A Night To Remember (Elezondo Series #1)

Kabanata 10

Simula nong huling pagkikita namin ni Claude hindi na Ito nag paramdam o pumasok sa trabaho. May Ilang tao narin akong malapit sa kanya na napag tanongan if alam ba nila saan nag punta ito. Pero lahat ng sagot nila'y di alam.

Papunta ako ngayon sa may truck para e check if maayus ba lahat ng prutas pag kalagay.

"Narinig mo ba. Ilang araw na hindi umuwi si Claude sa bahay niya at ang narinig ko kasama daw umalis si Celia."

Huminto ako sa paglalakad ng marinig ko ang pangalan ni Claude. And I'm also curious if who is this Celia by the way?

I heard their soft chuckle. Parang tila'y kinikilig sila tungkol kay Claude at Celia. Doon ko lang napagtanto sino si Celia. Iyang babae na nasa bahay ni Claude nung pumunta ako roon.

"Baka nag tanan na. Dalawang taon din nag hintay iyang si Claude kay Celia. " Sabi ng isang babae habang bitbit ang maliit na basket na may dalang prutas.

Tanan?  That's impossible! Umalis ito nang walang paalam para mag tanan. Unavailable. Alam naman nito na busy ngayon dahil anihan na. I don't tolerate such a thing.

Tumikhim ako ng malakas upang makuha ang atensyon ng dalawang babae. Pinagtaasan ko sila ng kilay. Kaya nag madali silang umalis dahil sa takot.

Marion na kinagat ko ang pang ibabang labi sa sobrang inis na naramdaman ko.

"Is this all? " I asked. Kahit ang totoo ay nasa isip ko padin ang narinig ko kanina tungkol kila Claude.

"Opo, Senyorita." Sagot ng naka assigned sa paglalagay sa prutas.

"Well, Double check it again. " I irritatedly gave him the check list back.

Umalma ito dahil marami-marami rin kasi ang mga ito. Pero wala akong pakealam. Padabog na umupo umupo ako sa swivel chair pagka dating ko sa opisina.

I cover my face using both hands. Feeling mamatay ako sa sobrang pag-iisip. May parti sa puso ko ang sinasaksak. Claude and Celia's face flashing through my mind. Hugging each other.

Mapakla akong natawa . I should get rid of this thing. Marami pa akong aasikasuhin gaya ng malapit na mabou ang pangarap ko.

"PRITAAA!"

Muntik akong mapatalun sa gulat dahil biglang pumasok si Dahlia. Magulo ang buhok nito pati din ang uneporming pang pulis.

"Ano bang nangyayari sa'yo? Bakit na nang gugulat? "

"You have to come with me. " Nanginginig na utal niya. " Si Amari."

Wala pang isang segundo'y tumayo ako at patakbong umalis. Sumunod si Dahlia sa akin at pinasakay ako sa kotse. Ramdam ko ang malakas na kabog sa puso ko.

"What happened?" I tried to calm my voice.

"She tried to commit suicide."

My heart sank. No. No. Amari won't do that. She's a cheerful woman. Kahit kailan she hates hurting herself physically.

"Manang called me earlier. Umiiyak daw si Amari. Hanggang sa natagpuan nila naliligo na ito ng dugo sa bathtub. "

"Where is she?"

"Nasa mansion."

"Bakit di ninyo siya dinaka sa hospital? For god sake! " I can't help but to raise my voice.

Napa-iyak nalang ako dahil hindi ko man lang kinamusta si Amari ilang araw na simula nung napagalitan siya ni Mamita. I'm so stupid.

As we arrived at the mansion I ran upstairs. Walang sabing binuksan ko ang pintoan. Amari's body is lying on her bed.

The doctor excused herself. Dahlia closed the door and waited outside.

"Among nangyari?"

My mother coldly stared at me. "Can't you see she's sick because of her stupidity. "

"Eleanor!" Sita ni Mamita kay mama.

"Totoo naman Mom. Kung hindi siya pumatol sa may asawa this thing won't happen. " Giit ni mama.

"Why here? Bakit hindi sa hospital."

"Sa tingin mo ba papayag ako na pag pyestahan ang kapatid mo sa media? We all know the scandal she made. Ayaw ko dagdagan niya ang kahihiyan sa Elezondo. "

"But she's hurt, Ma! Mas importante ba iyun kaysa sa anak mo? Amari almost died. " I yelled.

Ganyan na lang siya lage. Puro pangalan ng pamilyang ito ang pinahahalagahan.

"Pricilla" tawag ni Mamita.

"Your mother is right. Mas mabuti na dito nalang si Amari keysa sa hospital. Don't worry we hired the best doctor here." She patted my shoulder just to calm me down.

Mamita called my mother na lumabas na sila. Pero bago iyun huminto muna siya sa gilid ko.

"You are still nothing, Pricilla. "

I clenched my fist.

"Prita. "

I wiped my tears and smiled at Dahlia. I told her she should rest. Alam ko galing pa Ito sa trabaho.

Tumango si Dahlia at nag paalam na. Umupo ako sa gilid ng kama ni Amari at hinawakan ang kamay niya. Malamig ang kamay nito at may Ilang bakas ng dugo sa kuko.

"I'm sorry."