Vefa

"Güvenmek & Anlamak"

Merhabalar.. 

Bu bölümü yazarken bayağı zorlandım umarım seversiniz bölümü. 

Yorum ve votelarınızı bekliyorum.. 

Hepinize iyi okumalar dilerim.

Bölüm : 23

Vefâ 🦋

•Masal'ın Ağzından•

Barlas'ın konuşurken gelen buz gibi sesinden sonra telefonun kapanmasıyla donup kalmıştım.

Bu ani değişimine ne sebep olduğunu bilmiyordum ama sebebini öğrenip bu davranışına karşı iki çift lafım olacaktı.!

"İnsanlar nankör işte güvendin. Afferin sana!" Salonda bir oraya bir buraya yürürken yukarıdan gelen seslerle kendimi toparlamaya başladım. Bu gerginlik devam ederse Giray'ı ikna edemezdim iyi olduğuma. Böyle olursa planımı da uygulayamazdım. 

"Toparlan Barlas'tan daha önemli olan şey var müvekkilinin kızı hakkında gerçekler." Elime küçük notların olduğu defteri alıp atladığım bir yer var mı diye yeniden kontrol ettim ama o ismi bir türlü çözemiyordum.

"Günaydın.." Gülümseyerek arkamı döndüğümde karşımda uyanmaya çalışan Giray'ı izlemeye başladım. Gözünün tekini ovuşturup ona fazla gelen güneş ışığına zorlukla bakmaya çalışıyordu.

"Güneş yeniden her doğduğunda ışıkları biraz daha mı fazla oluyor ya?" Perdenin birini çekip yanıma doğru gelince ellerini çektim gözünden.

"Yok senin bu havalarda alerjin tutuyor ondan. Sıcakta olunca kızarıyor gözlerin hem damla var onu kullanırsanız geçer beyefendi." Başını yetişmek için aşağıya çekip yanaklarından öptüm. Anında yüzündeki mimikleri oynarken, yandan yandan da gülmeye başlamıştı.

"Bugün daha bir güzel uyanmışız bakıyorum." Bunu söyler söylemez bana hayran hayran bakıp aniden sol yanağıma öpücükler ile işkence uygulamaya başlamıştı canım kocam. Kaçmaya çalışınca kollarını belime sarıp daha sıkı kavradı. 

"Yanağımı kızartmasan olur mu? Zaten yüzüm ince kalıyor sen böyle yapınca sanki koskocaman yanağım varmış gibi öpüyorsun sert sert canım yanıyor."

"Hamilesin ya şimdi, bebeğimiz için almaya çalıştığın o kilolar yanağına fırlamış o yüzden sinir olduğunda, sıkkın olduğunda, işe daldığında şişirince çok tatlı oluyorlar tam yemelik."

Bana bunları anlatırken bende kendimi kurtarıp mutfağa doğru yürüdüm tabii Giray elimi yakalayıp beni yeniden kendine çekince koridorda duvarla arasında kalmıştım.

"Geç kalacağız bak sonra söyleniyorsun bekleyince.." 

"Özlüyorum kızım çok özlüyorum seni ben."

"Sabretmemiz gerek bebeğimiz için.."

Giray yüzünü çenemin hizasına yaklaştırıp nefes alıp vermeye devam ederken, yüzüme vurduğu sıcacık nefesi uykumu getiriyordu. Gözümün kapanmasına engel olamayınca kendimi biraz olsun anın tadını çıkarmaya bıraktım. 

"Sevgini özledim ben." Dediğinde yüzüm onun yüzüne yaklaştırdım. "Yine uzaklaştık gibi, altı yıl oldu ama ben hâlâ sana kendimi kolay kolay alıştıramıyorum. Kafana takılan beraber çözemiyoruz, yine yanında değil karşında duruyorum iletişimimiz kopuyor gibi ben bunu istemiyorum. Her bu yaşandığında, kalamıyoruz aynı yerde, korkuyoruz."

"Öyle bir şey olmayacak. Kaçmam ben artık o zaman çocuktum daha şimdi sadece senin gibi çözmeye çalıştığım bir olay, uğraştığım iki müvekkilim var. Zorluyorlar yoksa ben çok seviyorum seni."