beni bi' sevsene ❦ {tamamlandı}

kırk üç

Buğra:

"Alev'i öp.Dudağından."

Duyduğum şeyle anında kaşlarım çatılırken Eylem'e baktım.

Gözlerini kapatmış,ellerini yumruk yapmıştı.Sinirlendiğinde hep böyle yapardı.

Kalabalıktan çıt çıkmazken Eylem gözünü açtığı gibi insanların arasından geçip gözden kayboldu.

Bana bir kere bile bakmamıştı,bense hala onun arkasından bakıyordum.

"Ee yapıyor musun?"

Bu saçma şeyi ortaya atan kişiye baktım.Gevşek gevşek gülüyordu hala.
Öyle bir bakış atmıştım ki gülmeyi kesmişti.

Gitmeye yeltendiğimde Alev kolumu tuttu.Bir ona bir de tuttuğu koluma baktım.

"Nereye?Oyun oynuyorduk."

Kırılmıştı.Alev ne kadar çocukluk arkadaşım olsa da şuan en son düşüneceğim insandı.Eylem uzaklaşmadan peşinden gitmem lazımdı.

"Bu saçma şeyi yapacağımı düşünmediniz herhalde?Parti benim için burada bitti,iyi geceler herkese."

Kalabalıkta gözlerimi tek tek gezdirip bağırarak konuştuğumda hala kimseden ses çıkmıyordu.

Daha fazla oyalanmadan hızla bahçeden çıktığımda sokağın bomboş olduğunu gördüm.Bu kadar sürede nereye kaybolmuş olabilirdi?

Belki de taksiye bindi?
Kızdan günlerce uzaklaşıp böyle aptal bir oyuna girersen olacağı bu amınakoyim.

Dışımdan söylemek istediklerimi içimden söylüyordum.Hoş,dışımdan söylesem kimsenin de duyacağı yoktu.

Telefonumu çıkarıp Eylem'i aradım ama telefon çalmıyordu.Defalarca aradıktan sonra whatsapp'a girip yazdım ama mesajlar tek tik oldu.

buğra: neredesin?

buğra: taksiye mi bindin ✓

Sinirle saçımı karıştırıp Eylem'lerin evine doğru yürümeye başladım.Belki yolda görüp konuşabilirdim.

Tabi konuşursun tabii,sen git kıza yüz verme kantinin ortasında bağır,konuşursun tabi şimdi.

Birini tutup kendimi dövdürecek kadar sinirliydim.Kendime,beni bu aptal oyunu oynamam için ısrar eden
Gökhan'a,Alev'e.Ama Eylem'e değil.

Şuan tam burada ona sarılmak için nelerimi vermezdim...

Şimdi ne kadar kırılmıştı kim bilir.Aptal kafam,aptal.

Kendime sinirden sövdüğüm 10 dakikanın sonunda evlerine varabildim.

Zili çalmakla çalmamak arasında gidip gelirken attığım mesajın tek tikte kalışına tekrar baktım.Şuan kapıyı çalmazsam Eylem'e ulaşamayabilirdim.

Zile basıp biraz geri çekildikten saniyeler sonra kapıyı Aysel Teyze açtı.

Anında gözleri parlarken boynuma sarıldı.Hiç böyle bir tepki beklemediğimden olsa gerek,epey afallamıştım.

Anlaşılan Eylem aramızın kötü olduğundan annesine bahsetmemişti.

"Çok özledim oğlum seni nerelerdesin?Eylem dersler çok yoğun falan dedi ama bir ara neredeyse kavga ettiğinizi düşünecektim."

Tüm içtenliğiyle gülümserken bende zoraki gülümsemeye çalışmıştım.
Ah be Aysel Teyzem,keşke bilsen olanları...

"Doğru demiş Aysel Teyze.Derslerden uğrayamadım bu ara,ama söz geleceğim artık."