- G O -

2.6K 299 190
                                    

Şu ana kadar bu kitapta yazdığım en uzun bölüm :')

"Hoşgeldiniz kızlar." Uraraka kapıyı açıp Momo ve Jirou'nun geçmesini beklemişti. Onlar hâlâ buraya gelme sebeplerini bilmezlerken ben elimi çeneme yaslamış pencereden dışarı bakıyordum.

Adım sesleri gittikçe yaklaşırken karşımda oturan Mina bana rahatlamak için olacak ki gülümsemiş ve ardından telefondaki kişiye cevap vermişti.

"Ochako-chan'ın evinde olacağız *........*evet Momo, Uraraka, Jirou ve," bakışları beni bulmuştu. "Bu kadar tatlım. Pijama partisi işte!
Hadi iyi geceler ve sakın ona sütünü vermeyi unutma *.........*
evet, evet, ha bir de uyurken onun üstünü ört, üstü açık durmasın *........*
babasının oğlu işte *........* baybay!"

Gülümseyerek, telefonda Kirishima ile konuşan Mina'ya bakmıştım. Onun adına gerçekten mutlu olmuştum. Sevdiği kişi ile evlenmişti hattâ bir oğlu bile olmuştu.

Ardından odanın içinde Jirou'nun sesini duymuştum.

"Yuna, Japonya'ya tekrar hoşgeldin." Bakışlarım onun donuk bakışları ile buluştuğunda göz devirmiştim. Belki böyle davranmamalıydım ama bu hareketleri sinirimi bozuyordu. Ve aban böyle davranmasının sebebini az çok biliyordum.

Momo bir şey demeden yanıma gelmiş ve sarılmıştı. İlk başta buna şaşırsamda hemen ardından bende ona sarılmıştım.

"Seni tekrar gördüğüme çok mutlu oldum Yuna-chan!" Yüzündeki samimi gülümsemesi ortamı biraz daha yumuşatmıştı.

Uraraka ve Jirou, karşımdaki ikili koltuğa otururken Mina ile Momo ise her iki yanıma oturmuşlardı. Momo Jirou'ya bakmış ve ona ithafen uyarıcı bir şekilde boğazını temizlemişti.

"Eğer Yuna bunca zaman sonra geliyorsa elbette ki bir açıklaması vardır. Biz onun arkadaşları değil miyiz? Biraz daha anlayışlı olmalıyız," ardından bana dönüp tek elimi tutmuştu. "Ve şu an hepimize anlatması gereken şeyler var, değil mi Yuna?"

"Evet."

Hepsinin meraklı bakışları üzerimde hissettiğimde, oturduğum yerde rahatsız bir şekilde kıpırdanmıştım.

Onlara sadece gitmek zorunda olduğum günü anlatabilirdim.

Derin bir şekilde nefes alıp olayı en başından detayı detayına anlatmaya başladım.

'Yazardan'

7 yıl önce

"Denki! Sakın ağlama, döverim!"

Dolu gözlerle birlikte parmakları ile oynayan arkadaşına bakmıştı Yuna. Bıkkın bir şekilde nefes vermiş ve Denki'nin kolundan tutarak kaldırmıştı.

"Her şey iyi olacak, merak etme. Bakusquad ve diğer tüm arkadaşların yanında!" Ve Yuna hemen ardından cümlesine son birkaç kelime daha eklemişti. "Yani zaten yanında ben varsam no problem bro!"

Bu Kaminari'yi azda olsa güldürmüştü. Kaminari bir kolunu Yuna'nın boynuna atarken diğer kolu ile dolu gözlerini siliyordu. Kaminari'nin anne ve babası boşanma aşamasındaydılar ve bu haliyle Kaminari'yi oldukça üzüyordu.

Yueei'de okumaya başladığında en çok desteğine ihtiyaç duyduğu iki kişinin ayrılığını kabul etmek onun için biraz zor olacaktı.

Yuna ona gülümsemiş ve ikisi ilerlemeye başlamıştı. Ta ki arkadan bir ses duyana kadar.

Kaminari ve Yuna arkalarına dönerken Bakugo elleri cebinde ve çatık kaşları ile onlara doğru ilerliyordu. Ve onun hemen arkasından bakusquadın geri kalanı geliyordu.

Be With Me ❧ Bakugo KatsukiWhere stories live. Discover now