find me in your memory [X] hyunlix.

22.

"Hafızamda nasıl bulayım Soobin. Hem cidden unuttum bak. Söyledim içimdekileri ve hiçbir şey kaybetmedim. Normal hayatım aynı."

"Normal hayatın bu değil Lix değil. Neden bize inanmıyorsun? Mutlu olacağın her şey hafızanı kaybetmeden önceki zamanlarındaydı. Şu an kendini mutlu ve normal hissediyor olabilirsin ama ciddiyim, ben çok ciddiyim hatanı ektin ve bir zaman biçiceksin. Hemde çok acı şekilde. Benden söylemesi işleri yoluna koymaya başlasan artık çok iyi olur. Hyunjin'i anlamaya çalış; sevgilisi hafızasını kaybetti ama o sevgilisi yüzünden hiçbir şey yapamıyor."

"Hyunjin benim yüzümden mi hapise girdi yani? Bunu mu demeye çalışıyorsun?!"

"ANLAMAMAZLIKTAN GELME LİX! Sen izin vermediğin için hiçbir şey yapamıyor Hyunjin!"

Yj;"Soobin lütfen sakin ol..."

Soobin'in bana haykırmasından sonra umursamamazlıktan gelip parka oturmaya gittim. Aslında umursamaz gözüküyordum, normalde ağlayacak gibiydim.

Parkta ki nehirin köprüsünün bir koluma ellerimi koyarak çeneme yer oluşturdum. Ardından çenemi o yere koydum. Suya bakarak düşünmeye başladım.

Benim önceki hayatım (?) gerçekten daha mı güzeldi? Ne vardı ki. Peşimi bırakmayan garip biri ve Hyunjin. Bu kadar. Neden herkes olayı bu kadar uzatıyor? Yoksa ben mi yanlışım?

Bir kere.

Bir kere Lix.

Bir kere hatırlamaya çalış. Gerçekten mutlu muydun?

Kendimi ne kadar zorlasamda hiçbir şey hatırlamıyordum.

"Şey... İyi misiniz bayım?'

"He. Ne. Siz kimsiniz?"

"Ben Moonbyul. Sizi böyle telaşlı görünce yardım etmek istedim."

"Teşekkürler ama iyiyim."

"Bence iyi değilsiniz. Çok terlemişsiniz. Gelin bir su alalım."

"Olur ama benim iyi olmadığımı nasıl anladın?"

"Gerçeği söylemek gerekirse ben bir psikoloğum. Böyle tepkimeleri anlayabiliyorum."

"Vay canına."

"Peki ne oldu? Anlatmak ister misiniz?"

İçimi dökmek için iyi bir psikoloğa benziyordu. Kafamı sallayıp anlatmaya başladım. O sırada su aldık. Biraz yüzümü yıkadım. Hâlâ anlatıyordum ama bu sefer içimde kocaman bir ağlama hissi vardı.

"Size yardımcı olmak isterim."

"Teşekkür ederim ama sağolun. Böyle iyiyim."

"Hmm değilsiniz. Sizde istiyorsunuz hafızanızı. Ve Hyunjin'i."

"Hyunjin derken? Nereden tanıyorsunuz?!"

"Kendisi hastam olur. 1 haftadır tedavide. Sizinle karşılaşmak cidden büyük bir tesadüf."

"Hyunjin neden tedavide?"

"Bunu söylemem gerekiyor... Hayatında olan tüm olaylar onu çok yormuş olacak ki desteğe ihtiyacı vardı. Yanında siz olmayınca iş bana düştü. Tabii siz olsaydınız yanında tedaviye gerek kalacağını söyleyemem. Çünkü her cümlesinin en az 5'inde sizin adınız geçiyor."

"Ben... Bende tedavi olmak istiyorum!"

(Şimdi bir açıklama yapmam gerek. Hafızası kaybolan insanın geri hatırlaması nasıl sağlanır bilmiyorum. Araştırmak istedim ama bulamadım. Siz cahilliğime verin <3)

"Tamamdır o zaman. Bu benim kartım."

"Teşekkürler! Hyunjin'e lütfen söylemeyin. Sürpriz olsun."

"Peki. Şimdi bir hastamın seansı var. Ona gitmem gerek görüşmek üzere."

Derin bir iç çektikten sonra Minho hyunglara gitmeye karar verdim. Bu yüzden onu telefonla aradım.

"Minho hyung."

"LAN OĞLUM SEN BENİ HATIRLIYON."

Bende şaşırdım. Allah sonumuzu hayır etsin.

(İman iman...)

"Eee."

"EEE NE ÇOCUK. GERİ GELDİ DEĞİL Mİ HAFIZAN?"

"Hyung ne diyon. Hayır gelmedi. Trafiğe takılmış."

Telefonda sevgilisinin sesli gülüşü duyuluyordu.

"NE DALGA GEÇİYON. ŞİMDİ GELİYORUM ORAYA ISLAK PEÇETEYLE."

"Eyvaah. En son Hyunjin'e uygulamıştın bu taktiği. Kaçmam lazım."

"Sen baya baya hatırlıyorsun."

"Nasıl oluyor bilmiyorum hyung. Bu arada şey için aramıştım; size gelebilir miyim?"

"Yolu biliyor musun?"

"Hayır konum atsan iyi olur. Hiç gelmedim biliyorsun."

Konum;
Jisung'un kucağı.

"Dalga geçme ama."

"İntikam."

- - - - - - -

Yeni bölüm için; 15 oy 20 yorum <3

- - - - - - -

Selam nasılsınız asklarım ben öldüm biliyosunuz :")

Uzun ama bu sefer gerçekten çok uzun zaman sonra bölüm attım

Unuttunuz kitabi aaa

Bu arada yangınlar...

Kim başlattıysa yangınları Allah onları o ateşte yaksın.

İyi günler hepinize <3