Chapter 2

13.6K 500 28
                                    

Dumaan ang isang linggo na parang hangin lang. I made every seconds with my family worthwhile and worth remembering. Most of the time, if may time, nasa bahay lang kami at naglalaro. Pero nag-aaral pa sina Blake at Ley kaya minsan ako lang at si mama ang naiiwan sa bahay. Nagpupunta rin kasi si papa sa Academy.

Sunday came and I was packing my things. Hindi man nila sinasabi pero alam kong nalulungkot sila nang sobra. I can tell that.

"Ate Ash," tawag sa akin ni Blake.

Lumingon ako sa kaniya at pilit na ngumiti. Kahit naman kasi gusto kong umalis dito, nakakalungkot pa rin dahil I'm attached to them. They're my family, you know. But I need to accept it. I'll live independently and I need to leave. After all, this is my decision.

"Hmm?" I hummed.

"Are you sure that you'll live there? I heard mortals are cruel," aniya at umupo sa gilid ng kama ko.

Ngumiti ako sa kaniya at tumango. "Not all, Blake. Kagaya natin, may iilan rin sa kanila na masasama. But mostly, they're good. And I'm sure about this. Don't worry," I reassured.

"I don't want you to get hurt, ate," he said softly.

Agad akong napangiti sa sinabi niya. Blake will be a very good man in the future just like how he is today.

Humarap ako sa kaniya at niyakap siya. "Softie. My softie, Ash Blake," asar ko sa kaniya and I heard him groaned.

"Ayusin mo na nga 'yang dadalhin mo. Nasa labas na si dad," aniya at mahina akong tinulak.

Natawa na lamang ako at tumango. "Okay, Mr. Bossie." I smirked.

After packing ay tinulungan na ako ni Blake na dalhin ang mga bagahe ko sa baba. Hindi naman problema sa kaniya ang bigat dahil malakas naman siya. He is an almost perfect guy. Namana niya ang maputing kutis niya kay mama, he has black shiny hair na nagco-compliment sa kutis niyang puti, hindi malaki pero hindi rin chinitong-chinito na mata, his eyes are ash gray, ang makapal niyang kilay which is I find very attractive, pointed nose na namana niya kay papa, his perfect shaped face, and his lips... it's pink in nature and almost a heart-shaped one na asset niya. Sa buong mukha niya, una mong mapapansin ang labi niya. He is good-looking, seriously. And for his body, he's only 15 kaya hindi pa masyadong develop ang katawan niya na maskuladong maskulado talaga but honestly, for his age, I can say that he has a very nice body. A head-turner, indeed.

Halos magkamukha lang sila ni Ley Anne, tho mas singkit lang si Ley at mas mapula ang labi nito. Black din ang kulay ng buhok niya na kanilang namana kay papa at hindi rin siya kaputian na katulad kay Blake, nagmana siya kay papa. Her asset is her beautiful hazel brown eyes, namana niya kay mama. She's also a head-turner. Her aura shines with so much positivity and sweetness.

As for me, well... I am a bit weird. I have a black with a shade of brown hair which is I inherited from my mom, maputi just like my mom, ang ilong ko ay mas matangos kaysa sa mga kapatid ko, I have natural red lips, pareho kami ng shape ng mata ni Blake, hindi makapal ang kilay ko katulad kay Blake pero maayos ito.  And the weird part is, I have light blue eyes at walang may asul na mata sa pamilya namin o kahit sa mga kaibigan at ibang relatives.

I don't usually see people from our world with blue eyes. They find it weird, too. Kasi kung tutuusin, mas magiging reasonable pa kung pula ang kulay ng mga mata ko dahil may dugo akong bampira. But blue... Blue seems surreal for our kind.

And recently, I found out that my eye color changes whenever the stronger part of me is dominant. It becomes dark blue, like an ocean, deeper and dangerous.

Pagkalabas namin sa bahay ay naghihintay sa labas ang buong pamilya ko.

"Mas ready pa kayo kaysa sa 'kin ah?" biro ko nang makalapit sa kanila.

The Dangerous Princess: The Blue-Eyed LadyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon