Yetişkin okurlar içindir ⚠️
Yanına yaklaşıp en alttaki düğmeyi ben kapattım ve yanağına da küçük bir öpücük bıraktım. Aldığım karşılık ise Onur'un beni iki kolumdan tutup duvara yapıştırması ve seri bir şekilde dudaklarıyla dudaklarımı birleştirmesi...
(Aşağıdaki bölüm kartını nasıl bulduğunuzu belirtmeyi unutmayın. Bence bölümle aşşşırı uyumlu oldu.😊)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❄
Hayal sabah uyandığında midesi bulanıyordu. Kendini bulunduğu odadan atıp içinde bulundukları bu küçük evin lavabosunu zar zor bulabildiğinde kendini hemen oraya atıp kapıyı kapattı. Lavaboya doğru yaklaşıp kusmaya başladı. Dünden beri sürekli kusuyor olması onu korkutuyor, bir rahatsızlığı olup olmadığı konusunda şüphe uyandırıyordu. Kusmaya devam ederken kapının açıldığını işitti. Hızlıca arkasını dönüp arkasına baktığında Onur'u görünce ona hemen eliyle gitmesini işaret etti lakin Onur gitmek yerine Hayal'e daha çok yaklaştı. Musluğu açıp avucuna doldurduğu suyu Hayal'in yüzüne çarptı. Hayal şimdi daha iyi hissediyordu kendini, biraz ferahlamıştı.
Onur hemen Hayal'in eline bir kağıt havlu tutuşturdu, yüzünü silmesi için. Hayal de hemen Onur'un ona uzattığı kağıt havluyu alıp yüzünü güzelce kuruladı.
"İyi misin, kendini nasıl hissediyorsun?"
Onur'un endişeyle sorduğu soruya gülümseyerek cevap verdi.
"İyiyim, merak etme. Üşüttüm sanırım, dünden beri istifra edip duruyorum. O adamlar beni kaçırdıklarında da kusmuştum, Sally'le evden çıkmadan önce de..."
Biraz durup düşünmeye başladı. Onur da düşünceliydi. Hayal'in kolundan tutup onu lavabodan çıkardı.
"Hastaneye gitmemiz lazım." dediğinde Hayal'in kaşları çatılmıştı. Ne gerek vardı ki şimdi buna?
"Bence buna hiç gerek yok Onur. Ben iyiyim."
Onun yanından geçeceği sırada Onur'un yeniden kolunu tutup bu hareketini engellemesi, gözlerini devirmesine sebep olmuştu. Onur fazla abartıyordu.
"Bak, şuanda abarttığımı düşünüyorsun muhtemelen ama eğer dünden beri kusuyorsan bu hiç normal değil. Üşütmüş olsaydın bu en fazla bir gün sürerdi, sürekli kusuyor olmazdın. Doktor olduğumu unuttun sanırım. Gitmemiz lazım hastaneye," Askılıktan aldığı montunu Hayal'in omuzlarına örttü. Başka montu yoktu ama bu hiç umurunda değildi çünkü Hayal üşümezse zaten o da üşümezdi. "Haydi, çıkalım artık."
Hayal'in ona endişe ve korku dolu gözlerle baktığını görünce alnına küçük bir öpücük kondurup ona sarıldı. "Merak etme, kimse sana hiçbir şey yapamaz, ben yanındayım..."
