DARKSTAR - SİRİUS BLACK

𝑻𝒉𝒆 𝑵𝒆𝒘 𝑭𝒓𝒊𝒆𝒏𝒅

Oy verir ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum canlarım.

~1~

5 yıl sonra

Sierra annesinin ve babasının ortasından istasyona doğru yürüyordu. Caroline White, siyah dizlerine gelen kalem bir elbise, Aldrich White ise mugglelar arasında fazla göze çarpmamak için basit bir takım elbise giymişti, kravat takmamıştı.

Dokuz ve onuncu peronlar arasına geldiğinde, Caroline kızın omuzlarından tutup kulağına eğildi. Parmağıyla taştan örme duvarı gösterirken sessizce oraya koşmasını söyledi.

İttirdiği el arabasıyla birlikte korkusuzca perona koştu Sierra. Çarpmaktan korkmadı, güveniyordu çünkü annesine. Anlık bir rüzgar yüzüne hücum ettikten sonra gözlerini açtı.

Parlak kırmızı, eski Hogwarts treni tam karşısında tüterken yüzündeki gülümsemeye engel olamadı. Nihayet olmuştu, minik Sierra büyümüştü, hem de Hogwarts'a gidecek kadar büyümüştü.

O trene dalmışken babası da gelip omuzunu sıvazlamıştı. Annesi de geldiğinde gülümseyerek önüne eğildi.

"Bize mektup yazmayı unutma, meleğim. Tamam mı?"

Olumlu anlamda başını salladı Sierra. İkisiyle de vedalaştıktan sonra yüksek sesli tren düdüğü duyuldu ilk önce, havaya karışan duman Caroline'ın öksürmesine neden olurken karısının beline sarıldı ve kızının gidişini izledi Aldirch.

Yanlarına gelen Orion'u gördüğünde, Caroline'ı bıraktı ve adamın elini sıktı. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu." Dedi Orion.

"Kesinlikle. Ne kadardı? Dört yıl mı?" Dedi hatırlamaya çalışarak.

"Aşağı yukarı öyle bir şey." Diye mırıldandı. Arkasından gelen keskin bir öksürük elini kalbine götürmesine neden olmuştu. "Üzgünüm, biraz rahatsızım da."

"Neyiniz var?" Dedi Caroline ilgiyle.

"Bilmiyorum, henüz bir şifacıya görünmedim." Huysuzca kımıldandı. "Eğer Walburga, Druella'dan ayrılabilirse St. Mungo'ya gideceğiz."

"İsterseniz ben ilgilenebilirim." Kocasına döndü sorarcasına. "Değil mi, Aldrich?"

"Kesinlikle." Dedi adam gururla. "Cassandra harika bir şifacıdır."

"Oh," Orion kaşlarını çattı. "Şifacı olduğunu bilmiyordum."

"Kimse bilmiyor aslında, mesleğim bu ama sadece lazım olduğunda birine yardım etmeme yarıyor. Hiç aktif görevde bulunmadım."

"Çalışmak istememeniz gayet doğal. Kim ihtiyacı bile olmadığı halde sıkı disiplinli ve katı bir işte çalışmak ister ki?"

"Aslında çalışmak istememe sebebim Sierra'ydı." Dedi kadın düz bir sesle. "Ben annemden uzak büyümüş bir çocuktum, kızımın da pencere önlerinde tüm gün beni beklemesini istemedim." Soluklandı ve üstten bir bakış attı adama. "Ayrıca son yıllarda artan Fransa seyahatlerimizden haberiniz olduğunu varsayıyorum."

"Elbette. Sirius sağolsun, Sierra'yı o kadar çok sordu ki, unutmak imkansız!" Güldü lafını bitirdiğinde. "O da siz gelmeden biraz önce binmişti. Karşılaştıkları anı görmek isterdim doğrusu."

"Haklısın." Dedi Aldrich yüzündeki gülümsemeyi bozmadan. "İyi anlaşıyorlardı, ayrı kalmaları ne acı."

"Ama, sanırım artık gitmeliyiz değil mi, hayatım?" Cassandra kocasına döndü. "Ve ayrıca, bu akşam sizi misafirimiz olarak görmekten çok mutlu oluruz."