Damn Umbrella! ☂

-და ვინაა ეს იდუმალი ჯიმინა?🤔

აი,ხელები ამექავა და,რომ არ დამედო მოვკვდებოდი!🤧 იმედია შეაფასებთ და ველითქვენს ვარსკვლავებს,კომენტარებს,კრიტიკას და ა.შ.🥺💘⭐️
🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈

-აქ რამ მოგიყვანა,შე ცხოველო?!-ხუმრობით მივმართავ ნათესავს.

-გავცივდი,ან გრიპი მაქ- იღიმის და თამაშში მყვება - არ ინერვიულო,არ მოვკვდები,ტრაგიკულად ხელს იდებს გულზე და იშმუშნება ალფა.

-ეჭვიც არ მეპარება, იუნგს,აბა,შენ რომელი ვირუსი მოგერევა? -ერთმანეთს შევხედეთ და ისტერიული სიცილი აგვიტყდა, წელში მოხრილები პოლიკლინიკის ეზოში ვიდექით. ცოტა ხანში მოვსულიერდით და ტრადიციულად ერთმანეთის მშობლები მოვიკითხეთ.

-სხვა რას შვრები, აბა? - გავაგრძელე საუბარი-მაგრამ, იუნგის პასუხის გაცემა არ დასცალდა.

-აქ რა ჯანდაბა გინდა?!- ადგილზე გავიყინე, მოვკვდი.ეს ჯონგუქის ხმა იყო,იმდენად გავერთე იუნგისთან საუბრით, მოახლოვებული ალფა ვერც კი შევამჩნიე. მის თვალებში ერთდროულად გაოცება,სიბრაზე და კიდევ რაღაც უცნაური გრძნობა ამოვიკითხე.

-ემ, ეგ კითხვა მე უნდა დავსვა-გამოესარჩლა იუნგიც,- რა იყო პაწაწუნა სილურჯის გამო ეგრევე საავადმყოფოში მოხვედი შენს ბოზ ძმასთან? -ცინიკურად ამბობს ის, მე კი პირდაღებული ვდგავარ და ვერ ვხვდები რა ხდება!
იუნგის სიტყვების შემდეგ ჯონგუკი გაცოფდა და ხელი მოუქნია ოპონენტს,მე, რომ არა ეს კონფლიქტი,ალბათ, ფატალურად დასრულდებოდა. იუნგი კისერზე ჩამოვეკონწიალე, მე ხომ არ დამიწყებენ ცემას?

-ყველაფერი გასაგებია,-სისხლი გადმოაფურთხა,მასაც კარგად გვარიანად მოხვდა. ძალიან შემაძრწუნებლად გამიღიმა,პირდაპირ თვალებში მიყურებდა,მის მზერაში კრიტიკა იგრძნობოდა, ჯონგუკის იმედგაცრუებას ვგრძნობდი? კი, იმედგაცრუებას, საშინელი შეგრძნება დამეუფლა.

ამის შემდეგ ყველაფერი არეულად მახსოვს. ყველა მოქმედებას ავტომატურად ვაკეთებდი. იუნგისთან ერთად ყავა დავლიე,შემდეგ პროექტი მოვიმიზეზე და სახლში ადრე მოვედი. მადლობა ღმერთს მამიკო სახლში დამხვდა, შეიძლება ითქვას, ამით ჩემს მეორე მესთან შეხვეხრის დრომ რამდენიმე საათით მაინც გადაიწია.

მამასთან ჩვეულებრივი დიალოგი გავაბი, სახლში შესულს დაუყოვნებლივ მაჯახა:

- თე, მოდი ვივახშმოთ! -მეჩვენება,თუ რაღაც ძაან აცანცარებულია?

-მოვდივარ,მა, იუნგიმ მოგიკითხა.

- ოჰ, სად მოასწარით ერთმანეთის ნახვა, ნეტავ მცოდნოდა სტუმრად წამოგაყვანინებდი!-სინანულით აღნიშნა ჯინმა.

-ჰო, და კიდევ, ექიმმა ნამჯუნმა მამიკო არ ანერვიულო,რაც მთავარიაო, ასე გადმომცა- ამ სიტყვებზე, მემგონი მამას ფერი შეეცვალა- ალბათ, ტვინი შეუჭამე ჩემზე ლაპარაკით და მაგიტომ,არა?

-ჰო, ალბათ.- ასეთ მამას პირველად ვხედავ, მემგონი რაღაც სუფთად არაა.ჩემთვის ჩამეცინა და მაგიდას მივუჯექი.

ასე სიჩუმეში გავაგრძელეთ ჭამა.

-თე, რომელი საათია?

-7 სრულდება, ისევ ღამის ცვლა?

- ჰო,სიხარულო,ხომ იცი ჯიმინას ჩემი დახმარება ძალიან სჭირდება, თანაც ზედმეტი შემოსავალი არავის არ ავნებს. -თქვა ჯინმა და თეფშების ალაგება დაიწყო.
-და ვინაა ეს იდუმალი ჯიმინა? -დაეჭვებით ვკითხე მამას. სიმართლე,რომ ვთქვა  არ ვიცი ვინაა ეს ჯიმინა,მაგრამ ვიცი,რომ მამა ასე ტყუილუბრალოდ ვიღაცის ბავშვს არ გადააკვდებოდა. თანაც მას ვენდობი.

-ამ, მერე აგიხსნი, რაში გაინტერესებს.-ნაჩქარევად მიპასუხა მან. -ხომ,იცი, რამე მნიშვნელოვანი,რომ იყოს აუცილებლად  გეტყოდი, პატარავ.-თქვა ჯინმა და თავი პატარა,აწ უკვე გაზრდილი ბავშვი გულში ჩაიკრა. რთულია,როცა მარტოხელა მამა, ხარ,თანაც ომეგა. -წავალ გავემზადები!
*20 წუთის შემდეგ*

-კარგად იყავი,მა.-კარები ჩავკეტე და ახლა საკუთარ თავთან სრულიად მარტო აღმოვჩნდი.

______________
😌 ძაან სანტაბარბარა მოხდება აქ! 🤣🤣🤣 მერე არ მითხრათ არ გავუფრთილებივართო!🥰💘💘💘