find me in your memory [X] hyunlix.

17.

"Sanki bir şey demeye çalışıyorsun gibi?"

"Hiç sordum."

"Felix takıldın gene."

"Chan hyung!"

"Ee?"

Hemen elimi cebime atıp telefonumu avuçladım. Çıkardığım gibi parmak izi okuyucusuna parmağımı değdirdim. Galeriye girip Chan hyungla bir selcamızı aramaya başladım.

"Sana Chan hyungu ayarlayabilirim."

"Ama Lix-"

"ÇOK YAKIŞIKLI DEĞİL Mİ!"

"Felix sakin ol. Hmm. İyi çocukmuş. Ama-"

"Bugün dinlenelim. Yarın buluşsak olur mu? Olur mu!"

"Neden bu kadar heyecanlısı?"

"Çok yakıştınız."

Dedikten sonra Chan hyungun başka bir fotoğrafını gösterdim.

"Felix ama-"

"Of var ya-"

"SÖZÜMÜ KESME ARTIK!"

Demesiyle irkildim. Ama bu irkilme her zamankinden daha fazla sarstı bedenimi. Neden bu kadar korktum bilmiyorum. Sanki bir yerde zorla tutuluyormuşum ve yanlış bir şey yapmışım gibi hissettim. Hani olur ya filmlerde ya da Wattpad kitaplarında. Aklımı kurcalayan şeyler var. Deja vu yaşıyor gibi hissediyorum. Her şey bana bir şeyi hatırlatıyormuş gibi geliyor.

"Korktun mu?"

Onaylamak için başımı salladım. Dudaklarımdan kelimeler akmıyordu. Kilitlenmiş gibiydim.

"Özür dilerim bebeğim."

Bebeğim? Ben bu kelimeyi anlamaya çalışana kadar bana sarıldı.