CHASING YOU

CHAPTER V

JADE

Another troublesome morning. I grinned my teeth with fist clenched. I should live. For this day... I'll catch whoever the real culprit is. I left the paper as it is and get ready for today's battle.

Today is Tuesday, truly a hell day huh? Kinuha ko ang bag ko and slam the door not minding if I could broke it or what. Meeting the monster early in the morning perfectly ruined my day.

Pagkalabas ko ng pintuan ay dumiretso na ako sa kalsada. I don't care kung para akong hinahabol ng kung ano sa kamamadali when someone shouted ...

“Jade—”

Hindi ko ito pinansin ngunit napahinto ako nang matamaan ako ng isang mangkok. “A-aray...”

“Ano, gusto mo na bang mamatay?!”

How dare you to mess with me na wala pa naman ako sa mood ngayon. Nilingon ko ang pinanggalingan ng mangkok when I saw...

“Allysa!” sigaw ng babae.

The girl named Allysa ran towards me while chased by a man in 40's holding a walis tambo ready to hit whoever blocks his way. She's behind me when the two other boys ran towards us shouting...“Jade—!”

Sinubukan ko sanang iwasan ang paghampas ng lalake but because of her presence at higpit na yakap...we stand still like a prisoner waiting for our death penalty—trembling...yet, frozen.

“Are you okay?” someone asked.

Sinubukan ko sanang sagutin ang tanong nang biglang umikot ang paningin ko...

So it's not dad...her father is the real monster who completely ruined my day.

...at natumba.

***

Sa consecutive na pagkakahimatay, parang nabugbog na ata ang katawan ko sa kakatumba. I slowly opened my eyes and saw the same persons...

“How's your sleep Jade?

How come I've receive the same question? Umayos ako at umupo realizing I was in the school's clinic.

“Anong ginagawa niyo rito?” I cannot believe that even my question is almost the same...

“Di ba obvious?” oh, that question...

“Alright ... you're babysitting me. So, anong oras na?”

I don't know what's with that question when the two of them stare at each other and one of them spoke...

“Jade...

I don't know what's with their faces but...

... you've completely changed.”

They left the room and now, I'm all alone.

“Ah okay lang. Anong oras na pala?”

“Alright... you're babysitting me. So, anong oras na?”

Di ba ako yung tipo ng taong time conscious? Napahawak tuloy ako sa aking noo nang biglang sumakit ang ulo ko. Hayyy baka na-dislocate na ang brain ko mahirap na.

Sinubukan kong tumayo kahit medyo nahihilo. I saw a clock hanging on the wall. One minute before the warning bell...malapit pa naman ang clinic sa traditional bell kaya napakalakas ng tunog nito kapag pumapatak ang alas-dose. Sinubukan kong lumayo at hinila ang bag ko. Hindi pa man ako nakahakbang ay nagsimula na ang prayer leader...

“Let us pause for a while to pray the Angelus. Again...”

...I slowly put my bag on the nurse's table and face the building where the chapel is located. Kinikinalabutan man ay nanalangin pa rin ng taimtim. Pagkatapos ng Angelus ay sumunod naman ang nakakabinging tunog ng kampana na siyang dahilan ng pagbilis ng tibok ng puso ko.

I never mind the weird feeling at dali-dali tumalikod nang may naramdaman akong parang may nahulog.

Napahinto ako at dahan-dahang lumingon sa likuran ...halos mahimatay ako sa kaba but when I saw my wallet, I felt relieved.

Pinagmasdan ko muna ito at tumingin sa paligid kung wala bang ibang nakakita. Baka may patibong ang wallet na'to yari na. I slowly took each  step carefully nang biglang tumunog ang tiyan ko. Hayy utak ko, kung ano-ano na ang iniisip mo...

Matapos kong makuha ang wallet ay dali-dali kong chineck ang cash para di ulit mapahiya at sumabak na naman sa napakataas na pila. When I reached there, medyo ubos na naman ang paninda when the canteen personnel smiled at me at inabot ang tray ng pagkain with an origami near the glass. Sinubukan ko sanang isauli nang narinig ko na naman ang mga reklamo ng estudyanteng nagpipila kaya I have no choice but to bring it on the same spot—the table near the water dispenser.

Bago ko ginalaw ang pagkain ay tiningnan ko muna ang origami kung may note ba rito ...but when I opened it...it's empty so it's fine. I don't mind kung may lason basta nagugutom ako. Pagkatapos kong kumain ay dumiretso na ako sa classroom. Ang busy ng lahat...ang iba nga ay mukhang di pa nakapaglunch. Nilibot ko ang tingin sa silid pero di ko nakita ang dalawang gong-gong. 'San kaya yun nagpunta? And the girl named Allysa...wala rin. Wait, nagkasama ba silang nag-cutting class? Owz that's too bad.

“That bell marks the start of our first period. One seat apart, get one half leghtwise...five minutes to scan your notes and after I get back...we will start our summative test.”

After hearing the announcement parang naging estatwa ako bigla. Wait ano raw? Summative eh kabago-bago ko pa lang...

Everyone is rushing—borrowing and sharing each other's notes, familiarizing concepts, memorizing formulas while me...I have no idea what's going on. Nakabalik na lang ang teacher, andito pa rin ako at nakatayo pa.

“Jade...”pagtawag ng teacher.

Kanina eh para akong estatwa ngayon parang puppet kung kumilos, kung di kokontrolin, di rin makakagalaw. Nasa harapan na ako ng guro...para akong nagchichill sa lakas ang wall fan na nakatutok sa'kin plus na judgemental gaze of my classmates...

“Just stay in the library, tatawagin ka na lang ng kaklase mo pag tapos na kami. Study pages 30-50 and try solving equations. Tommorow you'll take the test together with the varsities and journalist. Go, just take your bag with you.”

After sabihin yun ng guro ay saka pa ako nakahinga ng maluwag. Kinuha ko ang mga gamit ko at mag-isang pumunta sa ground floor. Naabutan ko ang librarian at isa pang staff na parang hinihintay ang pagdating ko.

“Uy Jade kamusta? Asan ang tutor mo?”

Sa tono ng kanyang boses ay parang nang-aasar ang isang 'to. Pero nginitian ko lamang sila sabay sabing...“I don't have one.” bago pa ako umupo sa sulok malapit sa bintana.

Malayo man ay alam kong ako ang pinag-uusapan ng dalawa. Siguro sanay na ang dating Jade sa mga ganyanan pero sorry this Jade here is different. Malalait man pero di matatalo. All I need now is to get my memory back. And after that, I'll get rid of the people who did nothing but to change me. Changing me to the point na nalilimutan ko na ang totoong makapagpapasaya sa'kin at sapilitang sumunod sa ang standards ng mundo and to feed one's greediness.

And that greedy person? Ay walang iba kundi...

...ang butihin kong ama. The city mayor slash a business owner who claims to be the owner of my life. He can control the city but not me...

...never!