Chapter 4

11.4K 463 55
                                    

Once the leon attacked Mars, agad niyang nilabas ang kaniyang kutsilyo at umiwas sa leon. Nasa gilid lang ako habang pinagmamasdan silang naglalaban.

The leon growled at him. Mars didn't flinch. Sabay silang tumakbo papalapit sa isa't isa, umaasang may matamaan sa katawan ng kalaban.

The leon aimed to attack Mars' neck but failed, same with Mars. Parang tao kung makipaglaban ang leon at para namang hayop si Mars.

The leon growled. Ako nama'y prente lang nakasandal sa puno at pinag-aaralan ang bawat galaw nila. Hangga't maaari, ayokong sumali sa away nila. Baka mabuking pa ako nang wala sa oras.

Cautious ang bawat galaw nilang dalawa. Taking all the possible steps and attacks that they may do.

Mabilis na gumalaw si Mars papalapit sa leon na para bang gusto na niyang matapos ang laban at umuwi. He slides down perfectly and cut the stomach of the beast making it growl in anger and pain.

Matutulis ang mga mata at galit na galit na umatake sa lalaking kakatayo lamang. Oh sheez!

"Tangina!" sigaw niya at agad na umiwas sa lumilipad na katawan ng leon.

Ngunit ang mali sa ginawa ng leon ay hindi niya alam na mabilis si Mars kaya kaya nagawa niyang putulin ang kanang tenga ng leon. The beast shouted in both agony and wrath.

Mas naging mabangis ang hayop at walang sawang inatake si Mars. Hingal na hingal na ang binata pero wala pa ring pagod ang hayop.

Clever. I remarked as I got what the leon is doing. Drain the enemy and attack.

I sharply eyed Mars, trying to catch his attention which I did successfully. Umiling ako sa kaniya, silently giving him a message na h'wag magpakapagod at huwag hayaang mahulog sa bitag ng kalaban. He nodded at me as if he got my message and gave his full attention to the opponent.

They started to attack each other again. But Mars was making moves strategically. He had a cut on his arm but the beast already lost his one ear and earned a cut on his stomach, so Mars has a point in this mini war.

But just as I thought end was coming... Oh shit!

I stood straight and I snapped at that direction.

"Mars..." mahinang bulong ko sa hangin habang matamaang nakatingin sa isang pigura na mahihina at mapanganib ang bawat hakbang papalapit sa target niya and unfortunately, it was aiming for Mars.

I looked at Mars' direction but the first leon was doing a great job distracting the human. I inwardly sighed. This day is surely my lucky day. And please note the sarcasm.

Umayos ako ng pagkakatayo at tinitigan ang isa pang leon na kakarating lamang at may balak na atakehin ang walang kamalay-malay na si Mars. So marami pala talagang leon dito.

Just as the leon started to run towards Mars' direction ay tumakbo rin ako papalapit dito gamit ang hindi pangkaraniwang bilis ko. And with one sway of my hand, I was able to kill the leon. I can also feel my fangs coming out along with my dark blue eyes, dancing like the waves in deep ocean.

The difference between mother and I is that she don't have fangs while I do. The vampire fangs. As sharp as a knife, as white as the snow, and as dangerous as I am.

Buti na lamang ay nakatalikod ako kay Mars kaya hindi niya nakikita ang pagbabago kong ito. Ramdam ko ang pagkalma ng hininga ko at pagbalik ng mata ko sa orihinal nitong kulay na light blue at pag-atras ng mga pangil ko.

Nang masigurong bumalik na sa dati ang itsura ko ay lumingon ako sa gawi ni Mars at nakitang kakapatay niya lang sa leon. He took almost an hour killing that beast while I only took a second. I didn't know how I did it, it just happened.

The Dangerous Princess: The Blue-Eyed LadyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon