Jewel in the Sea(Puerto Princesa Series 5)

Chapter 1

Chapter 1

"Jewel, why is your head so tough? I already decided that you will not enter that military academy!" Sigaw niya sa akin.

I rolled my eyes. Another useless conversation with my parents, ano pa nga ang maganda sa umaga kung ganito lang din naman ang gigisingan ko. Sana hindi na lang ako nagising.

Pero kumalma ako. Kailangan kong ma-combinse si mommy.

"Mommy, please? Just one year, if I fail, I'll enroll at La Salle."

Pero walang emosyon ang kanyang mata na nakatingin sa akin, animong wala akong kwentang bagay. Wala naman talaga akong kwenta. I couldn't been use to her stares from this day.

"It's still a no Jewel." Naglakad siya sa kanyang upuan dito sa study at hindi man lang sinulyapan ang folder ko na naglalaman ng mga requirements.

Bumaling ako kay daddy.

"Daddy? Aren't you going to say something?" I gave him my puppy eyes but he sighed and points at mommy.

"Just follow what your mommy says." Ano?! He is just going to let mommy do all the decision making? This is toxic.

Sanay naman akong hindi siya nagsasalita, pero pangarap ko na 'to e. Buhay ko na 'tong pinaguusapan samin, sana naman magsalita din siya bilang daddy ko.

I gritted my teeth, nagsimulang maglakad sa pinto, pero pagkahawak ko dito, sumulyap ako sa kanila.

"I'm leaving this damn house! If you won't help me pursue my dream, then, you won't be there when I succeed."

I walk harshly towards my room. Lakas loob kong kinuha ang aking maleta at nagsimulang kuhanin ang mgaw damit ko; kaya ko naman na wala sila. Kakayanin ko na wala sila sa tabi ko.

Hindi ko nga napansin na nandito sila sa tabi ko; in my eighteenth years of excistance, they never even ask what I want. Kung si Jessica ang magsasabi ang kung ano gusto niya, bigay sila ng bigay, bakit kung ako hindi puwede?

Bakit naman ang daya?

Hindi ko na namalayan na may luha na pala sa baba ng mga mata ko. Inis ko 'tong pinahid. I will never cry for the people who don't deserve my tears.

Narinig ko ang pag-bukas ng pinto.

"Jewel, don't do this anak. Ginagawa lang namin ito para sa ikabubuti mo." Mommy said, acting nice.

"No! Ginagawa niyo 'to para ipamukha niyo na mas magaling si Jessica. Well, I'm sick of you both comparing me to her—"

"Because you are nowhere near your sister! Why can't you just be like her?"

I was stunned. I saw Jessica, running to our distance, giving me her manipulative grin. I stepped forward.

"Because I'm not her, mommy." Sumbat ko sa kanya.

She sighed and hold my arm pero umilag ako.

"Take any course, at any school, just.... just not military academy." Tumingin siya sa ibang direksyon, iniiwasan ang aking mga mata.

My eyes narrowed.

"Why not?"

"You're just a girl, and a girl doesn't do those things."

Umiling ako, binuhat ang aking maleta.

"I'm not just a girl mommy, I'm a woman." I boldly said without even thinking.