12:50 half hour, Nurse✅

kabanata 19: Pag-ibig.

Nakita ni Shen ang pagtalikod ni Lim. May puwang sa puso niya na lungkot. Umaasa siya na titingnan ng isang beses bago umalis.

Sa gulat niya napatalon ang puso niya nang lumingon si Lim. Hindi niya inaasahan ang lingon nito. Nasaktan siya kung paano siya titigan ng bestfriend niya. Dumaan sa mga mata nito ang sakit na hindi mapangalanan ni Shen ang emosyon nito.

Bumuka ang bibig nito. Dahan-dahan ang bawat bingkas ng salita. “Be happy.”

Nabasa niya ang salita sa bibig nito. Masaya siyang ngumiti at niyakap ng lubos si Matthew.

Nagpatuloy sa paglalakad si Lim nang hindi tumitingin si Shen na. Umaasa siya na makakahanap ng taong totoo mamahalin si Lim gaya ng pagmamahal niya kay Matthew.

Sasampalin sana niya ang mukha ni Lim nang may sumalo sa sampal si Moira George Estregan ang kapatid ni Matthew.

“What the hell you're fucking doing?!” nandoon man ang galit ni Lim sa boses ngunit dismayado.

Naging tikom ang bibig ni Moira habang hawak ang pisngi.

“I'm the one right questions about it. What do you do, ha? All this time I trust you but you make me disappointed.” saad niya nang napanood niya ang cctv footage.

“I know. I doing that because I love you.” umiling si Lim.

“That not make sense your love. Hindi iyan pagmamahal kundi makasarili ka lamang talaga.” bumaling siya kay Moira. “Really? You going here for what? Para ipagtanggol mo si Lim. For traitor your brother. You stand beside him because your stupidity love.”

“I don't care what your saying.” matigas na aniya. Nang lumingon si Lim ay tutop ang bibig ni Moira.

“I hope you can change for everyone not only me. I still hurt your doing fucking well. Thanks to you.” iniwan ni Shen ang paulit-ulit na reply ng cctv footage na nakasaksak ang usb sa computer ni Lim.

Panay ang pasasalamat nina Shen at Matthew sa mga bumati hanggang matapos ang shift nila. Nagkaroon ng selebrasyon ang katrabaho nila para sa kanila ngunit tinanggihan nila sapagkat tutungo sila sa Laguna kung saan nakatayo ang mansion ng Legaspi.

Dalawang oras ang tinanggal nila sa byahe sa traffic. Madilim na ang kalsada nang makarating sila. Lubak-lubak ang daan patungo sa mansion.

“Iyan yung mansion ng aking lola at lolo.” tinuro niya ang gintong tarangkahan.

Bumukas ang malaking tarangkahan. Agaw pansin ang nakasulat sa gitna ng tarangkahan, mi amor. Pinasok ni Matthew ang kotse. Magkabilang gilid ang matitingkad na bulaklak. Diretso ang daan kaya maraming bulaklak ang nakatanim, iba't-ibang klaseng bulaklak.

Sa gilid ng kalsada ang mga ilaw. Namamangha ang mukha ni Shen. Nakangiti sinusulyapan ni Matthew ang mukha ni Shen. Pinatong ni Shen ang palad sa nito.

He chuckled. “Para-paraan din ang reyna ko.” pinagsiklop nito ang kamay nilang dalawa.

She glanced the man who loves her. She chuckled, too then smiled cutely. “I love it.” she going back her vision in the front.

Tanging sinagot lamang ni Matthew ang tawa. Tanaw nila ang malaki at magandang bahay. Bukas ang lahat ng ilaw ng mansion. Kumikinang din sa paningin nila ang swimming pool sa second floor ng bahay. Sa gitna ang water fountain at sa tuktok nu'n ang rebulto ng cupido hawak ang pana habang naka-kindat. May garahe din sa bawat parking ng kotse.

Inikot nila ang kotse. Tumaas ang gate ng garahe. Sa bawat garahe isa lamang na kotse ang sasakyan kahit anong laki pa. Ginarahe nila ang kotse saka bumaba. Sinalubong sila nina Don Basco at sa gilid ang katulong, si donya Imelda.

Hawak ni don Basco ang baston. Walang ngiti ang mukha nang nagmano silang dalawa.

“Nasa loob po sina Senorita Rosa, Señor Joseph at Robin kaya pumasok na po tayo.” nakayukong saad ni donya Imelda.

Nagtataka nagtatanong ang mukha ni Shen.

“Si Imelda nasa harapan ninyo na.” sumensya ang don na pumasok si donya Imelda kaya bahagya tumango ang donya at pumasok din. “Matagal na panahon ang nagkasunduan namin na maari siyang manirahan sa pamamahay ko ngunit maninilbihan siya sakin. Pumayag siya kapalit ng pera na ibibigay ko.”

Ininuwersa ng don ang daan nila. Habang nagsasalita ang don ay naglalakad na sila papasok.

“Tumingkad man ang ganda niya sa bawat araw ngunit hindi maalis sa isipan ko ang ginawa niya, niloko niya ako habang nagpapakahirap ako palaguin ang negosyo ko.”

Kahanga-hanga ang antigong bagay katulad ng parisukat na malaking hanyo sa loob ang tunay na balat ng hayop, kagamitan at mukha ng mga tao. iba't-ibang ang sining ng painting ang nakasabit sa dingding. Puno at maganda ang patas ng bulaklak sa plorera. Hindi mapigilang humanga sa ganda ng estilo at tradisyon ng bahay. Kahit saan sulok ay nakikitang dumi, alikabok at agiw. Hindi yata nadadapuan. Maari na din manalamin sa kintab. Humarap ang don sa kanila kaya napatigil sila sa pagmamasid, pagpuri. Sa gitna sila tumigil kung nasaan ang mahahaling chandelier light. Pinaghalong ginto at puti ang krema ng ilaw.

“Gusto ko siya bigyan ng leksyon. Balang-araw alam niya kung gaano kahirap ang buhay. Hindi lahat nakukuha niya kundi kailangan niya paghirapan.”

Tumango-tango si Shen. Naaliw na pinapanood ni Matthew si Shen.

“Bakit po mi amor ang nakalagay sa gate?” sumagi sa isip ni Shen ang nakaukit sa gate.

“Dahil sa labis na pagmamahal at paghahalaga ni Diego kay Ava ay hinandugan nito ng hacienda.”

Nagulat si Shen nang mag-sink sa utak niya ang isang bagay. “Ibig sabihin hindi ikaw ang totoong mag-ari ng hacienda to.”

Malungkot na umiling si don Basco. “Hindi nga ako. Lumubog ang negosyo ko sapagkat dumating ang turisan at sinakop ang lugar natin. Kinamkam nila ang pagmamay-ari ko kaya walang natira sa'kin. Noong bumalik si Señor Diego sa bansa natin ay binili niya at pinangalanan sa titulo kay Senorita Ava.”

“Bumalik si Diego? Ano po ang nagyari kay Ava?” nagugustuhan aniya. Hindi niya mapagtuon pansin ang paghapit ni Matthew sa bewang niya.

Tumango si don Basco at malayo ang tingin. “Nang natapos ang digmaan, lumisan sa bansa si Señor Diego. . .”

Nagsimula nang manginig ang kamay ng don Basco.

“Namatay si Ava. Ginawang panangga ni Ava ang sarili upang hindi mabaril si Diego at ang bata, si Phoemela Amari Samillano.” singit ni Rosa kasama ang asawa si Robin.

Natulala din si Shen. “Paanong. . .”

“Hindi din nagtagal ay namatay si Diego. Nagkaroon ng malubhang sakit sa atay. Hindi naagapan ang sakit sapagkat wala pang gamot pa sa ganung uri noong panahon pa iyon.”

“Nasaan si Phoemela Amari Samillano?”

“Nabuhay siya.” simpleng sinabi ni Robin.

“Tay, nasaan siya?” ulit ni Shen na tanong.

Nagsimula na magduda ang mga tao sa paligid ni Shen.

“Nasa kwarto. Nakahiga. Hindi siya maaaring lumabas sa kwarto sapagkat nagwawala. Na-trauma sa nagyari kung bakit nabulag siya. May lumitaw isang estranghero sa tapat niya at sinaksak ng bubong ng salamin ang kanyang mga mata. Naganap iyon noong bata pa siya.”

Napatutop siya ng bibig sa gulat.

“Maraming trahedya nagyari sa pamilya ko.” saad ni donya Imelda.

Bumaba ang tingin ni Shen sa paa ng donya.

“Sa hindi ko inaasahan na trahedya, naaksidente ako at naging sanhi upang putulan ako ng paa kung hindi mamatay ako.”

Niyakap ni Matthew si Shen ng patalikod. Bumaba ang labi nito sa tainga ni Shen. “It's already fine now. They're survived.”

Tiningala niya si Matthew. Nagkasalubong ang tingin nilang dalawa. Ngumiti si Matthew kay Shen parang sinasabi na tapos na.

Bumalik ang tingin ni Shen sa lahat ng tao. “Ipagdiriwang natin ang pagiging matatag at kalayaan ninyo laban sa mansasakop.”