God's Perfect Timing

Chapter 2: Louis

I woke up with the sound of my alarm clock because I needed to do our Investigatory Project in Science. Today is the deadline of chapter 2, and we have not finished researching for more back-up related literatures.

I grabbed my laptop inside my cabinet because I need to get things done before the sun rises. While I was waiting for my laptop to open, I saw a notification on my messenger.

"Gising ka pa?" my heart skipped a bit when I saw Louis' message. I am happy that he really cares about me and my sleeping pattern.

"Oo kasi ginagawa ko yung IP natin eh." I replied to his message and put down my phone to start looking for more related literatures.

After an hour of searching and reading different RRLs, I was shocked that he is calling me right now. I picked up his call, and I noticed that he is drinking coffee.

"Oh bakit?" ganda ng bungad mo sa manliligaw mo ah.

"Wala lang. bakit ka nagpupuyat? Ako na dapat sa paghahanap ng mga ganito kasi ang dami mo na nagawa para sa group natin." I rolled my eyes when he scolded me again but I felt my heart beating inside me. Oh no, this is dangerous for you, Adalia!

"Psh. Tulog na mga groupmates natin oh tsaka naghanap naman sila ng rrls ah. Nirecheck ko naman and okay naman yung nahanap nila. Ewan ko lang if irereject siya ni Ma'am o hindi pero sana hindi." I argued back at him because I know that he will scold me again for being too considerate to our groupmates. It is not our fault that Louis and I are in the same group for this project. Our science teacher randomly picked the members of each group by using the fishbowl method wherein Ma'am Faye wrote our names on a small and folded paper then put it inside a fishbowl.

"Tama ka nga naman pero ilan pa need natin? Inaayos ko rin format as of now eh." I am so lucky to have you in my team, and I hope in my life too. Dear God, bigyan niyo po ako ng sign if siya na talaga para sa akin. Ayoko na po ng isa pang heartbreak kasi nakakapagod na po and–

"Huy!" Nagulat ako sa ginawa ni Louis sa akin kasi ginulat niya ako. Hindi ko napansin na nagsasalita pala siya.

"Ano iniisip mo at nakatitig ka sa screen?" he asked me when I was back in my senses. Ano sasabihin ko? Iniisip ko siya?

"Ah, yung RRL's natin ang iniisip ko kasi baka yung mga backup rrls ay mareject din. Ang quota pa natin is 20 rrls di ba? So baka final draft natin ay 15 lang ang meron sa atin and baka mababa ulit score natin. Ang baba nung score natin sa previous drafts sa chapter 2 and ang hirap maghatak ng grade eh." Galing mo talaga dun. Hindi ka na lang maging straightforward sa kanya na iniisip mo siya psh.

"Kaya nga eh pero huwag mo munang isipin yun at magpahinga ka na. Mahimatay ka ulit sige ka." Natawa ako sa sinabi niya ah. Bwiset bakit niya pinaalala sa akin yon?

Three weeks ago.

"Hi Sam! Hi Felix!" hinihingal kong binati ang dalawang kaibigan ko kasi tumakbo ako mula guard house to third floor pataas and bumaba din akong tumakbo papunta sa gym kasi nakalimutan kong may first Friday mass pala ngayon. Kaya ako nakarating sa school ng 7:50 am sa school kasi tinatapos ko yung Chapter 1 sa IP namin since deadline ngayon. Ayokong magkaroon kami ng minus dahil lang sa late submission.

"Oh, bakit hingal na hingal ka?" tanong sa akin ni Felix.

"Tumakbo ako kasi papunta dito and iniwan ko pa bag ko sa classroom. Nilagay ko na pala yung IP naming sa teacher's table. Buti na lang at dun ipapasa kung hindi, tatakbo pa ako sa kabilang building bago pumunta dito." Nakakapagod pala ginawa ko ngayon tapos wala pa akong kain at tulog. Hays, napakagaling mo talaga, Adalia!