beni bi' sevsene ❦ {tamamlandı}

kırk beş

bu bölümden sonra artık texting✨

iyi okumalar aşklarım🖤

-

Hani bazı anlar olur ya,çok korkarsınız,çok telaşlanırsınız hatta belki de hiç umudunuz kalmamıştır.

Ama biri gelir,sadece varlığıyla bile tüm korkularınızı ve endişelerinizi alır.Onun yanında sadece ve sadece güvende hissedersiniz.

O insanı buldunuz mu?
Ben buldum.

Ne kadar zamandır uyuduğumun farkında olmadığım zaman zarfında gözlerimi her açtığımda yanımda beni izleyen Buğra'yı görüyordum.

Gözümü kapamadan hemen önce,o vardı.Gözümü açtığım zaman,yine yanımda bekliyordu.

Depoya götürüldükten sonra hissettiğim tek yoğun duygu korkuydu.Ayağımın suya değdiğini hissettiğimde bile irkildiğimi hatırlıyorum.

Gözümü kapamadan hemen önce Buğra'nın sesini duymuştum ve daha sonra kendimi burada bulmuştum.

Tahminimce uzun zamandır uyuyordum çünkü gözümü zar zor açabiliyordum.

O kadar korkmuş,o kadar öleceğime inanmıştım ki korku hala tüm vücudumda kol geziyordu.

"Eylem,iyi misin güzelim?Duyabiliyor musun beni?"

Kafamı aşağı yukarı salladıktan sonra 'su' diyebildim sadece.Sanki burada olmamın sebebi su değilmişçesine.

Buğra hemen yanıbaşımdaki sürahiden bardağa su koyup ayaklandı.Kafamı sanki bir bebekmişim gibi son derece nazik bir şekilde tutarken yavaş yavaş suyu içirmeye başladı.

Bana bir şey olacağından o kadar korkmuştu ki,bunu gözlerinden anlayabiliyordum.

Hastaneye beni kucaklamış götürürken ağladığını duymuştum...

O zaman anlamıştım Buğra'nın doğru kişi olduğunu.Benim için bu kadar korkması bile kendi içimde çoğu şeyi doğrulatmıştı.

"İyiyim.Çok yorgunum sadece.Sırtımda kilolarca yük taşıyor gibiyim."

"Çok normal,doktor bunların birkaç gün daha devam edebileceğini söyledi.Çok fazla korkmuşsun."

Yavaşça kafamı sallamakla yetindim.

Suyu alıp yanımdaki sehpaya koyduktan sonra sandalyesini biraz daha yanıma çekip elini elimin üstüne koydu.

"Eylem senin için o kadar korktum,o kadar endişelendim ki.Benim yüzümden çıktın sen o partiden.Ve yine benim yüzümden kaçırıldın.Telafisi yok belki biliyorum ama elimden geldiğinde telafi etmeye çalışacağım."

Kafamı hızla salladım.

"Öyle düşünmene gerek yok.Belli ki karşımızdaki kişi psikopat ve sağlıklı düşünemeyen biri.Senin yüzünden değil hiçbir şey."

Sadece gülümsemekle yetindi.Kendini suçluyordu.

"Son zamanlarda seni çok kırdım,bir anlam ifade edecekse çok özür dilerim."

Gülümsedim.Artık aramızda küslük kalsın istemiyordum.

Ona biraz daha yaklaşıp kollarımı boynuna doladım.Kafamı alnına dayadıktan sonra uzunca öpmeye başladım.

O da aynı şekilde karşılık verdiğinde dudaklarına kısa öpücükler bıraktıktan sonra kafamı omzuna koyup gözlerimi kapattım.

İşte huzur tam olarak buydu.