Çaresiz miydi? Hayır, o hiçbir zaman gelgitlerle dolu değildi. Kararlı ve iradeliydi. Bu içine saplanıp kaldığı kaos neydi peki? Ağırkanlı bir şekilde gözlerini çevirdi. Neden içi her zaman nefret doluyken, ona bakınca duruluyordu?
Sessizlik çığ gibi büyüyor, odayı içine çekiyordu. Karşısında oturan, oldukça gergin olan adam sessizliğe tahammül edemeyerek sordu.
"Bunu istiyor musun?"
Şaşkınlıkla kaşlarını çattı genç kadın.
Böyle bir soru beklemiyordu. Yutkunarak yumruyu geçiştirmeye çalıştı. Yıllardır yanlarında yaşadığı, doğduğu ve büyüdüğü bu evde kimse fikrini sormazken, yeni gördüğü bu adam fikrini soruyordu.
Belki de hayatında ilk defa korkmadan ve ardını düşünmeden cevabını verdi.
"Evet, istiyorum."
Ama bilmiyordu. Pervasızca evet dediği bu adam, ona bütün acılarını unutturacak bir ruha sahipti. Geçmişinin enkazında kalakalmış ruhunu aydınlığa kavuşturacaktı. Bilmiyordu, kalpleri patlayacak kadar sevince ve sevilince öğrenecekti. Gülümsedi. Hayatında ilk defa gerçek bir biçimde 'ona' gülümsedi.
