Zawgyi
လီရုန္တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးမ်ားပြင့္လာကာ ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္တယ္။အခန္းကေမွာင္ေနေပမယ့္ လိုက္ကာမွာထင္ဟပ္ေနတဲ့အလင္းေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ့ေၾကာင့္ မိုးလင္းေနၿပီဆိုတာသူသိလိုက္သည္။
"ကေလးနိုးၿပီေပါ့။Good Morningပါ"
အသံလာရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသံပိုင္ရွင္ကကုတင္မွာမွီလို႔ေနကာ လီရုန္ကိုညင္သာစြာ ၿပံဳးျပေနသည္။လီရုန္လဲ ထိုအခါမွ မေန႔ကထိုလူနဲ႔ေျပာခဲ့တာေတြကိုျပန္သတိရသြားကာ မခ်ိၿပံဳးၿပံဳးျပလိုက္ကာ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာမွထကာ သန္႔စင္ခန္းထဲဝင္ဖို႔သြားမယ္အလုပ္ စားပြဲေစာင္းနဲ႔ဒူးေခါင္းမိတ္ဆက္ကာ လီရုန္တစ္ေယာက္ၾကမ္းျပင္သို႔လဲက်သြားေလသည္။
"F**k!!"
နာက်င္သြားတာေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ ရွက္တာေၾကာင့္ ဆဲသံထြက္လို႔လာတယ္။
လီရုန္တစ္ေယာက္ မ်က္နွာကိုသာၾကမ္းျပင္မွာအပ္ကာတသက္လံုးျပ္မထခ်င္တဲ့စိတ္ေတာင္ေပၚမိတယ္။ခ်ီးပဲ!ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္ စားပြဲခုံေစာင္းနဲ႔တိုက္မိၿပီး လူေရွ႕မွာေခ်ာ္လဲရတယ္လို႔!ရွက္လိုက္တာ။
"ကေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား!!နာသြားလား!!"
ထိုလူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚကဆင္းလာမလို႔လုပ္ေနတာျမင္တာေၾကာင့္ လီရုန္လဲလက္ယမ္းျပကာ ၾကမ္းျပင္မွအျမန္ထလိုက္ၿပီး ဆိုဖာမွာျပန္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ေန!မဆင္းလာနဲ႔၊ဘာမွမျဖစ္ဘူး "
လီရုန္လဲ သူ႔ဒူးေခါင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးမ်ားထြက္ေနတာေၾကာင့္ က်စ္သပ္လိုက္ၿပီး ေရ႐ြတ္လိုက္တယ္။
"က်စ္!ဒဏ္ရာကိုထိသြားတာပဲ.."
လီရုန္ကဒီတိုင္းသူ႔ဘာသာေျပာလိုက္ေပမယ့္ ထိုလူကၾကားသြားကာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လို႔သြားလ်ွက္ ေမးလာသည္။
"ဘာဒဏ္ရာလဲ?"
ထိုလူက ထိုအခါမွလီရုန္ဝတ္ထားတဲ့အဝတ္အစားက ေဆးရံုလူနာအဝတ္အစားဆိုတာကိုျမင္သြားသည္။မေန႔က ေမွာင္ေနကာ သူလဲအဲ့ေလာက္ထိ အေျခအေနမေကာင္းေသးတာေၾကာင့္ ေသခ်ာဂရုစိုက္ကာမၾကည့္မိလိုက္ေခ်။
