Catalina's book

The reunion

Theodore's (Ted) POV

Θυμάμαι πάντα... Τότε που ήμουν μικρός και με έλεγαν όλοι Τεντ... Δηλαδή ακόμα και τώρα... Όλοι έλεγαν ότι karma is a bitch.

Και ναιπ.

Αυτό ισχυει.

Λοιπόν θα σας πω μια στα γρήγορα πως πάει η ζωή μου προκειμένου να επιλέξετε αν ξεκουραστώ να ανέβει η ιστορία μου η όχι...

Έχουμε και λέμε...

Η Ιταλίδα μαμά μου είναι παντρεμένη με έναν τουρκο. Τον Αντέμ.

Ο οποίος έχει δυο ανηψιες που ζουν μαζί μας αφου οι γονείς τους είναι... Νεκροί.

Εγώ όμως... Δεν είμαι τόσο βασικός και δεν θα ερωτευτώ μια από αυτές.

Αλλά την Τσέλσι.

Την πανέμορφη Τσέλσι με τα υπέροχα γαλάζια μάτια.

Η οποία είναι δεκαεφτά χρονών και ζει σε ένα ορφανοτροφείο κοντά στο σπίτι μου...

Είναι πανέμορφη πανέξυπνη γλυκιά αστεία... Και ναι... Είναι απλά ότι πιο τέλειο και χαριτωμένο υπάρχει.

Και εκείνη... Αν και είναι λιγάκι... Σαν καλόγρια... Με θέλει (είμαι και κουκλος βέβαια) και ναι... Καλά φαίνεται ότι θα πάνε τα πράγματα μεταξυ μας.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι αυτό.

Δεν είναι η στιγμή που το κάρμα δείχνει ότι είναι σκύλα...

Αλλά το γεγονός ότι στο ίδιο ορφανοτροφείο... Μια μέρα που μπήκα μέσα κρυφά για να δω την Τσέλσι μου... Ήρθε και εκείνη.

Η Γκαμπριέλα Μπένετ.

Η κόρη της μητέρας μου και του Αντέμ...

Η οποία έπρεπε να είναι νεκρή υποτίθεται εδώ και δεκαπέντε χρόνια...

Αλλά δεν είναι.

Για την ακρίβεια ο παππούς μου... Ο οποίος θα έπρεπε να είναι νεκρός... Την απήγαγε από το μαιευτήριο και την μεγάλωσε στην Λίβερπουλ.