Düşman Okullar | Taekook

Ölüm teorik bir gerçektir intihar ise sadece seçim

"Şey bayım bu arada siz kimsiniz?

Duyduğum soruyla oldukça afallamıştım, ne demek siz kimsiniz? Fakat bunu Taehyung'a belli etmek istemedim ve cevap vermeden doktoru çağırmak için odadan çıktım.

Doktor'u bulmak pekte zor olmadı.Onlara Taehyung'un uyandığından ve bana sorduğu sorudan bahsettim.Doktor ise hafıza kaybı olabileceğinden bahsetti.

Daha sonra ise başka bir sorunu varmı diye kontrol ettikten sonra Taehyung'un geçici bir hafıza kaybı olduğunu öğrendik.Bu süreçte ona ne kadar yardım edersek o kadar kısa sürede anılarını geri kazanacağını söyledi.

Şuan ise Taehyung normal odaya geçirilmişti.Yarın taburcu olacaktı.Bizimkilerde Taehyung'u görmek istemişti ve hepimiz şuan Taehyung ile bakışıyorduk.Kimse ne diyeceğini bilmiyordu, sessizliği bozan ise Taehyung oldu.

"Şey..Onlar kim Jeon?" Bir dakika Taehyung benim adımı hatırlıyordu! "O-onlar-" tanrım beni hatırladığı için aptal gibi heyecanlanmıştım "Onlar bizim arkadaşlarımız mı Jeon?" Kafamı olumlu anlamda salladım.Daha sonra ise herkes kısaca kendini tanıttı.

Ben ise onlar kendini tanıtırken Taehyung'un saçlarını okşadım.Ailesi bunun onu rahatlattığını söylemişti.

"Üzgünüm hiç birinizi hatırlamıyorum.Sadece Jeon'un adını hatırlıyorum.Sanırım aşk dolu bir ilişkimiz vardı.Hafızamı kaybedip sevgilimin adını hatırladığıma göre.." sevimlice kıkırdadı.Tanrım o çok tatlıydı!

Ama bir dakika? Sevgilim mi? İlişkimiz mi?

"Taehyung ben-" kafasını bana çevirip dudaklarıma kısa bir öpücük kondurdu. "Sorun yok sevgilim senin sayende bunu atlatacağıma eminim.Uyandığımda bile senin bana söylediklerini duyarak uyandım.Sanki senin sevgin bana güç verdi.." yutkundum.

Ben dahil herkes şok içindeydi, ne ne diyeceğimi biliyordum nede ne yapacağımı.Bizimkilere konuşmamız gerektiğini söyleyip dışarı çağırdım.

"Taehyung seni sevgilin sanıyor tanrım.." Jimin hemen panik yapmıştı."Sorun yok bence böylesi daha iyi, kimseyi tanıyıp güvenmemektense en azından Jungkook'a güveniyor." Aslında Namjoon haklıydı.Ama bu onu kandırmak olmaz mıydı?

"Saçmalamayın Taehyung'a yalan mı söyleyeceğiz?" Cidden ona yalan söylemek istemiyordum."Jeon onu bunun iyiliği için yapıcaz." Kafamı olumlu anlamda salladım.Haklıydılar her şey Taehyung'un hafızasını geri kazanması içindi.

"Tamam lanet olsun tamam ama sadece bunu onun iyiliği için yapıyorum." Herkes kafasıyla onayladı.Sanırım en doğrusu buydu.

"Ertesi gün"

Taehyung sonunda taburcu olmuştu.Ve hafıza kaybı dışında gayet iyi gözüküyordu.Hatta eskisinden bile iyi..

"Taehyung aç ağzını hadii.." dudaklarını büzüp kafasını çevirdi."Tanrım bebek gibisin, iyileşmen için yemen lazım." Kafasını bana çevirip gözlerimin içine baktı."Ama yemek istemiyorum diyorum ya ben dışarı çıkmak istiyorum!" Derin bir iç çektim."Tamam Taehyung çorbanın bititirsen çıkacağız tamam mı?" Ellerini heyecanla çırptı.

"Yaşasın! Hemen yiyeceğim, gidelim." Tanrım cidden şuan okadar tatlı gözüküyordu ki gözüme,onu yemek istiyordum."Aç bakalım ağzını.." dediğimi yapıp ağzını açtı ve bir bebek gibi onu beslememe izin verdi.

"Bittiii, bitti hadi gidelim Kookie~" elimdeki çorba tabağını tepsiye bırakıp ayağa kalktım."Tamam ama ilk önce üzerini giyinmelisin." Oda ayağa kalkıp beni odasına sürüklemeye başladı.

Odasına girdiğimizde kapıyı kilitleyip yanıma geldi."Nabuyorsun Taehyung?" Tek kaşımı kaldırıp yaptıklarına anlam vermeye çalıştım.