chapter 10 : a baby of hope

1.9K 14 0
                                    

Nasa hospital bed na si ada. Nahirapan sya sa kanyang labor. Hindi nya malaman kung anong pwesto ang gagawin nya para maibsan ang sakit na nararamdaman nya.

Suddenly axel show into the front door of the hospita. Nilapitan sya nito. He grabs her hands.

"Don't worry, I'm here." He said while hugging her.

their eyes locked. they speak through their eyes at wlang salitang namutawi sa isa man sa kanila.

Instead, she hugged him tightly as if he was her lifeline. She missed him so much.

Ang kirot ay naramdaman nya ulit. She gasps in pain.

The doctors and nurses guided her.

"Konting ire pa misis." Sabi ng doctor sa kanya.

Napangiti si ada.that word "misis" hanggang pangarap na lang nya iyon. She will never be with axel.

"Come on baby. Don't give mommy a hard time. Come out now." Axel said in agony.

She hardly prays to God every day that axel will love their child wholeheartedly.

"One more push, love." He continued as he kissed her on her forehead to ease her pain.

Isang malakas na iyak ang kanilang sunod na narinig.

"Congrats, it's a healthy and beautiful baby girl." The doctor said happily. At inilagay ang malusog na bata sa ibabaw ng kanyang dibdib.

She closed her eyes and took a deep breath. "P-Please, take good care of our baby,axel."

Umiwas ng tingin si ada. Ayaw na nyang makita ang kanyang anak. Her heart was shattered into pieces. Her precious child.

Sinenyasan ni axel ang doctor na dalhin ang bata sa labas.

"Don't worry about anything, i will take good care of my child." Mariin na sabi nito at mabilis na lumabas.

She felt empty. She cried hysterically.parang unti unti syang nauubos.

"How's ada hijo?" His mom and dad waited outside the door.

"S-she's fine." His voice cracked while tears suddenly fell in his eyes.

Her mom hugged her. "Don't cry hijo, we will get through this." Ang kanya mang ina ay naluluha na din.

Suddenly they hear a loud cry came inside the door.it was ada.

His mom hugged him tightly. Ngunit bumitaw sya dito at mabilis na tumakbo palabas ng hospital.

He can't bear it. Hearing ada's cry.

Mabilis syang pumasok sa kotse at doon ay kumawala ang luhang nag uunahan bumagasak sa kanyang mga mata.He continuously punching his steering wheel. He was mad about the situation.

Bakit umabot sa ganito ang lahat.

He felt sorry for ada and for his daughter.How can he raise his kid without Ada?Everything is a mess. Pinaandar nya ang kanyang kotse. He was so lost.

Dinala sya ng kanyang mga paa sa isang bar.

He needs to drink. He wanted to forget everything.

Ada crossed in his mind. He smiled and cried bitterly.

It was so hard to endure all the pain. He loves Ada. Maybe he's late to realize it but he loves her.

And that pained him more. Maybe if he did not defy his feelings for her. These things did not happen now.

Axel didn't know how he gets home last night. Bigla syang bumangon. He's having a headache.

Nasa loob sya ng kwarto nya. Masakit ang ulo na humiga ulit sya. Nang marinig nya ang iyak ng sanggol. Mabilis syang bumangon.

He fixed himself bago lumabas.

Nasa sala ang mga magulang nya." what's happening here?" Tanong nya ng makalapit dito.

"Anak,ikaw nga ang kumarga dito sa anak mo. Ayaw tumahan ng iyak" sukat doon ay inabot sa kanya ng kanyang ina ang bata.

Maya maya ay tumigil ito ng iyak. Namangha sila.

"So, you want daddy to carry you?" He said playfully.

"Anak, I know it's hard for you. But you have to be a responsible man now." His dad said.

"We are here for you anak.we will help you." Isang tipid na ngiti ang binigay ng kayang ina sa kanya.

"Thank you, mom and dad." He said while looking at his beautiful angel.

"You look like her anak." Her mom said and he couldn't agree more.

Sa selda naman ay tulala pa rin si ada. She really missed her daughter.Wala syang gustong gawin kundi ang mag mukmok.Nakahiga lang sya sa kanyang kama.Siguro ay hindi sya masasanay sa ganitong pakiramdam. Ngunit kailangan nyang magpaka tatag alang alang sa anak nya.

she wishes that someday she will be with her cece.

She named her alexa celeste. Hinayaan sya ng magulang ni axel na magbigay ng pangalan.at ikinatuwa naman nya ito.

"Maybe, you should start calling us mom and dad too" sabi ng ina ni axel na sinang ayunan naman ng ama nito.

"Oo nga naman anak." Kahit dati pa. We treat you as our own child." Dugtong naman ng ama ni axel.

Wala na si axel ng magising sya sa hospital bed. At isang desisyon ang nabuo sa kanya.

Sinabi nyang wag na dumalaw ang mga ito sa kanya. Para na din sa kapakanan ng bata at ni axel.

"Mom, dad. I'm still happy and very thankful to both of you."

It's also hard for me but please take good care of my cece.

Niyakap sya ni hilda. " We will anak."

"No need for you to visit me and just continue to live your life again." She said forcing a smile.

"And do not blame axel. You know how I love your son and that I'm willing to give my life to him. Napakalaki po ng utang na loob ko sa pamilya nyo."

"Don't mention it anak, we are family now." Axel's mom hugged her tenderly.

tumayo sya sa kanyang higaan at inilabas ang sobre na bigay sa kanya ng ina ni axel.

she smiled sweetly ng makita ang picture ng kanyang baby. it really can't deny that she was axel's daughter. namana nito ang lahat sa ama maliban lang sa kulay nito.maputi ang kulay ng kanyang anak. how she wished she was there sa mga panahong katulad nito.

ngunit kung pag tutuunan nya ng pansin ang negatibong mangyayari ay siguradong mahihirapan sya sa loob ng bilangguan. kaya naman isang malalim na pag hinga ang ginawa. at pilit na ngumiti.

she should move on. dapat ay maging matatag siya para sa kanyang anak.

PRISONER OF YOUR LOVE Where stories live. Discover now