Zawgyi
လီရုန္ ၊ရွေကာေဖး နွင့္လ်ိဳခ်င္းေဟာင္ဟာ ေဆးရံုထဲမွထြက္လာကာ ကားဆီကိုဦးတည္လ်ွက္ လ်ိဳခ်င္းေဟာင္က ယဥ္ေမာင္းသူေနရာမွာဝင္လိုက္ထိုင္ၿပီး ရွေကာေဖးနွင့္လီရုန္ကအေနာက္မွထိုင္လိုက္ၾကသည္။လ်ိဳခ်င္းေဟာင္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ မေက်နပ္ေသာေလသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါကမင္းတို႔ရဲ႕ဒါရိုက္ဘာလား!နွစ္ေယာက္လံုးအေနာက္မွဝင္ထိုင္ေနရေအာင္.."
လီရုန္က လ်ိဳခ်င္းေဟာင္ကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းေလးခ်ၿပီး..
"လ်ိဳခ်င္းေဟာင္ မင္းမွာခ်စ္သူရွိတာေရာဟုတ္ရဲ႕လား?မင္းနားကခံုက Lover seatေလ။ ငါတို႔က မင္းေနရာကိုဘယ္လိုဝင္ထိုင္ရဲမွာလဲ ။ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေကာေဖး!"
"အင္း"
ရွေကာေဖးကလည္း လီရုန္ေျပာတာကို ၿပံဳးကာေထာက္ခံသည္။
လ်ိဳခ်င္းေဟာင္က လီရုန္ေျပာတာလဲမွန္သားပဲဆိုကာ ဘာမွဆက္အထြန္႔မတက္ေတာ့ပဲ ကားစက္နွိုးလိုက္ကာ ေဆးရံုမွထြက္ခြာလာခဲ့တယ္။
"ေလာေလာဆယ္ ငါ့အိမ္မွာပဲ ေနလိုက္ဦး.."
လ်ိဳခ်င္းေဟာင္က ေျပာလာေတာ့ ရွေကာေဖးက လီရုန္လက္ကေလးကိုကလိေနရင္း မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္ကာေျပာလာတယ္။
"ရွမိသားစုကမဆင္းရဲဘူး..။ပိုင္ဆိုင္တဲ့အိမ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္.."
"ရွမိသားစုကမဆင္းရဲေပမယ့္ ငါကေတာ့ အဲ့ေဝးလွန္လြန္းတဲ့ အိမ္ေတြဆီထိ ေမာင္းသြားရမွာ စိတ္ဆင္းရဲတယ္..။ငါ့အိမ္မွာပဲေနစမ္းပါ။ဘာလဲ?မင္းတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မေနရမွာစိုးလို႔လား?အဟက္ စိတ္ခ်ပါကြ ငါ့အိမ္ကအခန္းေတြကအသံလံုပါတယ္ ေနာက္ၿပီး အိမ္မွာက ငါတစ္ေယာက္ပဲရွိေတာ့ မင္းတို႔အခန္းထဲဝင္လာမွာလဲမစိုးရိမ္ရပါဘူး..။ေဆးရံုအခန္းေတြလိုမွမဟုတ္တာ.."
လီရုန္က လ်ိဳခ်င္းေဟာင္စကားကို ရွေကာေဖးရင္ခြင္ထဲမွီကာ နားေထာင္ေနရင္း တျဖည္းျဖည္းၾကားလာရတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ မ်က္လံုးျပဴးကာ ရွေကာေဖးရင္ခြင္ထဲမွထြက္လိုက္တယ္။
