My Protective Brothers [Completed]

Chapter 32: Confine

Ken's POV

Kami ni Stell ang naatasan na mag bantay kay Y/n. Alam kung mali ang sigawan ko si Y/n sa mababaw na dahilan, kasalanan ko kung bakit andito sa ospital ang kapatid ko.

10 o'clock na ng gabi at tapos na din kaming magdinner ni Stell. Ramdam ko pa rin ang galit ni Stell sa nangyari di ko naman siya masisi kasi mali din naman ako.

"Jan ka na lang matulog Ken dun nako sa sofa sa gilid ng bed ni Y/n" sabi pa ni Stell at kinuha na ang unan niya.

"Dito kana lang Stell mas komportable naman dito" sabi ko pa at tumayo na.

"Sige na jan kana Ako pa rin yung Kuya mas uunahin ko pa din kayo" sabi pa niya at pumunta na sa sofa.

"S-salamat" sabi ko na lang at nagtungo na si Stell sa sofa.

Nakahiga nako sa sofa at di pa rin ako makatulog. Sobrang nagsisisi ako sa nangyari. Naka titig lang ako sa kisame at inaalala ang pangyayari kanina.

Kung di ako nag selos agad malamang wala kami dito ngayon. Nilingon ko si Stell at nakatulog na ito sa sofa habang nakikinig ng music.

Tumayo na muna ako at nilapitan ang natutulog na si Y/n.

"Baby I'm sorry if nasigawan ka ni Kuya Ken kanina, nadala lang ako sa selos baby" bulong ko kay Y/n at hinawakan ang kamay niya.

"Sorry kasi di ko lang naisip ang mararamdaman mo" dagdag ko pa at di ko na napigilan at tumulo na ang namumuong luha sa mata ko.

Agad kung pinahid ang luha ko bago pa makita ni Stell.

"Promise ko sayo baby di na ulit mauulit yun" sabi ko at hinalikan si Y/n sa noo.

Nag tungo na muna ako sa terrace dito sa hospital room ni Y/n at magpapahangin.

Stell's POV

Nakahiga nako sa sofa at nakikinig ng music nang mapansin kung lumingon si Ken sa gawi namin ni Y/n ay nagpanggap akong tulog at nagtalukbong ng kumot.

Narinig kung papalit ang mga yapak ni Ken at agad nag salita.

"Baby I'm sorry if nasigawan ka ni Kuya Ken kanina, nadala lang ako sa selos baby" bulong pa ni Ken sa natutulog na si Y/n.

"Sorry kasi di ko lang naisip ang mararamdaman mo" dagdag pa ni Ken at sinilip ko naman si Ken na di niya napapansin.

Agad na pinahid ni Ken ang tumulong luha sa mga mata niya. Isang cold na tao si Ken di namamansin pero mahina ang loob ni Ken pag dating samin lalong lalo na kay Y/n pag nagsosorry siya sincere na sincere ito at iyakin din si Ken when it comes to family.

"Promise ko sayo baby di na ulit mauulit yun" sabi pa niya at hinalikan si Y/n sa noo at dumiretso na siyang terrace.

"Napaka cold na tao pero iyakin" sabi ko na lang sa isip ko at lumingon sa natutulog naming prinsesa.

Tumayo nako at kumuha muna ng maiinom at pumunta na kay Ken.

"Oh" sabi ko at inabot sa kanya ang iced coffee.

"Napa cold mo pero iyakin din at the same time" natatawang sambit ko pa sa kanya.

"Di kaya ako umiyak" maang-maangan niya pa.

"Suuus di daw pero kanina nga daw umiyak tas ngayon umiyak din" asar ko pa.

"Oo na nga" sabi pa ni Ken. "Pero dre pasensya talaga sa nagawa kung pagsigaw kanina di ko yun....."

"Shhhhh enough with that sorry nangyari na ehh let's just pray na ok na si Y/n bukas at ng maka -uwi na siya ng bahay" singit ko at inakbayan siya