Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna'

16.Bölüm:'Melek'

İyi okumalar dilerim❣

Beni takip etmeyi, yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın.

16.Bölüm: Melek

🔫🔫

İlk defa olayı algılayamıyordum. Bunun sebebi Poyraz'a olan hislerim mi, bilmiyorum ama? Tek isteğim her şeyin bir an önce ortaya çıkması.

🐺

Akif amca ile beraber çaylarımızın gelmesini bekliyorduk. Batu kendi çayını doldurmaya gideceğini, 'gitmişken sizin de çaylarınızı doldurayım ben' deyip mutfağa gitmişti. Mert kendi çayını doldurmak istediğini, aynı şekil Oğuzhan da. Poyraz da su içeceğim diye gitmişti. Ve giden gelmemişti.

"Mutfakta ne var? Giden gelmiyor." dedi Akif amca. Gülümsedim. "Kek." dedim. Şu an aklıma gelmişti gelmemelerinin sebebi. Akif amca güldü. "Çok güzel olmuş. Ellerine sağlık kızım." dedi Akif amca. "Afiyet olsun. Ben kan çıkmadan mutfağa gidip geleyim." dedim. Güldü.

Mutfağa girdiğimde balkonda olduklarını gördüm. Seslerini daha iyi duymak için yaklaştım. "Senin kek yediğin mi var abi? Versene onu." dedi Batu. "Batu'ya sonuna kadar katılıyorum. Normalde ağzına tıksak geri çıkarırsın. Bugün mü yiyesin tuttu." dedi Oğuzhan. "Lan sizene. Burası benim evim değil mi? Vermeyeceğim size." dedi Poyraz. Kıkırdadım. "Aynı zamanda benim de evim. Cimrilik yapma. Bir parça ver bari lan." dedi Mert. "Yaklaşmayın atarım." dedi Poyraz. Olaya el atsam iyi olacaktı.

"İki saattir sizi bekliyoruz. Ne yapıyorsunuz burada siz?" dedim. "Poyraz bey, kekin hepsini ben yiyeceğim diye tutturmuş." dedi Batu sinirle. Poyraz'a baktım. "Sonuçta bizim eve yaptın." dedi Poyraz. Kendimi tutamayıp kahkaha attım. "Çocuk gibisiniz. Akif amcaya ayıp olacak. Geçin içeriye. Ben size yeniden yaparım. İlk defa mı kek yiyorsunuz?" dedim. Hepsi "Evet." der gibi bakıyorlardı. Göz devirdim.

Kabul ediyorum. Annemin keki enfestir. Bizde çocukken kavga ederdik Alparslan, babam ve ben. En çok ben ve Alparslan yerdik. Biz uyuduktan sonra annem babama kıyamaz tekrardan yapardı. Bu gidişle Kurt Timi de beni uyutmayacak.

Poyraz elindeki kek fanusunu bana uzattı. "Geçin içeriye siz. Getireceğim." dedim. Batu çocuklar gibi sevinerek mutfaktan çıkmıştı. Mert ve Oğuzhan da Batu'nun arkasından gittiler. Poyraz ise sigarasını yakmıştı. Bir kez içine çekip dumanı dışarıya üfledi. İkincisini yapmak için sigarayı dudakları arasına alırken yaklaşıp sigarayı aldım.

"'Sigara içme, kek ye!' Kamu spotu."

Kurduğum cümleye gülerken, Poyraz sabır diliyordu. Sigara izmaritini kül tablasında söndürüp mutfak tezgahına yaklaştım. Kekleri tabaklara paylaştırdım. Poyraz beni izliyordu. "Dinliyorum." dedim, çayları doldururken. "Kimden öğrendin bu keki yapmayı?" dedi. "Annemden." dedim. Yüzüne baktım. Bir şeyler söylemek istiyor ama söyleyemiyor gibiydi. "Elinin lezzeti güzelmiş." dedi Poyraz. Gülümsedim. "Mantıyı yerken bunu bilmeliydin." dedim. "Haklısın." dedi. "Her zaman." dedim. Havalı havalı.

Tabi havalı bakışlarım elime sıcacık, yeni ocaktan alınmış çayı dökene kadar sürdü.

Canımın yanmasıyla çığlık atmıştım. Poyraz çaydanlığı elimden alıp bıraktı. Sol elimi tutup çeşmenin önüne tuttu.

"Niye dikkat etmiyorsun sen?" diye bağırdı.

"Dikkatimi dağıtıyorsun." dedim. "Yani konuşarak." diye devam ettim.