Chapter 20

7.3K 342 159
                                    

Malakas na tumawa si Morgan kahit na hirap na hirap na siya. As if the commotion happening is entertaining.

"Who is she?" Tumatawang tinuro niya si Morisette. "Nakakatawa ka, iha!"

"What's so funny, you wicked witch?" galit na sigaw ni Morisette.

Natatawa pa rin siyang umiling. "Do you know that a 10-year-old Ashley Renee left me this?" Sabay turo sa peklat sa pisngi niya. "I was so sure I could kill her because she looked so innocent. But when I approached her, her innocent face showed no mercy when she stabbed me in my arm and cheek."

"The hell I care about that! It's her good luck!"

"You don't get it, do you?" Umiling si Morgan at may pagkamuhing lumingon sa akin. "She killed my son."

Natigilan ang lahat sa narinig. Naging matunog din ang pagsinghap ni Morisette.

"My 7 years old son was killed by this blue-eyed princess," madalim ang mukhang saad niya.

Hindi ako nagsalita. Hinayaan ko siyang tapusin ang pagkwe-kwento niya.

"She was 9 years old back then and my son was 7. I saw how she used her bow and arrow made of light to hit my son."

Suminghap siya na para bang ramdam niya pa rin ang sakit mula sa pangyayaring iyon.

"Can you imagine a kid killing another kid?"

Bigla siyang pumalakpak at natutuwang tinuro ako.

"She's the monster. The real one," saad niya. "Kung may dapat kayong katakutan, siya. Siya 'yon. Kaya niya kayong patayin nang hindi gumagalaw."

Natahimik ang lahat.

"Kung kaya kong pumatay, hindi ba't dapat patay ka na rin kanina pa?" tanong ko.

Ngumisi siya. "I know you, Evergreen. You want something from me."

“It's McKnight,” pagtatama ko sa pagtawag niya sa akin.

"And you know it. Give me that something I need," mariin kong saad.

Muli siyang tumawa.

"Mukha bang alam ko kung paano tanggalin ang sumpang binigay ko sa batang 'to?" Umiling siya. "Hindi."

Alam kong maaaring wala talaga siyang alam kung paano bawiin ang sumpang binigay niya kay Jupiter. Ganoon ang mga witches, they make spells but they don't know how to undo it.

"Then just give me that boy."

Mula sa ere ay unti-unting bumaba ang walang malay na katawan ni Jupiter hanggang sa tuluyan niya itong pinatabi sa kan'ya.

"What's so special with this child? He seems pretty dear to you," nakangising sabi niya saka pinasadahan ng kutsilyo ang pisngi ng bata dahil para mag-iwan ito ng isang linyang sugat.

"JUPITER!" sigaw ni Mars.

He was in the verge of shifting but his father was keeping him on his feet.

"Let him go," mariin kong saad.

Pakanta-kanta niyang inikutan ang walang malay na si Jupiter.

"Why would I? I'm still having fun," natutuwa namang sagot niya.

She became worse than before. I think she isn't in her right mind anymore. I noticed by how she talk and take things as if everything is a funny game.

She losts her mind.

"I don't want to cause any more trouble, Morgan. Just let Jupiter go."

Tumigil siya sa pag-iikot at hinarap ako.

The Dangerous Princess: The Blue-Eyed LadyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon