Gergin bir şekilde ellerini ovuşturdu. Onu gören biri soğuktan olduğunu düşünürdü fakat o havanın ne durumda olduğundan bihaberdi. Aşina olduğu odada bu sefer ibresi dudaklarına döndü. Berelenmiş dudaklarına dişlerini geçirdi. Gergindi ve korkuyordu. Titrediğinin farkında bile değildi. Belki de çıkıp gitmeliydi ama söz vermişti. Yutkunmaya çalıştı, hayatına bir erkek almak istemiyordu. Onlardan iğreniyordu. Verdiği söz umrunda değildi, kimseyi istemiyordu. Kapıya doğru seğirtti. Daha ulaşamadan kapı zarif bir şekilde açıldı. Olduğu yerde donakaldı. Buna hazır değildi. Evet, hazır değildi.
Karşısında gözlerinin içine bütün kıtayı hapsetmiş bir adam duruyordu. İrkildi.
Buna hazır değildi. O gözlerin içinde koca bir yaşam hapsedilmişdi. Toprağın bütün rengini almış bu gözlere hayranlıkla baktı.
Tıpkı karşısındaki adamın, onun siyah harelerine hayranlıkla baktığı gibi. Bütün dünyası silinip kayboldu, onu bulmuştu.
Kaybolan ruhunu bulmuştu.
