Before Our Wedding (Under Revision)

CHAPTER 15

It's already sunset, and the waves of the ocean are dancing to the rhythm of the wind, with the hymn of the seagull flying above the sky. One of the best views in nature is seeing the sun meet the sea with the red and orange colors that reflect on the ocean water and create a wonderful color above. The daylight was already fading, so that brought a little calmness around us.

Watching this scene with my man and wrapping his arm around my waist was romantic.

"Augustina, you are beautiful today. Seeing you is one of the reasons I'm smiling, and I really promised that I would never hurt you, pangako," aniya

He's so sweet..

"i know Zack, and sino naman ang magloloko sa ganda kong 'to." aniko at ngumiti,

Kaagad akong binuhat ng aking boyfriend na nagpatili sa akin, Sa aking pag aakala ay babalik na kami sa aming cottage, subalit nagtungo siya papunta sa tubig, habang titig na titig sa aking mga mata,

Nang makarating kami sa medyo kalalaliman ay agad niya akong ibinaba,  sobrang lamig ng tubig na humahampas sa aking katawan, ang unfair talaga dahil sa kanya hanggang dibdib lang samantalang sa akin ay hanggang balikat. Tumalon ako sa kanya at agad niya naman akong binuhat muli, parang tatay ko lang siya, nakapulupot ang aking binti sa kaniyang bewang at ang aking kamay ay naka sabit sa kanyang balikat. Inilapit ni Zack ang kaniyang noo sa akin, at tuluyan nang nagkadikit ang aming noo at ang init ng pagtitig ay simula kong naramdaman,

"Augustina, you know I'm like a fish and you're the water, because I can't live without you." Aniya habang nakatitig parin sa akin,

Sus binola pa talaga ako ng boyfriend ko eh samantalang nabuhay naman siya noon, nang hindi niya pa ako nakikilala.

"alam mo Zack binobola mo na naman ako, umahon na tayo baka hanapin na tayo doon," aniko

nangunot ang kaniyang noo sa aking sinabi.

"sure milady," he whisper

Buhat buhat niya parin ako mula sa tubig hanggang sa makarating kami sa aming cottage. Una kong napansin ang bonfire kung saan nakapalibot ang aking kaibigan habang nag iihaw ng mallow,

"come on join us," ani luna

"huwag muna buhatin yan hijo kaya na niyan ang kaniyang sarili," ani dad nang makita kami

Nagsimula nang magkwento sa amin si daddy ng love story nila ni mom.

Mom feels embarassed sa pag eexecute ni daddy..

Natapos ang kaniyang pag kukuwento nang may ngiti sa labi, ang dami palang pinagdaanan nila, they're parents are against to their love story, pero ipinaglaban talaga ni dad ang kaniyang pagmamahal kay mom, mabuti na lang at pinagpatuloy nila ang kanilang pagmamahalan, if ever na hindi sila nagkatuluyan, eh wala sanang dyosa sa aming pamilya.

Sumunod naman na nagkwento ang aking mga kaibigan tungkol sa kanilang problema, akala ko ay maiiyak na ako sa kanila pero sadyang mga loko talaga ang mga kaibigan ko, may pag arte pa sila with demo na nalalaman, puro halakhak lang kami sa kanila hanggang sa matapos. Pero ang alam ko they have a personal problems na hindi nila masabi sabi, like me..

It's my turn to tell my story to my family and friends to express what i feel, kailangan ko na ito ilabas this time.

Sa buong buhay ko ay lagi ko itong dala dala, kailangan ko ng sagot sa mga katanungan na nabubuo sa aking isipan, huminga muna ako nang malalim at tumingin sa kanila bago nagsimulang magsalita.

"Mom, dad may sasabihin ako sa inyo," panimula ko na nagpa tahimik sa kanilang lahat.

Magsasalita pa sana ako ng may pumalakpak sa may kalayuan mula sa likuran ko, lumingon ako at may isang babaeng papalapit sa gawi namin.

I recognize her siya ang babaeng gustong gusto kong puntahan kanina lamang, because of her white dress.

Nang makalapit na siya, laking gulat ang humulma sa aming mga mukha, the girl walking towards us had the same face on mine, tumayo ako at tiningnan ko siya nang masinsinan, she really looks like me, mula sa mata hanggang sa labi.

Kinusot kusot ko ang aking mata para makumpirma ito, baka mamaya ay nag hahalucinate lamang ako pero totoo talaga siya, hinawakan ko pa ang kaniyang buhok,

She looks like me..

I am confused right now, bakit may kamukha ako? Walang na ikuwento sa akin sila daddy na may kakambal ako,

Coincidence lang 'to..

She immediately embraced me and uttered with tears streaming down her face, and my tears followed suit.

"Augustina I am your long lost twin, I am Augusta," aniya with her crack voice

Nanlaki ang mata ko sabay sa pag doble ng pagtibok ng puso ko. Sa buong buhay ko ay may mga lihim pala sila na itinatago sa'kin Hindi ko aakalain na may kakambal pala ako na siyang ngayon ko lamang makikita at sa kaarawan ko pa. I am speechless to what sse just says. I tried to remember everything pero hindi ko matandaan at nagpapasakit lamang ng aking ulo.

But why did they lied to me..

I'm still hugging her as the same time hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman, kaya pala palagi akong may hinahanap kapag birthday ko, siya pala ang kulang.

"A-agusta," ani mommy

Kumalas ang babae sa pagyakap sa'kin at lumapit kay mommy, I thought she will going to hug our mom pero nagulat ako na sinampal niya si mommy sa harap pa mismo ng pamilya at kaibigan ko.

Kahit na galit ako kay mommy ay hindi ko parin mapigilan na ganito ang aking maramdaman.

"how dare you to slap mom like that, mommy natin siya augusta, pero hindu ko alam kung totoo ang sinasabi mo," aniko with a calm voice

"mommy?" Aniya na may katanungan sa kaniyang tono

"mula noon ay wala na akong kinilalang  mommy at daddy, isa lamang ang aking pamilya she is the one who save me, akala niyo madali lang para sa akin!! Ni hindi niyo nga ako hinanap!" Aniya

Lumapit si daddy sa gawi niya,
"alam mo anak hinanap ka namin ng mommy mo, we search around the country para makita ko p-per-"

"pero ano! Dahil akala niyo patay na ako? wala naman kasi akong lugar diyan sa puso niyo," aniya

"simula bata pa lamang kami si Augustina ang paborito niyo, siya ang magaling, siya ang maganda, siya ang mabait, siya na lang lahat,"

Hindi ko alam ang kaniyang pinagsasabi. Pero sa sinabi ni dad ay totoo nga na may kakambal ako.

Napaisip ako nang malalim sa mga binitawang salita ng aking kakambal, unti unti nang may nabubuong luha sa aking mata na kahit ano mang oras ay papatak na, tumalikod si augusta na nag-iwan ng katahimikan sa amin,

"augusta, anak, parehos kayo naming mahal nang mommy niyo, kung anong mayroon si Augustina ay mayroon ka din, sa mga materyal na bagay, at sa pamilya, mayroon kang, kami,"  ani daddy

Hindi siya lumingon at nagpatuloy sa kaniyang paghakbang.

"augusta tatalikuran mo na lang ba kami? ang kinagisnan mong pamilya, sana ay mapatawad mo kami," ani dad at tumakbo kay augusta, and kneeled on the sand,

"alam mo ba na nalulungkot ako tuwing kaarawan ko? Hindi lang ako ang nakakaramdam nito, alam kong may hinahanap ka din, simula noon kapag kaarawan ko ay puro kasiyahan ang aking pinapakita pero hindi nila alam na malungkot ako sa totoo," aniko

Tumawa siya at nanatiling nakatalikod sa amin,
"alam mo Augustina miss na miss ko na kayo, pero hindi ko lang matanggap na wala na ako sa pamilya, binura na nila ako, kaya nga hindi mo ako maalala diba?" Aniya

"dad tumayo ka na," saad niya

Tinulungan ni Zack na makatayo si daddy,

Lumapit sa akin si augusta, she tap my shoulder bago tumalikod, napaluhod na lamang ako habang patuloy sa pagiyak na para bang nalalamya ako, nakayakap ako sa aking tuhod habang umiiyak. 

"augustina, everything will be alright," ani zack na siyang nakayakap ngayon sa akin,

Who expected that i have a twin?

TEMPERSLAYER