Walk Towards Infinity · Itafushi

bölüm yedi: doktor toji fushiguro

Şimdi arkadaşlar birkaç bölüm sonra zaman atlaması yapacağım Yuuji'nin tedavi sürecini göreceğiz bu bölümde buna bir temel olsun diye yazdığım bir bölüm. <3

...

2 hafta sonra...

"Bu işte gerçekten beceriklisin Megumi." Yeşil saçlı kız gözüklerini düzeltip arkadaşının hazırladığı pakete baktı, Yuuji'nin bir hafta önce doktor kontrolünden sonra Fushiguro'nun babasından aldığı haber kendisini epey memnun etmişti.

"Sence bunu beğenecek midir?" Fushiguro paketin uç kısmına dişiyle banttan ufacık kesip yapıştırdıktan sonra arkadaşına baktı, genç kız eliyle saçla

1 hafta önce...

"Bu yürüyebileceği anlamına mı geliyor?" Megumi gece mavisi gözlerinde oluşan ışıltıyla elindeki rapordan bakışlarını çekip babasına çevirmişti, Toji Fushiguro soğuk ifadesinden ödün vermeden oğluna bakıp tekrardan çektiği röntgenlere göz gezdirdi. "Sebebi sinirlerle alâkalı tedaviye uygun olup olmadığını test etmek için birkaç gün süreye ihtiyacımız var, bu ise kısmen yürüyebileceği anlamına gelir."

Megumi belli etmemeye çalışsa da sol tarafındaki kalp adeta yerinden çıkacakmış gibi atıyordu, Yuuji iyileşecekti... yani en azından ufakta olsa bir ihtimal vardı. Ve bu küçücük ihtimal bile kalbini adeta yerinden çıkacak gibi attırmasına yetmişti.

Megumi ayağa kalkıp bir süre tırnaklarını avuç içine bastırdı, "Bunu ona söyleyebilir miyim peki? boşuna bir umut vermek istemiyorum kendisine." Fushiguro belli etmese de epey heyecanlıydı ve bu haberi Yuuji'ye verdiğinde onun da kendisi kadar heyecanlı olacağına emindi.

"Söylemek için birkaç gün beklemeni öneririm, her şey kesinleştikten sonra haberi verebilirsin." dedi orta yaşlı adam soğukkanlı ses tonuyla konuştuktan sonra, iki parmağıya gözlüklerini dikkatlice çıkartıp bakışlarını oğluna çevirerek.

"Pekâlâ çok teşekkür ederim baba." Megumi elindeki raporu çantasına sıkıştırdıktan sonra babasına kısaca el salladı, Toji oğluna aklındaki sadece tek soruyu sormak için henüz gitmeden önce seslenmişti.

"Bu çocuk senin için neden bu kadar önemli Megumi?"

Megumi odadan çıkmadan önce adımlarını yavaşlatıp babasının tok sesinin oda içerisinde çınlamasıyla topuklarında dönmüş ve gece mavisi gözlerini orta yaşlı adamın yüzüne çevirmişti, "Sadece, çok sevdiğim bir arkadaşım hepsi bu."

"Herkesi aptal yerine koyabilirsin ama ben senin babanım Megumi, bana karşı dürüst olmanı isterdim." Toji Fushiguro oğlunu belki de herkesden daha iyi tanıyan kişi olabilirdi, her bir hareketini her bir sözünün altında yatan şeyleri bile anlayabilirdi. Bu yüzden Megumi'nin babasına karşı kolay kolay yalan söylediği görülmemişti.

"Dürüstüm zaten, sadece iyi olmasını istiyorum bu kadar. İzninle kampüse yetişmem lazım." Fushiguro dik bakışlarını yere dikip yavaş adımlarla odadan çıktı ve hastanenin merdivenlerini yavaş adımlarla inmeye başladı. Şimdi ise Yuuji için bir şeyler yapmalıydı...

Onu iyi hissettirebilecek bir şeyler...

...

"Sence bu sweati beğenecek mi dersin?" dedi genç adam kutunun kapağını kapatıp kurdeleyi dikkatle bağlayarak, Maki elindeki telefondan bakışlarını çekip arkadaşına baktı. "Tanrım Megumi, zaten ek olarak bir şeyler daha almadın mı?"