12:50 half hour, Nurse✅

kababanata 14: KARAPATAN

Hindi alam ni Shen kung paano nakayanan ang ganu'n uri ng pakikipaglaban gayong kaunting lamang ang alam sa self-defense.

Kapag may time siya mag-practice sa gym, sa mismong professional na tao. Mas maraming oras ang ginugugol niya sa pagiging palaban kaysa maging mahina kung sakaling magharap sila ni Matthew.

Ang iniisip niya ngayon, nagkatotoo na. Nagharap na sila. Hindi biro kay Shen ang lumaban kahit ano buhos ng lakas niya, kung sa dulo talo pa rin siya.

Napatigil si Shen sa iritasyon nararamdaman. Mangangali-ngali niya tadyakan ang pagkalalaki ni Matthew sa tuwing iniisip niya ang nagyari.

Naiirita.

Nabu-bwisit.

Nayayamot.

Balik-balik ang reaksyon at emosyon niya sa dibdib. Suminghap siya nang nakita niya si Leah kasama si Moira.

Seryoso at walang kangiti-ngiti ang mukha sina Leah at Moira sa pinag-uusapan ayon sa tingin ni Shen. Pasimple nagkatinginan sina Leah at Shen. Umayos ng tayo at tumaas ang kilay ni Shen kay Leah.

Ngiting pala-kaibigan ang ginawad ni Leah kay Shen saka pa lang bumalik ang tingin ni Leah sa unahan hanggang malampasan nila si Shen.

Mabilis na lumingon si Shen sa likod. Pinanood niya kung saan tutungo ang dalawang babae.

Lumiko sina Leah at Moira sa isang pasilyo. Ang pasilyo iyon ang daan patungo sa office ni Matthew. Kinalma niya ang sarili na maglakad.

Mabagal ang lakad niya. Tumatakbo ang isip niya kung saan-saan kina Matthew at Leah kung sakaling umalis si Moira at maiwan silang dalawa. Hanggang bumilis ang lakad niya pati ang puso. Hindi niya alam kung saan hinagilap ang ganu'n na iniisip.

Padarag niya binuksan ang pintuan nang makarating sa tapat ng office nito. Walang alinlangang niya sinabi iyon. “Panindigan mo ako.”

Naging maginhawa ang puso niya sa naging sagot nito.

“Araw-araw kita paninindigan.”

Sapat na ang gusto niyang sagot para maging kampante ang loob niya. Dahan-dahan siyang lumapit kay Matthew.

“Kuya. . .” babala ni Moira kay Matthew pero ang buong atensyon nito kay Shen.

Hinawakan ni Shen ang magkabilang balikat nito. “Umupo ka.”

Parang alipin si Matthew na sumunod kay Shen, umupo si Matthew sa swivel chair nang hindi inaalis ang tingin kay Shen.

Alam niya pinapanood ni Leah ang bawat ginawa at susunod na mangyayari. Dahan-dahan siyang umupo sa bahagi ng hita ni Matthew.

“Moira, do you know Lim every much?” seryoso siya sa tanong.

Tikom ang bibig ni Moira, hindi nakaimik basta na lang nag-walkout.

“I see.” tango-tango si Leah tila naiintindihan ang iniisip sa magyayari. Diretso't walang lingon na lumabas si Leah sa office.

Tatayo sana si Shen nang natigilan siya sa bumalot sa bewang niya. Pumulot ang braso ni Matthew sa tyan niya. Pakiramdam niya ang lamig ng tyan niya sa tuwing dumadampi ang mainit na kamay nito.

“It's most be cold my office.” malambing anito karaniwang ginagamit nito kapag nagpapalambing kay Shen, iyan naman ang iniisip niya ngayon ang malambing nitong side.

Umikot ang dalawang mata niya sa pagiging iritado. “Bitaw.” malamig aniya.

Pinilig nito ang ulo at pinatong ang baba sa balikat niya. “I don't know what running your mind now. I really curious what your doing. It's really bad curious.”

Mula pisngi hanggang batok namula si Shen. Ramdam niya ang kiliti na umikot sa tyan.

“But for now, I let you go. It's really okay for me if you to do your job.” isang beses pa nito inamoy ang buhok niya. “Ang karapatan ko ay ikaw, ang karapatan mo ay ako. Kung sakaling ibabalik mo ang karapatan ko sa'yo, ipaparamdam ko sa'yo kung ano ba talaga ang gusto ko at para makuha ko ang karapatan na gugustuhin ko.”

Naramdaman niya ang pagluwag ng yakap ni Matthew. Wala sa sarili naglakad siya palabas. Tila nakalutang siya sa bawat inaapakan.

Hindi niya alam sa sarili kung bakit ganu'n ang naging asta sa harapan ng dating kasintahan. Gusto niya makita nito na matapang at palaban na siya ngunit ang nagyari, naging malambot muli ang puso niya.

Nauwi sa mapusok at damdamin ang pagkakaisa ng dalawang tao. Bawat halik, nakikipaglaban at walang gusto magpatalo.

Kung saan-saan napupunta ang bawat kamay sa bawat parte ng katawan hanggang naabot nila ang kanilang kamay at nagsiklop. Damang-dama nila ang kagustuhan na inaasam.

Nawalan na sila ng saplot. Patuloy nila pinagbigyan ang sarili sa kasiyahan ninanais ng puso. Bawat galaw at kilos kapalit nu'n ang pangalan ng bawat isa. Papalit-palit sila ng posisyon hanggang makontento sa paglalabas ng romansa sa katawan.

Inabot sila ng pagsikat ng araw, pagod man ang kanilang katawan at lumapaypay ngunit naabot naman nila ang sukdulan.

Pinanood ni Diego talikuran siya ng kanyang asawa. Dahan-dahan umusog si Diego kay Ava. Walang pasubaling niyakap patalikod nito ang asawa.

“Hindi ako aalis kung iyan ang iniisip mo. Nagbago na ang isip ko hanggang hindi tayo nag-uusap ng maayos.” anito.

Sa kabila ng kasiyahan nararamdaman ni Ava, tumulo ang luha niya sa takot na magkaroon ng bunga at iwan siya sa ere ng kanyang asawa. Takot na takot siya sa magiging kalalabasan.

“Ano ba ang gusto mong gawin ko? Upang masabi ko na mabuti akong asawa sa'yo.”

Nagbago na si Diego sa kabila nang pagkakamali nito. Araw-araw pumunta si Diego sa kombento upang sabihin ang pagkakamali at pagsisihan. Napatawad si Diego ng diyos ngunit ang asawa niya, hindi pa.

Tanging hikbi ang pinipigilan niya para di marinig niya ang pagtagis sa sarili at sa nagyari.

“Ikaw lamang ang nakakagawa ng ganitong bagay sa'kin na ikakasakit ko pa.” pilit niya pinapatatag ang boses at wag pinapahalata na lumuluha siya ngayon sa piling ng kanyang asawa.

Natigilan si Diego sa sinabi ni Ava. Marahan at masuyo nito pinadampi ang labi sa balikat ni Ava, hinahalik-halikan.

“Nangako na ako sa'yo na babawi ako sa pagkukulang ko. Pagtiwala ka naman sa'kin. Kung sakaling may mabuo man tayo, nangangako ako sa'yo na hindi kita iiwan.”

Hindi na umimik si Ava hanggang maramdaman niya ang malalim na paghinga ni Diego senyales mahimbing na ang tulog. Dahan-dahan siyang bumangon sa kama kahit masakit ang gitna niya.

Tiniis niya ang sakit upang makagalaw at makaalis sa silid. Sa paanan ng hagdan, nagmamadaling lumapit ang kasambahay may pag-aalala ang boses.

“Senorita, paumanhin po sa pagsira ng inyong magandang umaga ngunit may gusto po ako iparating na masamang balita ukol sa iyong kapatid. Nanganganib si Senorita Isabel sa pagluwal ng sanggol. Ayon sa doktor na sumuri, mali ang naging posisyon sa paglabas ng bata.”

Tumibok ng mabilis ang puso niya sa sobrang gulat. “Ihanda mo ang kalesa na gagamitin ko; Ngayon din luluwas ako para puntahan ang aking kapatid!”

Tumango ang kasambahay niya. Kumaripas ng takbo ang kasambahay para ipaalam ang gustong iparating. Nagmadali sumakay agad siya sa kalesa. Ipinaalam niya sa mga kasambahay na maaring wag sabihin kay Diego ang masamang balita.

Nangangamba at takot ang nararamdaman niya kung sakaling magkatotoo ang iniisip niya. Panay ang dasal niya sa may kapal na maging ligtas ang mag-ina sa maaring dulot ng kapahamakan.