A Night To Remember (Elezondo Series #1)

Kabatana 4

Boung maghapon ko inisip ang pagligtas sa'kin si Croesus, gusto ko bigyan siya ng kahit ano na sasaya ito. Pero if pera naman sure ako na hindi naman niya ito tatanggapin, dahil 'di siya ganong klaseng tao. I chatted Dahlia kong ano ang magandang ibigay sa taong gusto mo pasalamatan. Kaso ang reply niya ay halikan ko daw.

I didn't notice I was already touching my lips, his lips flashback what happened on the incedent earlier. Pinamulahan agad ako dahil sa eksenang iyun. Kung mahahalikan ko lang pala siya ng ganon kadali sana malunod ako ulit.

Nabalik ang atensyon ko sa phone ng mag vibrate ito. Kumurba ang ngiti sa labi ko dahil sa wakas may na bigay na maayos na suhesyon si Dahlia. Agaran na bumaba ako at tinungo ang kusina upang makapag luto. Nagulat nga si Manang Lina nang sumulpot ako bigla roon.

"Senorita, anong ginagaw mo ditto? Di pa namin tapos maluto ang hapunan mo."

Hindi ko pinansin si Manang at kumuha ng mga aruskaldo at iba pang kasangkapan. Ngayon ay magluluto ako ng masarap na ulam, adobo. Sinabihan ko si Manang na turuan niya ako sa pagluluto, halata sa mukha niya na confused.

"Senorita, ako na po." Akmang aagawin niya sana, pero di koi to hinayaan.

Walng choice na tinuruan niya ako. Cooking wasn't my thing, even way back on my college days na naging independent ako. But gusto ko talaga pasalamatan si Claude I want to show him my sign of gratitude, isa na doon ang nangyari sa airport.

Finally, it's done! Pinabalut ko na kay manang ang food bago umakyat para mag bihis ng damit. I called Alice to tell Rony na e ready na ang kotse dahil aalis kami. Tinanong ko din naman ang mga ito kung saan ang bahay ni Claude. Mabuti nalang ay alam ni Ron yang bahay nito kaya agad na pumunta kami doon.

Wala pang 20 minutes nakarating nadin kami sa harapan ng bahay ni Claude. Inilibot ko ang boung paningin sa paligid. May kalapit din itong kapitbahay kahit papano, akala ko wala dahil medyo malayo din ito sa farm. Initusan ko si Alex na ihatid ang ulam kay Claude, bumaba na ito sa kotse at pumunta kaagad sa may pintoan.

Mga ilang katok galing kay Alice ay saka lamang bumukas ang pintoan. Inuluwa doon si Claude na walang damit pang-itaas. Pasimpling napalunok ako ng laway dahil ang kisig nitong tignan kahit na medyo may kadiliman gawi niya. Kumunot ang aking noo nang hindi taggapin ni Claude ang ulam na inabot ni Alex.

Nag lakad na si Alice pabalik sa aming pwesto si Alice at pumasok sa loob ng kotse. Tinanong koi to kaagad kung bakit hindi ito tinanngap ni Claude. Sinagot naman ako nito na ayaw tanggapin ni Claude dahil di daw siya tumatanggap ng ayuda galing sa Elezondo. Mabilis naman na nag react ang sarili ko, kinuha ko ang tuppareware at bumaba sa kotse saka nag martsa patungo sa pintuan ni Claude. Malakas na kinatok ko ang pintuan ilang segundo, bumukas ulit ang pintuan pero laking gulat ko hindi si Claude kundi isang babe.

Kung titignan mo ito maamo ang mukha niya at morena ang kutis, mahaba at itim ang buhok. Umarko ang kilay ko dahil ayaw ko sa presensya niya.

"Asan si Claude?" tanong ko.

"May kailangan ka? Tatawagan ko muna siya." Gaya ng mukha nito ay mahinhin din ang boses niya. Bago paman na tumalikod sa akin ay sumulpot si Claude salikod ng babae.

"Anong meron?" He asked with a smile on his face. Ngumuso ang babae sa harapan ko. Awtomatikong nawala ang ngiti ni Claude nang lumingon sa akin. Dumapo din ang mata nito sa hawak ko. "Sinabihan ko na ang katulong mo na hindi ako tumatanggap ng ayuda galing sa inyo."

"it's not ayuda, okay! Thank you gift ko dahil sa pagligtas mo sa akin." Uminit ang pisngi ko nang maalala ko muli iyong paglapat ng labi namin.

"Hindi ka na sana nag abala pa. Ibigay mo nalang yan sa iba since may pagkain naman kami dito." Pagtabuy ni Claude sa akin.