Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna'

22.Bölüm:'Zeytinli Poğaçam'

İyi okumalar dilerim.

22.Bölüm: Zeytinli Poğaçam

🔫🔫

"Akşamına aradın. Yoksa özledin mi?"

"Özledim."

Kısa bir şokun ardından gülümsemiştim. Dudağımın kenarları kulağıma kadar ulaşmıştı. Kalbim artık davul zurna çalmayı bırakmış aşk şarkıları mırıldanıyordu. Karnımda kelebek şöleni başlamıştı.

"Hı?" Sesimin karşı tarafa ulaştığından emin bile değilim.

"Hasretinden ölüyorum. Birde kavga edecek kimse yok." Göz devirdim ama hâlâ sırıtıyordum.

"Odunsun biliyorsun değil mi? Kavga için özlemek ne ya? Normal değilsin."

"Siz çok mu normalsiniz Asena Hanım?"

"Sayılır."

"Albay çok kızdı mı sana?"

"Temelli Ankara'ya dönmemi istedi."

Karşıdan bir cevap gelmemişti. "Poyraz?"

"Sen ne dedin?"

" 'Poyraz bensiz yapamaz. Kavga edecek, laf atacak kimsesi yok.' dedim. Babamda kararından vazgeçti." diyip, güldüm.

"Güldüğüne göre vazgeçmiş."

"Bilmiyorum ama babam beni üzecek bir şey yapmaz."

"Evet ben de farkettim onu. Senin cezayı işleme sokmamış. Bir ay raporlu görünüyorsun."

"Ceza alacak bir şey yapmadım ben."

"Eline sağlık."

Gülümsedim. Bu konuda herkes destekçimdi ama dile getiren bir tek Poyraz olmuştu.

"Bizimkiler nasıl?"

"Salonda oturuyorlar. Batu'nun bir ay boyunca sensiz kalacağı için morali bozuk."

"Sadece Batu'nun mu?"

"Tugaydakilerde düşünceli gibi."

"Başka?"

"Asena konuyu bana mı getirmeye çalışıyorsun?" Güldüm.

"Sen şimdi kına yakmışsındır. Konuşup, başını ağrıtacak kimse yok sonuçta. Sakar biri yok, sürekli son anda kurtarabileceğin. Tatlı yemesine karışacağın kimse yok. Belâlı kimse yok." Poyraz gülüyordu. "Bir şey söyleyeyim mi? Şu an kocaman bir boşluk olmuş olmalı hayatında. Sonuçta ben yokum. Yarın biletimi alıp dönüyorum." diye devam ettim.

"Asena bir nefes al be kızım. Hem ben biraz başımı dinliyeyim."

"Uhey! Haçen sen benu istemeysun. Öyle mi?"
Poyraz kahkaha atıyordu. Sesi istemsizce dudaklarımın kıvrılmasına sebep olmuştu.

"Ben de diyorum keçi inadı nereden geliyor? Karadenizde büyümenden işte. Ama konuşmaya biraz daha çalışmak lazım."

"Rivriv yapma."

"İyi olmana sevindim. Ailenle dolu dolu vakit geçir. Ceza verselerde, kızsalarda bir bildikleri vardır. Sıkma canını. Her zaman yanında olacağım."

"Her şey için teşekkür ederim. Dün içinde. Bugün aradığın içinde."

"Asena?" dedi annem. Arkamı döndüm. Gülümseyerek beni izliyordu. "Efendim anne." dedim. "Damatıma selam söyle." dedi. Gözlerim yuvalarından çıkacak gibi oldu. "Anne!" dedim, tatlı bir kızgınlıkla. Gülerek mutfağa girdi tekrardan.