Zaopiekuj się moim sercem

Rozdział 11

Mogłem się spodziewać, że obecność pielęgniarek nie powstrzyma Kima. Zaraz po tym, jak jedna z nich odłączyła mi kroplówkę i pozwoliła pójść do toalety, mój ukochany postanowił to wykorzystać. Bez mojej zgody zaniósł mnie do łazienki, pod pretekstem wymycia mnie dokładnie.

-Kim, nawet o tym nie myśl. To, że mam prywatną łazienkę w pokoju nic nie zmienia! - Piszczę z zimna, gdy odkłada mnie na blat przy umywalce. Zamyka drzwi na klucz i zerka w stronę prysznica, a jego mina robi się starsznie smutna. Chyba nie chcę wiedzieć, o czym myśli, ale wiem, że zaraz się dowiem.

-Szkoda, że nie ma wanny, wtedy mógłbym Cię wziąć w wodzie. Pod prysznicem też bym mógł, ale trzeba uważać na szwy. Dlatego będziesz sobie grzecznie siedział tam, gdzie siedzisz. - Podchodzi do mnie powoli, patrząc spod tych swoich długich rzęs na moje ciało. Oblizuję wargi i rozszerzam nogi, robiąc mu miejsce. Staje między nimi, a jego dłoń delikatnie wplątuje się w moje włosy. Chyba strasznie mi się to spodobało, bo cichutko mruczę.

-Jak Collin wbijał mi kolejne noże, wiesz, co sobie myślałem? - Kim robi kwaśną minę i przymyka oczy, gdy stopą miziam jego udo. Na udzie zresztą się nie zatrzymuję, podrażnię się z nim. - Zastanawiałem się, czy zostanie blizna, którą będziesz mógł wycałować. Nie miałem do Ciebie żalu, ale chciałem, żebyś mi to wynagrodził. Scałował ze mnie cały ból i stres. - Ostatnie zdanie praktycznie mruczę mu do ucha.

-Zrobię to wszystko, jak wyjdziesz ze szpitala. Tutaj będzie ciężko wycałować każdy fragment twojego ciałka. Dosłownie każdy. - Zasysa się na mojej szyi, przez co jęczę dość głośno. Zatykam usta dłonią. - Nie powstrzymuj się, lubię słyszeć twoje jęki.

-Przypomnę Ci, że jesteśmy w szpitalu, głupku. - Ruszam biodrami, ocierając się kroczem o jego.

-Ja Ci przypomnę, że pielęgniarki wiedzą, że musimy Cię wymyć. Mamy spokój na jakiś czas. - Chcę się odezwać, ale wsuwa mi do ust dwa palce. Z początku liżę je, a na końcu złośliwie delikatnie gryzę. Dostaję w zamian cichy śmiech i pociągnięcie za włosy do tyłu. Wzdycham ciężko, przymykając oczy. - Musisz przysunąć się trochę do mnie biodrami i unieść je do góry.

-A jeśli powiem, że nie chcę tego robić? - Mimo swoich słów, robię to, o co prosił. Prawą dłonią odnajduję tą jego i splatam nasze palce.

-To Ci odpuszczę, ale patrząc na to, że już jesteś twardy, to nie będzie tak łatwo. - Posyła mi uśmiech i łączy nasze usta w pocałunku, gdy zatapia we mnie dwa palce. Przyzwyczaiłem się do tej nutki bólu, która towarzyszy mi za każdym razem, gdy Kim chce mnie przygotować. Odsuwa się o krok i przyśpiesza ruchy palcami, drażniąc się przy okazji ze mną. Doskonale wiemy, że mógłby masować moją prostatę, a nie robi tego. Przysuwa się ponownie do mnie.

-Kim, wystarczy. - Wzdycham zadowolony z bliskości jego ciała. Jestem pewny, że między nas nie da się nawet kartki wcisnąć. Wyjmuje palce, po czym zapada kompletna cisza.

-Myślisz, że dasz radę uklęknąć? Mam straszną ochotę dojść w twoich usteczkach. - Mruczy do mojego ucha. Chwytam za jego ramiona i powoli schodzę na ziemię. Mój ukochany sięga ręką do spodni, ale nie pozwalam mu na rozpięcie ich. Sam zębami chwytam za zamek i rozpinam go, z guzikiem też daję sobie radę zębami i językiem. Dopiero gdy trzeba zsunąć dwie warstwy zbędnego materiału, używam do tego rąk. - Nigdy nie sądziłem, że taka głupia czynność tak bardzo mnie nakręci. - Śmieje się cicho i przyciska moją głowę do końca od razu, gdy biorę go do ust. Nie stawiam mu oporu. Fakt, dławię się, a ślina ścieka mi po brodzie, ale trudno. Dopóki robi mi przerwy, jest w porządku. Mija parę minut, a do moich uszu dochodzą charakterystyczne dźwięki ciężkich oddechów Kima. Chwilę potem dochodzi w moich ustach, zmuszając mnie do połknięcia wszystkiego. Puszcza moje włosy, a ja zmęczony opadam na jego nogi.

-Czy teraz możemy już naprawdę mnie wymyć? - Ukrywam fakt, że jestem napalony. Cały czas boję się, że ktoś tutaj wejdzie.

-Nie, jeszcze nie. - Podnosi mnie i układa tak, że klęczę na blacie tyłem do niego. Mój tyłek idealnie wisi w powietrzu. Chcę się odezwać, ale zamiast tego głośno jęczę, gdy Kim wchodzi we mnie calutki. Drżę z bólu i przyjemności. - Dam Ci chwilę, powiedz, gdy będzie w porządku. Postaram się być delikatny. - Zaczyna całować mój kark, a rękoma trzyma mnie w pasie. Tak jak mówił, tak robi. Nie rusza się. Gdy przyzwyczajam się do jego rozmiaru, zaczynam ruszać biodrami na boki. Kim reaguje natychmiast, wykonuje powolne ruchy, które z czasem nabierają tempa. Tym razem za każdym razem ociera się o moją prostatę.

-Tęskniłem za tym. - Wyjękuję głośno akurat w chwili, gdy dochodzę. Nie wiem, czy kiedykolwiek przeżyłem orgazm tak silnie. Nie poczułem nawet, jak Kim we mnie doszedł. Ocknąłem się dopiero, gdy podniósł moje biodra i wtulił w siebie całego mnie.

-Proszę, przeprowadź się do mnie. Nie uchronię Cię inaczej, sam widzisz. Jestem tak bezsilny. - Wzdycha do mojego ucha, przygryzając go.

-Nie wiem, czy to dobry pomysł. Może lepiej... - Urywam, gdy, moje serce nagle zaczyna intensywnie bić. Ignoruję to. - Może lepiej wejść w to powoli jak normalna para?

-Normalna para? Nie wydaje Ci się coś takiego nudne? - Sadza mnie na stołeczku pod prysznicem i pozbawia tej głupiej koszuli szpitalnej. Zaczyna mnie myć jak małe dziecko. Uważa na opatrunki, chociaż bardziej powinien skupić się na swoich ubraniach. Serce nadal wali mi szalone.

-Kim, pamiętaj, że zawsze będę Cię kochał najmocniej na świecie. Dobrze? - Przyciągam go do długiego, namiętnego pocałunku. Podobno ludzie czują, że śmierć się zbliża. Nie wiem, czy to jest to uczucie, ale jest dziwne. Przypominają mi się wszystkie piękne chwile w moim życiu, a moje ciało domaga się bliskości Kima. - Byłeś moją pierwszą miłością, chociaż nigdy nie sądziłem, że najpierw zakocham się w seksie z kimś, a dopiero potem w jego osobowości. - Śmieję się cicho.

-Wszystko w porządku? Gadasz jak obłąkany. - Kuca przede mną i z czułością całuje rękę z obrączką. Uśmiecham się szeroko. Czuję, jakby serce miało mi zaraz wyskoczyć z klatki piersiowej. Robi się też strasznie gorąco. - Ej, maluchu co Ci jest? - Kim dotyka ręką mojego policzka. Wtulam się w jego palce. Coś do mnie mówi, ale słowa mi się zlewają. Podnosi mnie i zanosi do łóżka. Obserwuję, jak na szybko ubiera mnie w coś, po czym znika z pokoju. Chwilę później wraca w towarzystwie lekarza. Akurat w chwili, gdy podchodzą do mnie, robi mi się strasznie słabo. Mdleję, widząc wystraszoną twarz ukochanego. Znowu go martwię, chociaż nie chcę tego robić. Czyżby moje serce naprawdę chciało mnie dobić?