I Can Not Love But I Can This For You [Complete]

9 თავი

Max's pov
ანამ დამირეკა და როცა ლიზას ადგილმდებარეობა ვუთხარი გამითიშა. სახლში მაგიდასთან ვიჯექი და ვსვამდი როცა ანამ დამირეკა.
-ოო ღმერთო როგორ ვინერვიულე? რამოხდა.
-გამარჯობათ. ვის ვესაუბრები.
-გამარჯობათ? მაქსი... რამოხდა?
-ავარია.
-მითხარით რომ კარგად არის. რომელ საავადმყოფოშია - მისამართი გავიგე და იმწამსვე მანქანაში ჩავჯექი შემდეგ კი ბრედს დავურეკე, ლიზას ვურეკავდი მაგრამ არაიღო.
-ანა ბრაუნთან ვარ. როგორი მდგომარეობაა.
-ექიმს დაელოდეთ.
-ამის დედასშევეცი როგორი მდგომარეობაა?
-მე ინფორმაცია არ მაქვს ექიმს დაელოდეთ - თქვა მკაცრად.
-ამის დედაც. - შევიკურთხე როცა ბრედი მოვიდა აცრემლიანებულუ თვალებით.
-რამდგომარეობაა?
-არავიცი ჯანდაბა არვიცი.
-ის კარგად იქნება ხო?
-კი იქნება კარგად იქნება. - კედელთან ჩავჯექი და ცრემლები მისით წამოვიდნენ.
-ვინ დაეჯახა? ან როდის ან საერთოდ როგორ?
-შესახვევში უხვევდა ჩქარი სიჩქარით და მანქანას დაეჯახა.
-მეორეს მდგომარეობა როგორი ან ვინაა საერთოდ?
-არვიცი ჯერ.
-უკაცრავად? ახალი ავარიის შესახებ ინფორმაცია ხომ არ გაქვთ?
-მხოლოდ ის ვიცით რომ ერთი პიროვნება ანა ბრაუნია მეორე ლიზა მილერი და მათი მდგომარეობა მძიმეა.
-ლიზა? ოუ ღმერთო. მადლობთ.
-ლიზა? შეყვარებული.
-ხო ღმერთო.
-ოუ ეს ცუდია.
დაახლოებით საათ ნახევრის მერე ექიმი გამოვიდა.
-როგორ არის.
-ოპერაციამ საბოლოო ჯამში კარგად ჩაიარა. იყო რაღაც გართულებები. პაციენტმა თავი დაარტყა ასევე მუცლის არეში ჭრილობა აქვს მოსალოდნელია კომაში ჩავარდნა. ყველაფრისთვის მზად უნდა იყოთ.
-ლიზა? მეორეს მდგომარეობა როგორია.
-მეორე პაციენტის გადარჩენა მოხერხდა თუმცა კომაშია. და მისი გადარჩენის შანსი დაახლოებით 0.02%. ვწუხვარ. - ცრემლები მისით წამოვიდნენ.
-ეს ცუდია ძალიან. თუმცა იმედი ბოლოს კვდება. - ჩავიცინე. - ის კარგად იქნება. ორივე კარგად იქნება.
Lisa's pov
ჩემი საქციელის გამო და იმის გამო თუ როგორ მიყვარს ანა მას ვტოვებ... შესაძლოა გაუჭირდეს... უფროსწორად გაუჭირდება მაგრამ იმას იპოვის ვინც უნდა. არასდროს მეგონა რომ ვინმე ასე შემიყვარდებოდა, ან საერთოდ შემიყვარდებოდა. დეიდაჩემი მეუბნებიდა თქვენს შორის ქიმია იგრძნობაო. ამბობდა რომ შევიცვალე. მაგრამ მივხვდი რომ პირიქით საკუთარი თავი ვიპოვე...
შესახვევში როცა უნდა შემეხვია თვალებში მანქანის შუქი მომხვდა შემდეგ კი დიდი ხმა ბოლოს კი სირენების ხმა ჩამესმა შემდეგ კი ყველაფერი გაშავდა.
Max's pov
3კვირა გავიდა. დაწყევლილი სამი კვირა რაც საავადმყოფოში მოსვლის მერე არ გავსულვარ აქედა. არცერთს არ გაუღვიძია. ორივე წვანან და როშეხედავ გეგონება ძინავთო...
-ექიმო... ექიმო - დავუყვირე ექიმს.
-დიახ.
-მინდა ორივე ერთ პალატაში დააწვინოთ, რაც შეიძლება ერთმანეთთან ახლოს.
-ეს არ...
-ვთქვი რომ დააწვინოთ ერთ პალატაში. ახლავე.
-ვეცდებით. - მხოლოდ ეს თქვა და მის კაბინეტში შევიდა.
2დღე გავიდა რაც ერთ ოთახში დააწვინეს.
ყველა ცუდადაა... ანას მშობლები, ბრედი, ელა. ლიზას დეიდა, დედაც კი ჩამოვიდა, ნიკლაუსიც კი განიცდის ამ ამბავს (ლიზას ყოფილი, ელას ძმა).
ანას და ლიზას შუაში ვზივარ და ვესაუბრები თითქოს ჩემი ესმოდეთ.
-ეხლაც კი იგრძნობა თქვენს შორის ქიმია - ვიცინი და ანას ხელს ლიზას ხელს ვადებ. რამოდენიმე წამში კი მონიტორი წრიპინებს და გულის ცემა ისმის.
-ღმერთო ანა... ანა გესმის?
-ექიმოო - დავიყვირე ბოლო ხმაზე და კალიდორში გავედი.
-გაიღვიძა - ვთქვი გახარებულმა და დავინახე როგორ შეიცვალა ყველას სახე.
-როგორ არის?
-ნამდვილად გამორჩეული შემთხვევაა... პაციენტის მდგომარეობა კარგია. თავის ტკივილები ექნება. მეორე პაციენტზე კი იმედებს ვკარგავთ. მგონი დროა...
-მას არ გამოაერთებთ აპარატიდა. ეს ვთქვი გასაგებად. ეხლა კი როდის შეგვეძლება ანას ნახვა?
-ცოტა ხანი პაციენტმა უნდა დაისვენოს შემდეგ კი შეგეძლებათ. გამოჯანმრთელებას ვუსურვებ.
-ქალაქში ყველაზე კარგი საავადმყოფოა და მაინც ასეთი სირები როგორ მუშაობენ.
ყველა ბედნიერი იყო იმით რომ ანამ გაიღვიძა. შედიოდნენ ნახულობდნენ. მის არყოფნაში მომხდარ ამბებს უყვებოდნენ. საბოლოოდ დადგა ჩემი ჯერი. იმისდამიუხედავად რომ ყველამ თქვა პირველი შენ შედიო მე უარი ვთქვი. რთულია უთხრა რომ მის შეყვარებულს დაეჯახა რომელიც კომაშია.
-მეგონა პირველი შემოხვიდოდი - თქვა ოდნავ ნაწყენი ხმით.
-ჰეი არგაბრაზდე. სამაგიეროდ მთელი ეს დრო თქვენს გვერდით ვიყავი.
-ჩვენს?
-შენს.
-არავინ მესაუბრება მეორე პირზე, ვისაც დავეჯახე.
-საჭირო არაა იცოდე.
-ან მითხარი ან ექთანს ვკითხავ.
-უბრალოდ შეეცადე მშვიდად იყო.
-ლიზაა? ლიზაა ხო? - თანამგრძნობი ღიმილით ჩავიღიმე მას კი ცრემლები წამოუვიდა
-თქვი რო ცოცხალია.
-ის კომაშია
-გადარჩება?
-ექიმები ფიქრობენ რომ დროა გამოვაერთოდ
-ხომ არ გამოაერთებ?
-არა ანა რათქმაუნდა.
-მომენატრე ანა.
-მეცმომენატრე მაქს. და მგონი შენი რაღაც ნალაპარაკები მესმოდა.
-ოუ ეგ გონებიდან უნდა ამოიგდო.
-შემიძლია ვნახო?
-რათქმაუნდა.
-შენართქვი რომ ასე არუნდა დასრულებულიყო? გთხოვ პატარავ... გთხოვ გაიღვიძე. - ვუთხარუ ლიზას როცა მის ოთახში შემიყვანეს.
-შენთან მოვდიოდი... მაქსმა მითხრა რომ სახლს ტოვებდი... მინდოდა შემეჩერებინე რომ არწასულიყავი. არდაგეტოვებინე. შესაძლოა რთულია იმის მიღება რომ შენმა შეყვარებულმა 3ჯერ გიღალატა ყოფილთან რთულია... მართლა რთულია მაგრამ ამაზე რთულია ის ფაქტი რომ ის გტოვებს... იცი როცა მივხვდი რომ მანქანას დავეჯახე ერთადერთი რაზეც და ვიზეც ვიფიქრე შენიყავი. ჩემი თავი ფეხებზე მეკიდა მაგ მომენტში... უბრალოდ მინდოდა დაგმშვიდობებოდი მაინც... გამოსამშვიდობებელი კოცნა და რამე ხო გესმის.
-პატარავ შენ კიდე ბევრჯერ მაკოცებ გამოსამშვიდობებლად - მესმის ლიზას ხმა მეკი გაოცებული ვუყურებ და ცრემლებს ვიწმენდ.
-შენ გაიღვიძე...
-მხოლოდ იმიტომ რომ შენმთხოვე... და შენ პატარავ დამიძახე... მომწონს ეს სახელი
-ღმერთო შენ გაიღვიძე.
-ჰეი მგონია რომ 3წელი მეძინა ეგრე ნუამბობ - ჩაიცინა.
-მიყვარხარ - ვუთხარი და წამისრი კოცნა დავუტოვე ტუჩებზე.
-ექიმს დავუძახებ - ვთქვი და წამოვდექი
-მეც მიყვარხარ პატარავ - მითხრა და გაიღიმა მაგრამ ტკვილის გამო სახე შეჭმუხნა.
-ექიმო გაიღვიძა. - ვუთხარი გახარებულმა.
-ვინ?
-მიქელ ანჯელომ... ლიზამ - ვუთხარი და თვალები ავატრიალე მან კი გაოცებული სახით წავიდა ლიზას ოთახისკენ.
მეც შევყევი მალევე კი მაქსი ნიკოლასი ფრეია (დეიდა) ბრედი და ელაიზა (დედა).
-პაციენტს არღვიძავს - თქვა ექიმმა.
-ხომაგრამ ჩემითვალით ვნახე... ის მელაპარაკა კიდეც - დავიწყე ლუღლუღი.
-დაფიქრდით იქნებ უბრალოდ წარმოსახვაა
-ჩემი თვალით ვნახე - ვთქვი უფრო მკაცრად.
-კარგით რაიყოთ ხალხნო... უბრალოდ ვხუმრობ - გავიგე ლიზას ხმა.
-ოჰჰ შემეშინდა - ვთქვი და გულზე ხელი მივიდევი.
-ოჰჰ შვილო - თქვა ელაიზამ და ლიზას ჩაეხუტა თუმცა როცა ტკივილისგან ამოიკვნესა მოშორდა.
-დედა?
-ეს ამბავი როგავიგე ჩამოვედი. ვიცი აქამდე უფრო ადრე უნდა ჩამოვსულიყავი მაგრამ...
-დედა არაფერია... მე გაპატიე... -
-ოუ - გაიოცა შუბლზე აკოცა და უკან დაბრუნდა.
გამოკვლევების შემდეგ ექიმი შემოვიდა.
-ამ დროის განმავლობაში 2ძალიან უცნაური შემთხვევა მოხდა. სიმართლე როვთქვათ ქალბატონი ლიზას შემთხვევა უფრო საინტერესოა.
ორივეს გარაჩენის მცირე შანსი იყო. , თუმცა მაინც გამოვიდნენ კომიდან...
ქალბატონი ლიზას მდგომარეობა კარგია... მცირე ჩალურჯებები აქვს, ასევე მარჯვენა ხელში მინა ჰქონდა და იმისდამიუხედავად რომ ჭრილობა დავამუშავეთ და თითქმის შეხორცებულია მაინც იმდენად არ ამოძრაოთ...
-მართლა არმინდოდა ასე გამოსულიყო...
-ვიცი... თან მგონი თუ მეც მექნება სექსი ვინმესთან ბარიბარში ვიქნებით...
-no fucking way - ცოტა წამოიყვირა.
-კარგი ვხუმრობ.
-გული გამისკდა.
-მაგრამ დრო გვჭირდება ხომ იცი ეს?
-რათქმაუნდა პატარავ.
-ხომ მომივლი?
-დედაშენი მოგივლის... თან დიდი ხანია არგინახავს.
Lisa's pov
1კვირის შემდეგ.
გამოკვლევების და რაღაცეების შემდეგ ძლივს გამწერეს. ანა 3დღის წინ გაწერეს თუმცა თითქმის სულ ჩემთან იყო. ამ ერთი კვირის განმავლობაში საინტერესო არაფერი არმომხდარა...
-ლიზა ხომ იცი მეც შემიძლია მოგხედო... იცი რომ ისე აღარ მოვიქცევი. - მითხრა დედაჩემმა როცა პალატიდან გამოვყავდი.
-რათქმაუნდა დედა მაგრამ სხვანაირად ანა ჩვემთან არ დარჩებოდა.
-ოუ კარგი - გამიღიმა და მანქანის კარები გამიღო.
-პატარავ რამდენხანში მოხვალ? - ვკითხე ანას როცა დავურეკე.
-დაახლოებით 1საათში. გინდა რამე?
-შენ - ვუთხარი შედარებით სექსუალურად.
-ლიზზ ხომიცი...
-ხო ვიცი ვიცი... მიყვარხარ...
-მეცმიყვარხარ - მითხრა და გამითიშა.
-ნუ იცინი... - ვუთხარი დედაჩემს.
-შენ შეიცვალე...
-მის გამო...
-კარგი გოგოა... სულ შენთან იყო... კომის დროსაც...
-ჰო ის საუკეთესოა... - ჩავიღიმე.
-ნიკოლასთან რახდება?.. ისაუბრეთ?
-ჩვენ გვქონდა რაღაც მომენტი... თუმცა მეგობრები ვართ.
-ეს გახდა შენი წამოსვლის მიზეზი?
-დაახლოებით - ფანჯრისკენ გავიხედე.
Ann's pov
-ბრეეედ წავედით - დავუყვირე ბრედს და სახლი დავტოვე.
-კარგია შეყვარებული ანას ნახვა - მითხრა და გამიღიმა.
-ისევე როგორც შეყვარებული ბრედის.
-მისთვის არმითვამს... - ჩაიჩურჩულა და ღვედი გაიკეთა.
-რაა? რანაირად?
-უბრალოდ რთულია...
-სიყვარულის გაგებაში არხარ... დღესვე ეტყვი. იცი როგორ ელოდება მაგ მომენტს? - ელას მივწერე რომ ლიზასთან მოსულიყო.
ელა
-ნიკი როწამოვიდეს პრობლემა იქნება?
მე
-არა რათქმაუნდა. - საერთოდ.
-პატარავ... მომენატრე. - მითხრა ლიზამ როცა მის სახლში შევედი.
-მეც ლიზ - ვაკოცე და სამზარეულოში გავედი.
საღამომ კარგად ჩაიარათქო ვერვიტყვი. ეს ნიკლაუსი ლიზასთან მისვლის უფლებას არმაძლევდა... ნუ როგორ არმაძლევდა უბრალოდ სულ თავს ევლებოდა.
-მშია - თქვა ლიზამ.
-გინდა... - დაიწყო საუბარი ნიკლასუმა თუმცა გავაწყვეტინე.
-სუპი გინდა? თუ სალათა.
-ლიზას სუპი არუყვარს - თქვა ნიკლაუსმა და სამზარეულოში გავიდა.
-შენი დედაც ნიკ - ჩავიჩურჩულე.
-ოჰჰ ანა - ჩაიცინა ლიზამ. მეკი ავდექი და მაქსთან წავედი.
-არა საერთოდ არაა უხერხული შეყვარებულის ყოფილთან ერთად ერთა სახლში ყოფნა მას შემდეგ რაც მასთან გიღალატა სამჯერ, და ამას დამატებული იმის მოსმენა რომ ის უფრო უკეთ იცობს - ჩაიცინა მაქსმა.
-ჩემი ხელებით მოვახრჩობ
-მშვიდადდ ანნ - ჩაიცინა მაქსმა.
-უბრალოდ ძალიან მთხოვა... მართლა არმინდა უსიამოვნება შევქმნა - მითხრა ჩვენთან ახალმოსულმა ელამ.
-ელლ... რასამბობ.. ყველაფერი რიგზეა... - მან მხოლოდ გამიღიმა და ბრედთან წავიდა.
-ანა - დაიძახა ლიზამ.
-პატარავ იცი რადრო მომენატრა? აი ამ საწოლზე როგადაგაწვენდი და რომ გაკვნესებდი...