თოკები მოხსენით. - გასცა ბრძანება.
თოკები როგორც კი მხოსნეს წამოდგა და ჩამეხუტა. გაოცებულმა მეც ხელები მოვხვიე.
-წავედით სანამ მოვიდნენ. - თქვა და გარეთ გავიდა.
-წამოდი - მითხრა ლიზამ.
საბოლოოდ მანქანაში ვზივართ და სახლში მივდივართ. ლუი და მისი რამოდენიმე კაცი პიტერს ყავს.
-Mcსთან გააჩერეთ - უთხრა ლიზამ. პიტერმა კი მძღოლს რაღაც ანიშნა.
-ლიზა ამ გოგონას არგამაცნობ?
-ანა. პიტერი.
-სასიამოვნოა - ვუთხრაი და გავუღიმე.
-უხდებით - გამიღიმა კაცმა.
სახლში როგორც კი მივედით ჯერ აბაზანა მივიღეთ და შემდეგ ჭამა დავიწყეთ.
-მე წავალ. თუ დამე დაგჭირდეს დამირეკე.
-მადლობა... მამა - როცა ლიზამ მამა დაუძახა კაცი სიხარულისგან მეცხრე ცაზე იყო. უბრალოდ გაუღიმა და სახლი დატოვა.
-მალე მორჩები? - მკითხა და წვენი მოსვა.
-ვჭამ.
-მაგრამ უფრო მნიშვნელოვანი საქმეებიც გვაქვს.
-წამალი - შევახსენე.
-ოჰ მაცადე - როცა წამლები დალია ისევ მომიბრუნდა.
-მალე. ან მერეც შეჭამ.
-ბურგერი მაგიდაზე დადო და მაკოცა.
-მომენატრე პატარავ - ამოიჩურჩულა კოცნებს შორის და ტახტზე გადამაწვინა. მაისური გამხადა და კისერში სველი კოცნების დატოვება დაიწყო.
-რასაც არუნდაშვებოდეთ გაჩერდით - გავიგე მაქსის ყვირილი.
-შენი დედაც მაქს - დაუყვირა ლიზამ და მაიკა გადამაცვა.
-შემოვიდა თუარა გავიქეცი და ჩავეხუტე.
- როგორ ვინერვიულე.
-მომენატრე.
-აბა რამეს შეჭამ? ან დალევ? შეგიძლია პირდაპირ წახვიდე. მნიშვნელოვანი რამ გაგვაწყვეტინე. -ლიზას ნათქვამზე მაქსმა სიცილი დაიწყო
-კარგი მივდივარ მაგრამ ცოტახანში მთელ ამალასთან ერთად შემოგივლით - გაიცინა მაკოცა და წავიდა.
-ჰმმ... მოდი - მითხრა ლიზამ.
მივედი და ფეხებზე გადავაჯექი მერე კი ვაკოცე.
-ჰმმ. - ამოვიკვნესე როცა ტუჩზე მიკბინა და მაისური გადამაძრო.
-ტუჩებიდან კისერსე გადავიდა. მერე კი ბრიუსჰალტერი მომხსნა და მკერდზე მაკოცა.
-აჰმ - ამოვიკვნესე როცა კერტზე მიკბინა.
ხელი ფეხებს შორის ჩამიცურა და შარვლის გარედან ხელი ამისვა. თუმცა მალევე მის ქვეშ მომიქცია და შარვალი გამხადა.
-ნუ მაწვალებ - ძლივს დავიჩურჩულე როცა ლიზამ ტრუსის გარედან ხელი რამოდენიმეჯერ ამატარა.
როგორც კი ეს ვუთხრა ტრუსი გამხადა და ფრთხილად ორი თითით შემავსო...
რასაც ჩემი კვნესა მოყვა.
-ნუ მაწვალებ! - ვუთხარი მკაცრად. მან კი ხელს აუჩქარა მალევე კი ერთი თითი მიამატა და უკვე სამი თითით შემავსო რასაც ჩემი წამოყვირება მოყვა.
მალევე თითები გამოიღო და გაილოკა შემდეგ კი ენა ამატარა. ჭკუიდან მშლიდა მისი თითოეული ამონასუნთქი რომელიც ორგანოზე მეცემოდა.
-შენი დედაც - შევუღრინე რის მერეც ენით შემავსო.
-აჰმ - ამოვიკვნესე. როცა მის პირში გავათავე ამჯერად მე მოვექეცი მის ზემოდან.
-აჰმ - ამოიკვნესა როცა კისერზე ვუკბინე შემდეგ კი ენა ავუსვი.
Lisa's pov
-გიხდება - მითხრა და მის ახალგაკეთებულ ზასოსზე მაკოცა.
-სამაგიეროს გადახდა არც კი გაბედო - დავიჩურჩულე. მან კი მაისური და ბრიუსჰალტერი გადამაძრო და კერტებზე კბენა დაიწყო. შემდეგ შარვალი და ტრუსი გამარძრო. და ხელი ამატარა.მალევე კი 3 თითით შემავსო. თუმცა იმდენად ნელა რომ კიანაღამ მოვკალი.
-ანა - წარმოვთქვუ შეძლებისდაგვარად მკაცრად - ნუ მაწვალებ.
-ხომაგრამ შენ ხო მოგწონს. - გამიცინა და მაკოცა.
-ჩქა... რა - ამოვიჩურჩულე მის პირში. და ძლივს ხელებს აუჩქარა. მალევე მისუ ცხელი სუნთქვა ვიგრძენი ორგანოსთან. თითები გამოიღო და ამჯერად ენით ღრმად შემავსო.
-პატარავ - ამოვიკვნესე და თმაში ხელი წავავლე...
-ვათავებ - ვუთხარი და მის ენასა და თითებზე გავათავე.
-ჰმმ... ტკბილი ხარ - გადაყლაპა და მითხრა.
-ისევე როგორც შენ. მაგრამ ნუ მაწვალებ.
-უბრალოდ სამაგიეროს გიხდიდი. - გამიღიმა მაკოცა და აბაზანაში შევიდა.
მალევე კარები მაქსმა შემოაღო.
-მორჩით? - იკითხა სიცილით. მას ბრედი, დედაჩემი, დეიდაჩემი და ანას დედა შემოყვნენ.
-ოჰ ლიზა... ასე გაუფრთხილებლად რატომ წახვედით - მაქსს გავხედე რომელმაც მხრები აიჩეჩა.
-ანას დავუძახებ - თქვა მაქსმა.
- მე თვითონ - შევუბღვირე და წამოვდექი.
-პატარავ - დავიძახე და კარები შევაღე.
-ჰო - მიპასუხა ანამ რომელიც ტანსაცმელს სარეცხ მანქანაში ყრიდა.
-მოვიდნენ - ვუთხარი და უკნიდან მივეხუტე.
-მიყვარხარ - მის ყურთან ჩავიჩურჩულე და მხარზე ვაკოცე.
-მეცმიყვარხარ - მანაც დაიჩურჩულა და თვითონაც მომეხვია.
-მალე - გავიგეთ მაქსის ყვირილი. რაზეც ჩუმად დავიბღვირე. ამაზე ანას ჩაეცინა.
-ხომ იცი რომ მაქსზე ეჭვიანობა ყველაზე სისულელეა.
-არ ვეჭვიანობ
-ჰო არა საერთოდ.
-ზუსტადაც - ვუთხარი და ოჯახთან დავბრუნდი.
-მამა ვნახე - ვუთხარი დედაჩემს საუბრის შემდეგ.
-ოჰ... როგორ არის. დიდი ხანია არმინახავს - ჰო დედაჩემმა მას აპატია ის რომ უღალატა და მიატოვა. თუმცა ორივესთვის უკეთესი იყო.
-რავიცი კარგად. თუგაინტერესებს ისევ ისეთი სიმპატიურია - გავიცინე და წვენი ბოლომდე ჩავცალე. თუმცა სახე დავასერიოზულე როცა ანა დავინახე...

Vote🖤
რორამე "პიარიც" არმაწყენდა😅♥️